Morgunblaðið - 29.05.2010, Side 40

40 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 29. MAÍ 2010
Elsku afi okkar.
Það er með miklum
söknuði og sorg sem
við þurfum nú að tak-
ast á við það mikla
tómarúm, sem ríkir í
hjörtum okkar og kveðja þig í hinsta
sinn, elsku afi.
Við systkinin finnum fyrir svo
miklu þakklæti fyrir allar þær
ógleymanlegu og fallegu minningar
sem við höfum deilt með þér, elsku
afi, bæði í Stigahlíðinni, Skorradaln-
um og Sóltúninu, svo og í þau skipti
sem þú og amma komuð til okkar í
Svíþjóð.
Okkur fannst líka alltaf svo yndis-
legt að koma í heimsókn til ykkar
ömmu. Í þinni návist vorum við alltaf
svo örugg og sú ást, hlýja og gleði,
sem þið sýnduð þegar þið tókuð á
móti okkur mun fylgja okkur alla ævi.
Bæði þú og amma hafið kennt okk-
ur svo ótalmargt, en fyrst og fremst
hvernig á að elska og passa upp á
hvort annað.
Þú munt ávallt verða fyrirmynd,
ekki bara fyrir okkur systkinin, held-
ur einnig öll þín barnabörn og barna-
barnabörn.
Fyrir þetta verðum við þér ævin-
lega þakklát, elsku afi.
Við sjáum að dýrð á djúpið slær,
þó degi sé tekið að halla.
Það er eins og festingin færist nær,
og faðmi jörðina alla.
Svo djúp er þögnin við þína sæng,
að þar heyrast englar tala,
og einn þeirra blakar bleikum væng,
svo brjóst þitt fái svala.
Nú strýkur hann barm þinn blítt og
hljótt,
svo blaktir síðasti loginn.
En svo kemur dagur og sumarnótt,
og svanur á bláan voginn.
(Davíð Stefánsson)
Þín barnabörn,
Karitas, Jón og Helga Grethe.
Ég minnist mágs míns Tómasar P.
Óskarssonar með söknuði og virð-
ingu, en hann lést þ. 15. maí sl. 84 ára
að aldri eftir skammvinn veikindi.
Tómas var glæsimenni, hár, grann-
ur og fríður sýnum, hann var greind-
ur maður og fjölhæfur. Hann var 4 ár-
um eldri en ég og þá orðinn fulltíða
þegar ég er að komast á unglingsárin.
Minningar mínar frá Eskifirði á þess-
um tíma tengjast æskuheimili hans,
Bjarma, hús sem stóð um miðbik bæj-
arins þar sem nú heitir Strandgata.
Bjarmi var snyrtilegt hús með
Tómas P. Óskarsson
✝ Tómas P. Ósk-arsson fæddist 14.
júlí 1926 á Eskifirði.
Hann lést 15. maí
2010.
Útför Tómasar var
gerð frá Dómkirkj-
unni í Reykjavík 28.
maí 2010.
stórum, velhirtum og
fallegum trjágarði,
sem ekki voru algengir
á Eskifirði í þá daga.
Snyrtimennska fjöl-
skyldunnar í Bjarma
var óumdeild og bar
Tómasi alla tíð gott
vitni.
Aðrar minningar frá
þessum tíma voru oftar
en ekki fagrir tónar
harmónikunnar, sem
bárust manni til eyrna
frá Bjarma-heimilinu
og ég unglingurinn
varð áskynja. Tónar þessir heilluðu
mig en Tómas var góður hljóðfæra-
leikari. Mér varð á að tefjast við
Bjarma þegar svo bar við, þá harm-
ónikan var þanin þar innan dyra.
Tómas var snemma fenginn til að
spila á böllum og við ýmis önnur tæki-
færi þar sem ég var stundum kallaður
til að gefa taktinn með trommuslætti.
Hann hafði þá uppgötvað mig sem
nothæfan trommuleikara. Nefna má
ball á Fáskrúðsfirði sem hann var
fenginn til að spila á og ég fylgdi með
sem trommuleikari. Það var nokkur
reynsla fyrir mig unglinginn þó ekki
væri nema fyrir bátsferðirnar fram
og til baka. Það var ævintýri út af fyr-
ir sig.
Tómasi var margt til lista lagt.
Hann hefði getað látið til sín taka á
tónlistarsviðinu hefði hann sinnt þeim
gáfum sínum, margs konar hljóðfæri
léku létt í höndum hans. Ríkur þáttur
í fari Tómasar var greiðvikni hans,
alltaf tilbúinn að veita aðstoð væri það
á hans færi.
