Morgunblaðið - 25.05.2010, Blaðsíða 26

26 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 25. MAÍ 2010
Allar minningar á einum stað.
ÍS
L
E
N
S
K
A
S
IA
.I
S
M
O
R
48
70
7
01
/1
0
–– Meira fyrir lesendur
Bókina má panta á forsíðu mbl.is eða á slóðinni mbl.is/minningar
Um leið og framleiðslu er lokið er bókin send í pósti.
Hægt er að kaupa minningabækur með greinum sem birst hafa frá
árinu 2000 og til dagsins í dag.
✝ Gunnþóra Björns-dóttir fæddist 30.
maí 1923 á Svínaskála
í Helgustaðahreppi
við Eskifjörð. Hún lést
á öldrunardeild Land-
spítalans í Fossvogi
10. maí síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Hallgerður Hall-
dórsdóttir frá Högna-
stöðum í Helgustaða-
hreppi, f. 14.3. 1892, d.
19.6. 1943, og Björn
Jónasson frá Svína-
skála í sömu sveit, f.
23.5. 1883, d. 9.11. 1978. Þau bjuggu
á Svínaskála frá 1913 til 1936 og síð-
an í Eskifjarðarseli uns Hallgerður
lést sumarið 1943. Vorið eftir fluttist
Björn að Staðarhrauni við Reyð-
arfjörð og bjó þar frá 1944 til 1949,
er hann fluttist til Eskifjarðar.
Systkini Gunnþóru voru: 1) Kristín,
f. 22.8. 1915, d. 8.8. 1975, 2) Baldur,
f. 18.10. 1919, d. 1.12. 1924, 3) Sig-
urbjörg, f. 5.10. 1925, d. 21.5. 1934,
4) Ólöf Sigríður, f. 12.6. 1927, 5)
Guðjón Símon, f. 23.7. 1929, 6) Guð-
rún Stefanía, f. 20.10. 1934, og 7)
Þorbjörg Birna, f. 16.4. 1936.
Árið 1947 giftist Gunnþóra fyrri
1924, d. 15.8. 1986, bifvélavirki,
leigubifreiðarstjóri og starfsmaður
Skattstofu Austurlands á Egils-
stöðum. Þau giftust 29. október 1963
í Vallaneskirkju. Dóttir þeirra er
Guðríður, f. 6.10. 1964, búsett í Mos-
fellsbæ, maki Einar Jörundsson, f.
10.2. 1963, og eiga þau þrjú börn.
Stjúpbörn Gunnþóru og börn Har-
aldar af fyrra hjónabandi eru Þur-
íður Bergljót, f. 13.7. 1949, og
Hjálmar Gunnlaugur, f. 23.1. 1951,
bæði búsett í Reykjavík.
Gunnþóra ólst upp hjá foreldrum
sínum á Svínaskála og í Eskifjarð-
arseli, en árið 1944 stofnaði hún til
heimilis á Eskifirði með fyrri eig-
inmanni sínum. Þau bjuggu á
Haukabergi, innst í kaupstaðnum,
þar sem Gunnþóra bjó til ársins
1964, er hún fluttist í Egilsstaði með
Haraldi, seinni eiginmanni sínum.
Auk húsmóðurstarfa vann Gunn-
þóra lengst af utan heimilis, einkum
við matseld á Sjúkrahúsinu á Egils-
stöðum, Vonarlandi og hjá Vega-
gerð ríkisins. Auk þess starfaði hún
öðru hverju við barnapössun. Eftir
lát Haraldar (1986) bjó Gunnþóra
áfram í húsi þeirra, Koltröð 19 á Eg-
ilsstöðum, en fluttist árið 1994 til
Reykjavíkur og var síðustu árin bú-
sett í Kópavogi.
Útför Gunnþóru fór fram í kyrr-
þey, að hennar eigin ósk, frá Foss-
vogskirkju 17. maí 2010.
eiginmanni sínum,
sem var Kristinn Jóns-
son, útgerðarmaður á
Eskifirði, f. 2.10. 1914,
d. 16.9. 1980. Þau
bjuggu á Eskifirði, en
skildu 1961. Börn
þeirra eru: 1) Edda
Siggerður, f. 18.5.
