Morgunblaðið - 25.05.2010, Blaðsíða 25

Minningar 25
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 25. MAÍ 2010
✝ Aron KristinnJónasson fæddist
2. janúar 2009 á
Landspítalanum.
Hann lést í Aachen í
Þýskalandi 8. maí
2010.
Foreldrar hans eru
Kristín Anna Her-
mannsdóttir flug-
freyja, f. 11.10. 1971,
og Jónas Kristinn
Gunnarsson flug-
maður, f. 28.9. 1974.
Dóttir þeirra er Eva
Katrín, f. 12.8. 2002
Foreldrar Kristínar eru Guð-
finna Gunnþórsdóttir nuddari f. 2.2.
1945, og Hermann Jón Ásgeirsson
tannlæknir, f. 11.3. 1942, d. 25.6.
1991. Systkini Kristínar eru Gunn-
þór, f. 17.9. 1965, Björn, f. 27.11.
1968, og Katrín, f. 10.3. 1970, gift
Hlyni Bjarka Sigurðs-
syni. Börn þeirra eru
Arnór Jón, Kári, Her-
mann og Lovísa Mjöll.
Foreldrar Jónasar
eru Gunnar Kristinn
Þórðarson, f. 4.12.
1948, bifvélavirki, og
Sólveig Jónasdóttir, f.
30.4. 1953, kennari.
Systkini Jónasar eru
Þórey Gunnarsdóttir,
f. 12.7. 1971, kennari,
gift Eið Baldurssyni.
Börn þeirra eru
Sandra Sif, Sólveig
Birta, Arnar Smári og Árdís Líf.
Brynjar Þór Gunnarsson, f. 1.7.
1979, unnusta hans er Sigríður
Garðarsdóttir.
Útför Arons Kristins fer fram frá
Digraneskirkju í dag, 25. maí 2010,
og hefst athöfnin kl. 13.
„Já, en mamma, hann var ekki
einu sinni farinn að tala, ekki einu
sinni að borða sjálfur. Hann var
ekki einu sinni farinn að skríða!
Mér finnst eins og þetta sé eitt-
hvert djók!“
Já, það er erfitt að skýra tilgang
þessa fyrir 7 ára grátklökkri Trínu
sem saknar bróður síns svo sárt.
En svona leið okkur öllum, hann
var svo lítill, en samt stærsta og
mesta hetja sem ég hef á ævi
minni kynnst.
Fallega brosið hans með hvítu
litlu tönnunum, og frekjuskarðinu
hans pabba síns, gat þurrkað út
allar áhyggjur á augabragði og
fyllt mann gleði og kátínu svo ekki
var annað hægt en að brosa breitt
til baka til litla Stubbs.
Ég sakna þess.
Það var fátt skemmtilegra en að
gefa Aroni Kristni að borða. Um
leið og heyrðist „pop“ í lokinu á
krukkunni kom lítill stubbur þjót-
andi í göngugrindinni sinni smjatt-
andi af ákafa, „Svona drífiði þetta
af, gefið mér að borða, núna“. Eins
og hann Aron okkar hafði mikið
langlundargeð þá var það ekki til
staðar þegar um mat var að ræða.
Aðra eins einbeitingu við matar-
borðið hef ég aldrei séð hjá barni.
Ekkert komst á milli hans og mat-
arins, hann slengdi kannski á fólk
örstuttu brosi rétt til að friða það
svo hann gæti haldið áfram að
borða óáreittur.
Fallegu bláu augun hans Arons
voru eins og gimsteinar, maður
sökk einhvern veginn inn í þau
þegar maður horfði í augun hans.
Þau voru svo full af visku og
reynslu.
Oft lágum við og horfðumst lengi
í augu, og mér fannst eins og við
skildum hvort annað svo vel.
Ég sakna þess.
