Skólablaðið - 01.03.1987, Síða 53

SKÓLABLAÐIÐ 5
Hin þrjú merku
„A“ vitsmuna
á flæðiskeri
Aleinn stend ég úti í náttúrunni
víðri og horfi á hlíðbrött
fjöll, ímynda mér alls konar
skrýtna hluti og spyr
svo í einfeldni minni: Hví
er ég ekki fjöllin og
fjöllin ekki ég?
Ekkert svar, nema mark-
tæk væru bergmál fjallanna.
Aðeins ímyndun ein getur í
ljós leitt sannleikann
sæta er samskipti mann-
fólksins ættu að grundvallast
á, eins og taminn api er
treystir á fæðið sem
honum er fært, sóiin haldi
áfram að skína á kollinn
hans og lága verðið á
bönunum haidist.
Allar þessar hugsanir
þjóta um hug minn eins
og kólfi væri skotið, og
ég fullvissast: Hún hafði
ekki enn sagt mér
það sem hún ætlaði að
segja en ég var húinn
að gleyma!
Jafnvel
jafnaðarmaður
(ljós/myrkur).
Ég gekk um í myrkursins tómi,
sá ekki neitt en leið
eins og andlausri mannveru
sem þjáist af „þermanent
komplex" vegna þess að
hún er ekki með náttúrulega
vaxnar krullur.
En loks kom ljósið.
Afleiðingar þess urðu endalok
dimmu skúmaskotanna,
er alið hafa með sér þrá
um að vera eins og þau
sjálf — eins og ísmoli er
grætur vegna sólar og
á sér engrar undankomu
auðið.
'86.
'87.