1943, búsett í Kópa-
vogi, maki Bóas Guð-
mundur Sigurðsson, f.
26.7. 1940, d. 9.8.
2006. Þau eiga fjögur
börn og 9 barnabörn.
2) Kristbjörg, f. 16.5.
1946, búsett á Reyðarfirði, maki
Hörður Þórhallsson, f. 14.1. 1943.
Þau eiga þrjú börn og 3 barnabörn.
3) Björgúlfur, f. 16.7. 1951, búsettur
í Reykjavík, sambýliskona Guðrún
Rögnvarsdóttir, f. 30.7. 1960. Fyrri
kona hans var Ásgerður Ágústs-
dóttir, f. 30.3. 1958, og eiga þau tvö
börn. 4) Björn Guðjón, f. 2.12. 1954,
búsettur í Reykjavík, maki Ásta
Ingibjörg Björnsdóttir, f. 29.10.
1953, og eiga þau fjögur börn og eitt
barnabarn. 5) Lísa, f. 9.3. 1960, bú-
sett í Kópavogi.
Seinni eiginmaður Gunnþóru var
Haraldur Gunnlaugsson, f. 29.1.
Mig langar að minnast systur minn-
ar með nokkrum orðum þó að það sé
erfitt því hún var stórbrotin og fjölhæf
kona. Við fæddumst á Svínaskála í
Helgustaðahreppi. Foreldrar okkar
voru Hallgerður Halldórsdóttir og
Björn Jónasson. Gunnþóra var fædd í
maí 1923, ég 1927 í júní. Við vorum
ekki gamlar þegar við þurftum að fara
að taka til hendi. Heimilið var stórt og
ekki aðstoð að fá og við vissum hvað
kreppa var. Við vorum afar samrýnd-
ar systur, sóttum alltaf ráð til hvor
annarrar, hvort sem var við sauma-
skap, prjónaskap eða matargerð, þá
þurfti að vinna úr öllu. Við vorum ung-
ar þegar við þurftum að flytja frá
Svínaskála að Seli sem tengist Reyð-
arfjarðarhreppi. Það var erfitt fyrir
alla fjölskylduna, mörg sporin þurft-
um við að hlaupa eftir kúnum, óyndið
var svo mikið í þeim ekki síður en okk-
ur. Þá féllu mörg tár. Þá herjuðu misl-
ingar og við lágum öll í rúminu systk-
inin og það var svo gott veður og
okkur þótti erfitt að vera í rúminu.
Svona voru nú fyrstu Selsdagarnir
okkar en alltaf birtir upp.
Við misstum móður okkar ungar og
var það mikil sorg fyrir okkur öll sex
syskinin. Er sorgin var sem mest
fengum við þó lítinn sólargeisla er
Edda Gerða dóttir Gunnþóru fæddist.
Við systur tókum við heimilinu og
héldum hópinn.
Einu sinni ætluðum við systur að
verða ríkar, fórum að prjóna lopa-
sokka og sjóvettlinga, við sátum á eld-
húsbekknum sitthvorumegin við eld-
hússlampann sem hékk úr loftinu, en
þegar fór að líða að miðnætti greip
okkur hlátur og við hlógum að öllu og
áttum við margar góðar stundir sam-
an enda var Gunnþóra mjög hlátur-
mild.
Svo kom að því að við giftum okkur
og fórum í hvor í sína áttina. En marg-
ar berjarferðina áttum við saman með
kakó og kökur og alltaf vissi Gunn-
þóra hvar ber var að finna. Við fórum
nokkrar ferðir til útlanda og skemmt-
um okkur alltaf vel. Eftir að Gunnþóra
flutti í Egilsstaði fór hún að vinna við
þrif á Skattstofunni og þótti hún held-
ur dugleg með klútinn svo starfsfólkið
fór að kvarta við Pál skattstjóra, þá
sagði Páll „látið ekki svona, hún Gunn-
þóra er besta hreingerningarkona
hérna megin Atlantshafsins“. Gunn-
þóra var mikil húsmóðir, gestrisin
mjög og vinamörg en hún átti líka sín-
ar erfiðu stundir sem ekki voru born-
ar á torg.