Geimskipið fína vakti mikla
lukku hjá Aroni, svo mikla gleði að
stundum bjuggumst við hreinlega
við að það tækist á loft. Það sem
hann skemmti sér vel við að hoppa
og svo þegar hann þreyttist á því
fór hann að dunda sér við spiladós-
irnar fínu.
Morgnarnir voru dýrmætur tími,
sérstaklega fyrir Jónas og Aron
þegar örþreytt mamma fékk að
sofa lengur. Og eins og ég er ekki
mikil morgunmanneskja þá var
það ánægja að vakna með Aroni og
gefa honum grautinn.
Það er mikill söknuður að stund-
unum okkar á kvöldin þegar ég lá
og svæfði Aron. Þegar hann var
orðinn þreyttur rúllaði hann upp
tungunni og saug hana, strauk mér
svo í framan og kleip aðeins í kinn-
ar og nef þar til hann var alveg að
sofna. Þá sneri hann sér á hina
hliðina en teygði samt höndina aft-
ur eins og til að athuga hvort ég
væri ekki örugglega þarna ennþá
áður en hann steinsofnaði.
Það má svo sannarlega með
sanni segja að við höfum notið
hverrar mínútu sem við eyddum
með þér, og í mínu tilfelli var það
nánast hver einasta mínúta í þínu
alltof stutta lífi. Það var aldrei nein
fórn að eyða tímanum með þér,
elsku fallegi stubburinn minn,
sama í hvaða aðstæðum það var.
Fallega brosið þitt var allt sem
þurfti til að gleyma stund og stað,
alltaf jafn mikill gleðigjafi. Ég
sakna þín svo sárt, elsku Aron
minn, þú kenndir mér svo margt
og minningarnar um þig lifa með
mér. Æðruleysið, fallega brosið,
fallegu augun. Ég mun alltaf elska
þig, elsku litli stubbur.
Þín,
mamma.
Elsku litli vinur.
Ég mun aldrei gleyma þeim
kossi sem ég gaf þér á litlu bústnu
kinnina þína og þú brostir út að
eyrum áður en ég lagði af stað í
vinnuna nokkrum dögum áður en
þú lagðist til þinnar hinstu hvílu.
Afskaplega þykir mér leitt að hafa
ekki verið hjá þér en þú varst í
góðum höndum hjá mömmu þinni
og stóru systur.
Við vorum á góðri leið að hefja
nýtt líf með þér á nýjum, fallegum
og friðsælum stað í Þýskalandi þar
sem við ætluðum að finna lækn-
ingu fyrir þig, elsku kallinn minn,
en í dag er ég viss um að þetta var
sá staður sem þú valdir þér og fyr-
ir okkur til að kveðja okkur.
Það er erfitt að reyna að hefja
daginn án þess að vakna með þér
og hræra grautinn þinn sem var nú
þitt aðaláhugamál en það þarf ekki
nema að loka augunum og þá sér
maður lífsglaða brosið þitt og fal-
legu bláu augun þín og það veitir
manni hlýju og styrk fyrir daginn
og ég veit að þú ert ávallt með
okkur.
Ég er viss um að þú situr á
vængnum hjá mér í hverju flugi og
hefur gaman af.
Vertu sæll elsku ljúfur, okkar
leiðir eiga eftir að liggja saman
síðar.
Pabbi.
Elsku litli gimsteininn okkar.
Tíminn var ekki langur sem við
fengum að njóta þín og horfa í þína
fallegu bláu gimsteina en minn-
ingin sem þú skilur eftir er falleg
og geymum við hana í hjörtum
okkar.
Frá litlu hjarta berst lítil rós,
því lífið þú þurftir að kveðja.
Í sorg og í gleði þú senda munt ljós,
sem að mun okkur gleðja.
(Guðmundur Ingi Guðmundsson.)
Amma og afi.
Elsku litli Aron ömmudrengur.
Þakka þér fyrir allar góðu stund-
irnar sem við áttum saman. Minn-
ingarnar um þig, fallega drenginn
með bláu ljómandi augun og hlýju
brosin sem þú gafst mér, munu
ætíð verða það dýrmætasta í eigu
minni.
