Skólablaðið - 01.03.1987, Qupperneq 26

26 SKÓLABLAÐIÐ
FIRND
eftir Árna J. Magnús.
Lágt eins og dýptin, sem ekki mundi framtíð sína,
mokaðir þú oná morkinn póstmanninn. Leiðin lá.
Löngu, löngu, löngu seinna þann dag sat hann undir
upþáhalds-neyðarútganginum sínum og taldi pítsur.
Hann var jafnvel horfinn úr sínu eigin lífi, reyndi einu
sinni að bæta sig en úr mjúkustu átt brugðust öll hans
vel heppnuðu mistök. Hann á ekki sama stað og
síðast, er þú lést gleðiklossana ýlfra undir bakröddum
borgarinnar sem voru aðeins hluti af þeirri útskorinni
skömm sem hann mátti þola af hendi eldhúsa, þann
dag, er þú hikaðir í ásjá útvarpanna, gafstu honum
dauða von. Þá sást hvernig augu lians brenndu í sig
ískalt og fölt andartakið í sína flúnu sál. Ljótir gæsar-
ungar ofsóttu þig á hinum næstu grunnhyggnu náttum
l n
vegna nýfenginnar vitneskju þinnar sem var að
drukkna í útþöndum hefndum. Hann fór á jólaveiðar
og hugur þinn fragmentaði, og líkt og ofnotað þjófa-
varnarkerfi söng snillingurinn inni í hólnum,
umkringdur grænum hosum og rauðum hettum.
Sumarið bar fleiri osta í skauti sér. Hitinn, stækjan og
malbikið urðu eitthvað nýtt. Eining trúar og girndar.
Saumur nýrra tóna en þú náðir ekki loforðinu. Þú hlust-
aðir á mús-í-Kína urtdir áhrifum saltaða kórsins en það
dugði ekki frá. Sleipir veggirnir urðu laufasjöunum of
víða til ama. Þú varst að missa af þér handfangið.
Hugsun þín eins sjaldgæf og sultardropar á tunglinu
og afstæðni allra þeirra páskafría, sem þú eyddir í að
teikna klósettpappír, tók undir í allt og hvað eina sem
vísu var. Þú þóttist vita að eyjan og hólminn hötuðust
en sást ekki eldspýtuna í augum litlu stelpunnar. Eins
komplexaður og tímakort tannlækna leitaðir þú að öllu
sem mátti finna en tilgangurinn drakk meðalið í hafs-
botni þvagblöðru þinnar. Þín sterka hlið sneri niður.
Þú huggaðir þig við marga ömurlega valkosti þína og
þá loks kom til þín tómur maður með lúðu í stað
skeggs og mælti:
„And your biographical history doors went trough
the sea in the outmost manner of a telephone. My
local bee died tonight. Well, the pool didn’t suffer on
New-year’s eve but so did the urinated direction. Old
hat, I’d like to stop you, but you’re a meal of many
difficulties so we’re not supposed to have our
annual liver test. Never, my house, never will 1 need
another tongue to kick the cat out of the washing-
machine. Don’t eat my roof again, technics are no
excuse. Who hasn’t still read the signs you try to
make with your melting feet on stained glass? In
time no one is secure from dirty floors and proud
birds. Who knows the secrets of the brushed
window except for the wound on the occasional
briefcase of the common citizen? Sometimes, when
coats go surfing, lovable drinks drop their senses to
less important faith of nazi-youth who only care
where black hair goes. Orbits made of cheese seize
their way down the throat of the bottle into a volcanic
noise with echoes of silent screams which were
originally meant to be fatal for the last Mohican. The
future never came so I and all the other animals cried
unacceptably downwards. Creation of failure got
messed up because of its perfection in order to