Ég kveð þig, systir mín, með þess-
um orðum:
Ég þakka fyrir ástúð alla,
indæl minning lifir kær.
Nú mátt þú vina höfði halla
við herrans brjóst er hvíldin vær.
Í sölum himins sólin skín,
ég sendi kveðjur upp til þín.
(H.J.)
Þín systir,
Ólöf Sigríður.
Kæra frænka. Nú ert þú komin til
englanna og allra þinna kæru á himni.
Ég veit að það hefur verið tekið vel á
móti þér og að þú ert glöð og líður vel.
Við sem eftir sitjum söknum þín sárt
en erum þakklát fyrir að hafa fengið
að njóta þín. Ég og fjölskylda mín vilj-
um þakka þér fyrir allt sem þú hefur
gert fyrir okkur, ekki minnst þegar
við bjuggum á Egilsstöðum og vorum
heimagangar hjá ykkur Haraldi, alltaf
jafn velkomin. Ég vil kveðja þig með
þessari bæn og sendi jafnframt sam-
úðarkveðjur til fjölskyldu þinnar.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(Matthías Jochumsson.)
Hallgerður og fjölskylda.
Kæra ömmusystir.
Mig langar að kveðja þig með
nokkrum orðum.
Þú varst glæsileg kona eins og þið
systurnar allar, klæðnaður og snyrt-
ing ávallt úthugsuð og þú barst þig
eins og drottning. Ég man þig varla
öðruvísi en í fallegri kápu eða pels og
umræður ykkar systra voru litaðar af
góðum kaupum, fallegum flíkum,
eldamennsku og ráðleggingum.
Fyrst man ég eftir þér á Egilsstöð-
um, ég lítil stelpa nýflutt austur að
sunnan og var í pössun hjá þér í ein-
hvern tíma, seinna töluvert eldri
stelpa í Noregi, þú að aðstoða Gúu og
Andra þegar hún var þar í námi, ég
kom til ykkar í einhverja daga og átti
frábæran tíma. Þið mæðgur og stubb-
ur höfðuð búið ykkur notalegt heimili í
blokk utan við Osló. Þetta var hálf-
gerð draumaveröld fyrir 18 ára stelpu
að koma í, enda allt lagt í að gera
huggulegt.
Á heimili þínu í Kópavoginum sl. ár
var jafn huggulegt og notalegt og
ávallt var hjá þér, heimabakað og
sulta úr lítilli krukku ávallt á boðstól-
um.
Alltaf sendir þú mér kort og bréf
inn á milli allan þann tíma er ég bjó er-
lendis og eftir að ég flutti heim bárust
frá þér gjafir til dóttur minnar eftir að
hún fæddist, enda varstu mjög gjaf-
mild og hugulsöm.
Nú seinustu ár hef ég aðallega
fengið fréttir af þér hjá ömmu, heim-
sóknir mínar hefðu vissulega mátt
vera mun fleiri til þín.
Mig langar með þessum línum að
þakka þér fyrir allt sem þú hefur gert
fyrir mig í gegnum tíðina.
Börnum þínum og allri fjölskyld-
unni votta ég samúð mína.
Með kærri kveðju.
Kristjana Jenný.
Elsku Gunnþóra mín. Mig langar á
þessum tímamótum að minnast þín
með örfáum orðum.
Já, tímamót, því eftir langa og
gæfuríka ævi kvaddir þú sátt þennan
heim í þeirri fullvissu að nú væri ferð-
inni heitið á nýjar slóðir. Okkur er
nefnilega ekki öllum gefið að sættast
við dauðann, tímamót sem þó eru jafn
sjálfsögð og fæðingin – órjúfanlegur
hluti af lífinu.
Ég kynntist henni Gunnþóru fyrir
rúmum 10 árum þegar við Guðríður
höfðum nýlega fundið hvort annað.
Ég varð strax heillaður af lífsgleði og
krafti þessarar víðförlu konu, sem tók
mér opnum örmum frá fyrstu stund.