Hvíldu í friði, litli vinur.
Þín amma,
Guðfinna.
Litli frændi okkar, litla hetjan
okkar, er nú horfinn á braut eftir
svo stutta dvöl meðal okkar. En
þau spor sem þú skilur eftir þig
eru djúp og minning þín lifir um
alla eilíf meðal okkar. Ekki var þitt
stutta líf þrautalaust og hefði sú
barátta dugað mörgum heila
mannsævi og barðist þú eins og of-
urhetja ávallt brosandi og horfðir
fallega til okkar með stóru fallegu
bláu augunum þínum sem bræddu
alla. En veikindin þín höfðu yf-
irhöndina þrátt fyrir þína hetju-
legu baráttu sem hægt er að dást
að, litli kútur.
Sumir segja að mestu erfiðleik-
arnir séu lagðir á sterkasta fólkið.
Fjölskyldan þín er ótrúlega sterk
og dugleg og biðjum við Guð að
gefa henni áfram styrk og æðru-
leysi til að geta lifað í breyttum að-
stæðum eftir að þurfa að kveðja
litla hetjugullmolann sinn svo
fljótt.
Leiddu mína litlu hendi,
ljúfi Jesús, þér ég sendi
bæn frá mínu brjósti, sjáðu,
blíði Jesús, að mér gáðu.
Hafðu gát á hjarta mínu
halt mér fast í spori þínu,
að ég fari aldrei frá þér,
alltaf, Jesús, vertu hjá mér.
Um þig alltaf sál mín syngi
sérhvern dag, þó eitthvað þyngi.
Gef ég verði góða barnið,
geisli þinn á kalda hjarnið.
(Ásmundur Eiríksson.)
Elsku Jónas, Sibba og Eva Katr-
ín, Guð gefi ykkur styrk á þessum
erfiðu tímum. Guð geymi þig, elsku
litli frændi, minning þín lifir í
hjörtum okkar.
Þórey, Eiður, Sandra Sif, Sól-
veig Birta, Arnar Smári
og Árdís Líf.
Minning til Arons Kristins.
Það fóru allir að gráta þegar við
fréttum að Aron Kristinn væri dá-
inn og það var eins og sólin hætti
að skína, það var svo leiðinlegt. En
nú er hann kominn á betri stað og
nú líður honum vel. En við munum
sakna litla sprellarans rosalega
mikið, sæta brossins hans, sjarm-
erandi augnanna og hvað hann
hafði gaman af öllum sem komu að
heimsækja hann. Hann hafði mat-
arlyst í lagi og brosið hans var sem
sólarlagið á kvöldin. Á hverjum
degi vildi ég óska þess að geta
bara séð þennan fallega dreng einu
sinni enn. En Aron Kristinn, það
var gaman að kynnast þér litli
frændi. Hvíldu í friði.
Þinn
Kári.
Til eru fræ, sem fengu þennan dóm:
Að falla í jörð, en verða aldrei blóm.
Eins eru skip, sem aldrei landi ná,
og iðgræn lönd, er sökkva í djúpin
blá,
og von sem hefur vængi sína misst,
og varir, sem að aldrei geta kysst,
og elskendur, sem aldrei geta mæst
og aldrei geta sumir draumar ræst.
Til eru ljóð, sem lifna og deyja í
senn,
og lítil börn, sem aldrei verða menn.
(Davíð Stefánss. frá Fagraskógi.)
Elsku Aron Kristinn.
Á þinni stuttu ævi snertir þú
hjörtu margra, í huga okkar varst
þú mikil hetja. Þrátt fyrir mikil
veikindi varstu alltaf glaður og
bros þitt bræddi alla þá sem í
kringum þig voru og stóru bláu
augu þín munu aldrei hverfa úr
minningu okkar. Fjölskyldan þín
er yndisleg og stóð þétt við hlið
þér og gerði allt sem í mannlegu
valdi stóð til að þér liði sem best.