Þrátt fyrir að vera komin við aldur
varð hún Gunnþóra í raun aldrei gam-
almenni, og á vissan hátt hélt hún
lengstum þreki og lífneista ungrar
manneskju. Hún varð enda ekki elli-
móð fyrr en rétt undir það síðasta,
þegar hún gaf til kynna á sinn látlausa
hátt að brátt væri komið að leiðarlok-
um. Þau sátu hjá henni börnin hennar
og barnabörn meðan hún og við öll
bjuggum okkur undir að hérvist henn-
ar lyki. Hún fékk friðsælan viðskilnað,
umvafin ást og umhyggju sinna nán-
ustu og hjúkrunarfólks sem sinnti
henni af alúð og hlýju þar til hún hvarf
inn í eilífðina.
Við söknum þín öll, en tíminn var
kominn og þú laukst þinni ævi eins og
þú lifðir, með reisn og æðruleysi
manneskju sem veit hvert hún stefnir.
Auður og Þóra eru þess fullvissar
að amma Gunnþóra vaki nú yfir þeim
af fallegu skýi í himnasölum.
Elsku Gunnþóra mín, það er við
hæfi að kveðja með sígildri lífsspeki
Hávamála – heiðruð sé minning þín.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum.)
Einar Jörundsson.
Amma Gunnþóra var kona með
hjarta í yfirstærð. Það virtist veita
henni einna mesta gleði að rétta öðr-
um hjálparhönd og gleðja með gjöf-
um. Ekki nóg með að hún hlúði vel að
sínum stóra hópi afkomenda, þá hélt
hún tryggð við marga aðra sem væru
þeir hennar nánustu ættingjar. Amma
lagði mikinn metnað í að gefa góðar
gjafir sem oft voru afrakstur fallegrar
handavinnu hennar. Í handsaumuðum
náttkjól frá ömmu og með sængurver
með fallegum útsaumi hennar leið
mér sem lítilli prinsessu í æsku.
Hún hlúði einnig vel að börnum í
fjarlægum löndum með því að gefa
reglulega í hjálparstarf og myndir af
þeim börnum héngu uppi með mynd-
um af öllum barnabörnunum.
Örlæti og hjálpsemi ömmu virtust
fá takmörk sett og gott dæmi um það
var þegar hún ákvað að gerast sjálf-
boðaliði Rauða krossins áttatíu ára að
aldri. Ég hafði þá nýlega tekið við
starfi hjá Kópavogsdeild Rauða
krossins og amma hafði búið í Kópa-
vogi í skamman tíma. Þegar ég sagði
henni frá starfinu spurði hún mig
hvernig hún gæti orðið að liði og fór
ekki ofan af því að hún gæti tekið að
sér verðugt verkefni. Svo fór að hún
varð einn af öflugum heimsóknavinum
deildarinnar og heimsótti reglulega
konu sér nokkrum árum yngri sem
bjó við einsemd og félagslega einangr-
un. Þær urðu góðar vinkonur og
amma sinnti heimsóknunum af sinni
miklu elju og alúð. Það kæmi mér ekki
á óvart að fáir ættingjar og vinir
ömmu vissu af þessu sjálfboðaliða-
starfi hennar þar sem hún var lítið
fyrir að láta á sínum afrekum bera. Að
sama skapi þætti henni eflaust þessi
minningarorð, sem og önnur, óþarfa
fyrirgangur. Það er hins vegar erfitt
að minnast þess ekki nú að það var
mikil gjöf fyrir fjölmarga að eiga
ömmu Gunnþóru að. Sú gjöf lifir í
hjörtum okkar sem hún snerti með
sínu.
Fanney Karlsdóttir.
Gunnþóra Björnsdóttir
✝ Ágúst fæddist íReykjavík 24. apr-
íl 1920. Hann lést á
hjúkrunarheimilinu
Sóltúni 6. maí sl.
Foreldar hans voru
Gísli Gíslason vinnu-
maður í Hvítanesi í
Borgarfirði, fæddur
21. nóvember 1865,
látinn 28. maí 1945 og
Kristín María Péturs-
dóttir verkakona í
Reykjavík, fædd 11.
mars 1885, látin 8.
apríl 1967.
Ágúst átti sjö systkini. Alsystkini
hans eru Margrét, fædd 1918, látin
2005 og Guðmundur, fæddur 1929.
Sammæðra er Sigurdrífa Jóhanns-
dóttir, fædd 1911. Samfeðra eru
Ingibjörg, fædd 1891, látin 1993.
eftirlifandi maki Guðrún Stein-
grímsdóttir, þau eiga þrjú börn og 4
barnabörn. Inger María f. 30.8. 1958,
maki Bergsveinn Ólafsson, þau eiga
þrjú börn. Fóstursonur Ágústar og
sonur Inger Birthe er Jörgen
Schweitz f. 1.11. 1942, hann á einn
son og 4 barnabörn. Sambýliskona
Else-Marie Christensen. Ágúst lauk
prófi frá Austurbæjarskólanum
1934, Héraðsskólanum að Lauga-
vatni 1937. Hann lauk sveinsprófi í
járnsmíði frá Iðnskólanum í Reykja-
vík 1941. Hann lauk vélstjóraprófi
árið 1943 og prófi frá rafmagnsdeild
Vélskólans 1944.
Ágúst vann hjá Skipaútgerð Rík-
isins 1944 til 1946. Frá 1946 hjá Raf-
magnsveitu Reykjavíkur við Sogs-
virkjun, síðar við Rafstöðina í
Elliðaárdal þar sem hann vann til
ársins 1966. Hann var stöðvarstjóri
hjá Landsvirkjun við gasaflsstöð-
inna í Straumsvík til 1990.
Útför Ágústar fór fram 14. maí
2010.
Brynjólfur, fæddur
1896, hann lést sama
ár. Sigurbjörg Stein-
unn, fædd 1899, látin
1973. Geirþrúður
Anna, fædd 1906, látin
1954.
Ágúst gekk að eiga
eftirlifandi eiginkonu
sína, Inger Birthe
Schweitz Winterhalter
Gíslason, 29. maí 1947
í Reykjavík. Inger er
fædd í Kaupmanna-
höfn 19. mars 1925
Þau eignuðust 5
börn. Erik f. 10.4. 1948, maki Jónína
Guðjónsdóttir, eiga þau þrjú börn og
5 barnabörn. Einar f. 15.4. 1952,
maki Linda Hrönn Ágústsdóttir, þau
eiga þrjú börn 2 barnabörn. Pétur
Ingi f. 16.7. 1954, látinn 21.9. 2003,
Elskulegur afi minn er látinn,
Hann var án efa einstakur afi, afi
sem var góður, stríðinn, hláturmild-
ur, vitur og sterkur. Það var alltaf
svo mikill kraftur í afa, hann fór dag-
lega í sund, reglulega í gönguferðir
ásamt því að sinna garðinum af alúð
og smíða húsgögn. Afi minn var allt-
af til í grín og var ávallt til í að henda
okkur systrunum upp í loftið, taka
okkur í kleinu eða hvaðeina. Hann
hló líka þegar við systurnar stálum
af honum inniskónum og hlupum
skríkjandi í burtu.
Mér fannst að afi minn vissi allt.
Þegar ég spurði hann hvort hann
hefði lesið allar bækurnar sem þöktu
veggina í Austurgerðinu, leit hann á
mig og sagði „allar með tölu“. Það
var varla staður í heiminum sem
hann hafði ekki komið til og gat frætt
mig um. Svo þegar ég hóf nám í
menntaskóla gat ég leitað til afa með
þýsku-heimalærdóminn. Afi talaði
einnig dönsku og ensku með mynd-
arbrag.
Það var ekkert eins skemmtilegt
og að fara til ömmu og afa í Aust-
urgerðið og fara með afa út í garð.
Þar tók hann upp glæný jarðaber og
amma stráði sykri yfir. Allt sem
hann afi gerði, gerði hann svo vel.
Fallegi matjurtargarðurinn þar sem
hann hafði sjálfur smíðað hlífar yfir
jurtirnar og grænmetið, enda einkar
handlaginn.
Ég þakka guði fyrir að hafa fengið
svona yndislegan afa og sé mikið eft-
ir honum. En ég veit að hann er nú á
himni á iði enda kunni hann aldrei
við að sitja inni við tímunum saman
Ellen María.
Ágúst Gíslason