Eva Katrín, stóra systir þín, sýndi
mikinn þroska og skilning, hún var
í miklu uppáhaldi hjá þér og var
alltaf stutt í fallega brosið þitt þeg-
ar hún var nálæg.
Fráfall þitt hefur rofið stórt
skarð í litlu fjölskylduna. Þarf hún
nú að læra að lifa án þín í nýjum
heimkynnum sem þú fékkst að
njóta í alltof fáa daga áður en þú
kvaddir þennan heim.
Elsku Sibba, Jónas og Eva
Katrín, ykkur sendum við okkar
innilegustu samúðarkveðjur. Hug-
urinn er hjá ykkur og fjölskyldum
á þessum erfiðu tímum.
Drífa, Guðný Karen, Herdís,
María og fjölskyldur.
Elsku Aron Kristinn, við mun-
um aldrei gleyma síðustu klukku-
stundunum sem við áttum með þér
í Kópavoginum daginn sem þú
lagðir upp í ferðina til Þýskalands.
Við áttum svo góðar stundir sam-
an, þú svo glaður að hafa alla
krakkana í kringum þig, hlaupandi
um í göngugrindinni á auðu stofu-
gólfinu og svo klæddi Kata frænka
þig í ferðafötin. Þú áttir eftir að
gera svo margt með krökkunum á
Álfhólsveginum, Arnór Jón ætlaði
að kenna þér að elda góðan mat,
Kári kenna þér fótbolta, Hermann
að standa á höndum og Lovísa
Mjöll að dansa og syngja.
Við söknum þín öll svo hræði-
lega mikið og vorum ákveðin í að
heimsækja þig og Evu Katrínu til
Þýskalands í sumar. Við munum
halda fast í allar góðu stundirnar
sem við áttum með þér, jólin og
áramótin þegar þú varst nýkominn
frá Boston, afmælið þitt þar sem
þú varst svo glaður, páskarnir og
fleiri góðar stundir sem við feng-
um að eiga með þér. Þú varst svo
einstaklega fallegur og skapgóður
drengur, alltaf brosandi og fallegu
bláu augun heilluðu alla sem sáu
þig.
Elsku Sibba, Jónas og Eva
Katrín, hann Aron Kristinn átti
svo sannarlega góða fjölskyldu
sem elskaði hann svo óendanlega
mikið og gerði allt sem hún gat til
að láta litlu hetjunni líða sem best.
Við vitum að söknuður ykkar er
mikill en minningin um yndislegan
dreng mun alltaf lifa í hjörtum
ykkar.
Katrín, Hlynur, Arnór
Jón, Kári, Hermann og
Lovísa Mjöll.
Aron Kristinn var fallegur
drengur með stór blá augu og löng
svört augnhár. Með brosi sínu, og
mjólkurhvítum tönnum, bræddi
hann þá sem á vegi hans urðu.
Þegar Aron Kristinn fæddist
höfðum við, og fjölskyldan hans,
nýflutt inn í parhús á Kópavogs-
barði. Strax kom í ljós að hann
ætti við veikindi að stríða en á
sinni stuttu ævi barðist hann eins
og hetja. Aron Kristinn átti ein-
staklega góða foreldra sem sýndu
mikinn styrk á erfiðum tímum.
Þau veittu honum alla þá ást og
umhyggju sem hægt er að gefa og
vék móðir hans vart frá honum.
Þrátt fyrir að hafa ekki verið
lengi á meðal okkar þá snerti Aron
Kristinn við þeim sem hann hittu.
Það eru fallegar minningar sem
við eigum um þennan litla gull-
mola. Hvernig hann kleip í háls og
andlit á þeim sem á honum hélt og
saug á sér tunguna þegar hann var
orðinn þreyttur. Oú-hljóðin hans.
Hvernig hann setti puttann upp að
munninum þegar hann var orðinn
svangur og naut þess að borða.
Varla var hægt að ná sambandi við
hann á meðan á þeim stundum
stóð en hann átti það til að lygna
aftur augunum af nautn.
Aron Kristinn var geðgóður, at-
hugull og kátur. Þegar hann sat í
stólnum sínum sneri hann sig
næstum úr hálsliðnum til að fylgj-
ast með fólki sem framhjá honum
gekk. Í göngugrindinni var hann
duglegur og þegar eitthvað fang-
aði athygli hans ýtti hann sér á
milli staða af forvitni. Þegar mest
lét ólmaðist hann eins og Dýri í
Prúðuleikurunum í „geimskipinu“
sínu.
Það er óskaplega sárt að sjá á
eftir Aroni Kristni en þessar
minningar, og fjölmargar aðrar,
munu lifa. Það voru forréttindi að
fá að fylgja honum þann tíma sem
hann lifði. Við minnumst hans sem
fallegu hetjunnar sem gat alltaf
brosað sama hversu veikur hann
var.
Elsku vinir, Sibba, Jónas og Eva
Katrín, mikill er missir ykkar. Við
sendum ykkur okkar innilegustu
samúðarkveðjur og biðjum góðan
Guð að styrkja ykkur og alla að-
standendur í sorginni.
Halla, Sveinn, Hlín
og Hrannar.
Elsku Aron Kristinn, komið er
að leiðarlokum. Við vinkonur þínar
í Flugfreyjukórnum höfum fylgst
með þér frá því mamma þín sagði
okkur
þau gleðitíðindi að von væri á
nýjum fjölskyldumeðlimi. Sem
„bumbubúi“ mættir þú á kóræfing-
ar og uppákomur og fylgdumst við
með kúlunni stækka. Þú mættir
með okkur á uppákomur hér og
þar um bæinn og alltaf var
mamma þín svo nett og dugleg og
geislaði af gleði.
Þann 2. janúar 2009 komstu svo
í heiminn, yndislega fallegur
drengur með stór og falleg augu
sem fönguðu athygli allra. Okkur
fannst við eiga dálítið í þér enda
búnar að vita af
þér alla meðgönguna og syngja
fyrir þig. Það var okkur því mikill
heiður að fá að syngja við skírn
þína.
Lífið hefur ekki verið þér auð-
velt og þú þurft verulega að hafa
fyrir því. Síðast hitti allur hóp-
urinn þig í lok febrúar þegar þú
mættir með mömmu þinni á upp-
töku myndbands okkar fyrir
árshátíð Icelandair Group. Þar
höfðum við allar tækifæri á að
heilsa upp á þig og sjá hversu stór
þú varst orðinn og þó við værum
margar brostir þú til okkar og
varst ekki hræddur en þér fannst
samt mamma best.
Við þökkum þér samfylgdina á
þinni stuttu ævi og biðjum ljóssins
engla að fylgja þér þar til við hitt-
umst aftur. Megi minning þín lifa í
hjörtum okkar um ókomna tíð.
Elsku Sibba, Jónas og Trína, okk-
ar dýpstu samúðarkveðjur á þess-
ari erfiðu stundu.
F.h. vinkvenna
í Flugfreyjukórnum,
Bergþóra Kristín.
Aron Kristinn
Jónasson
HINSTA KVEÐJA
Nú ertu horfinn á braut
elsku frændi. Þú varst gleði-
gjafi og alltaf kátur. Ég mun
ætíð sakna þín.
Þinn frændi,
Björn.
Elsku litli Aron Kristinn, guð
geymi þig.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Þórunn Soffía
Snæhólm og Fannar
Alexander Snæhólm.
Elsku litli augnhára-engill
með fallegu augun, breiða bros-
ið og snjóhvítu fínu tennurnar
þínar. Megi algóður guð taka
hlýlega á móti þér og gefa þér
hvíld.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(Matthías Jochumsson)
Oddný Halldórsdóttir.