Ungur giftist Tómas systir minni
Karitas (Kaju) og voru þau glæsilegt
par sem bauð af sér góðan þokka. Þau
áttu saman alla tíð farsælt og ham-
ingjusamt hjónaband þar sem fimm
mannvænleg börn voru uppalin við
ástríki og mikla umhyggju. Öll bera
þau foreldrum sínum gott vitni um
gæfu og gjörvileika.
Eftir að fjölskyldur okkar voru
fluttar til Reykjavíkur seint á fjórða
áratugnum urðu samskiptin tíð og
regluleg þegar börnin voru yngri.
Skírnir, fermingar, skólaútskriftir og
giftingar voru eðlilega ærnar ástæður
fjölskylduveislna. Við slíkar aðstæður
var ávallt gaman að koma til þeirra
þar sem gleði ríkti á regluheimili, þar
sem reglusemin og innanhússkipan
öll bar þeim hjónum gott vitni. Kaja
var mikil húsmóðir á sínu heimili,
snyrtimennskan og öll umgengni bar
vott fágunar og umhyggju. Það var
við slík tækifæri að húsbóndinn sett-
ist við píanóið eða setti á sig harm-
onikuna og lagið tekið og þá gjarnan
við undirsöng viðstaddra. Slíkra
stunda minnumst við hjónin með
gleði. Þessum stundum fækkaði eðli-
lega eftir því sem börnin uxu úr grasi
og stofnuðu eigin heimili.
Við fráfall Tómasar hefur Kaja og
fjölskyldan misst mikið. Minningin
um góðan mann, föður, afa og langafa
verður þeim styrkur á lífsleiðinni.
Innilegar samúðaróskir frá okkur
Svönu og fjölskyldunni.
Þórarinn Elmar Jensen.
Meira: mbl.is/minningar
Látinn er Tómas P. Óskarsson, vin-
ur okkar og ættingi, og vissulega
verður hans saknað, svo sterkur sem
hann í minningunni er. Vinur minn,
svo langt sem ég man. Velgjörðar-
maður minn, þegar á þurfti að halda,
og sterkur vinur foreldra minna og
bróður. Andlát hans opnar huga
minn, og minningar ævi minnar,
tengdar þeim hjónum, eins langt til
bernsku og ég man, koma fram. Þau
voru einfaldlega Kaja og Tommi.
Þannig var það allan tímann. Fjöl-
skylda mín elskaði þau, og ég taldi
mig eiga Kaju sérstaklega, án þess að
spyrja, og án þess að þakka nóg.
Ég sé elstu minningarmyndina
mína, þegar Kaja og Tommi, standa í
hinni hversdagslegu dyragætt okkar,
prúðbúin. Þau eru að fara á ball,
árshátíð Verzlunarskólans, þess skóla
sem þau voru bæði í, þessi minning
frá þessum sólríka eftirmiðdegi er
uppljómuð. Ég hafði aldrei séð flott-
ara fólk. Tómas fallegur ungur mað-
ur, og Kaja glæsileg og falleg líka. Og
barnshugurinn eignaði sér þau, þetta
var sko mitt fólk. Ég taldi mig eiga
þau, og var mjög upp með mér.
Móðir mín var föðursystir Kaju, og
var samband þeirra mjög náið, þær
áttu svo mikið sameiginlegt, mér þótti
mjög vænt um það samband. Heim-
sóknir mínar með henni mömmu
minni til Kaju, voru ævintýri fyrir
mig, ég var ein af þeim, og upplifði
mig mjög fullorðna í þessu fína sam-
neyti við þær.
Tómas vann hörðum höndum, og
byggði hús, stækkaði við fjölskylduna
sína, eftir því sem sjálf fjölskyldan óx.
Tómas hafði þann hæfileika að geta
afkastað miklu, fyrir utan að vera fyr-
irmyndarfaðir. Heimilið var stórt, og
Kaja var heimavinnandi, fyrirmynd
barna sinna.
Hvergi var jafngaman að vaska
upp en hjá Kaju, hvort sem það var á
Hringbrautinni, Grundargerði, að ég
tali nú ekki um Rauðalæk. Ég reyni
ekki að muna hvort þeim líkaði betur
eða ver. Allavega var mér aldrei sýnd
óþolinmæði.
Tómas reyndist okkur eins og besti
frændi, föður mínum og móður minni
góður vinur, og er ég mjög þakklát
fyrir það. Tómas sýndi mér mikið um-
burðarlyndi mín umbrotaár. Hann
var ekki yfirlýsingaglaður, sem betur
fer þar sem orð hans vógu þungt, ég
mat hans skoðanir á hlutunum oft
sem lokaorð.
Tómas var svo sannarlega máttar-
stólpi fjölskyldu sinnar, og var alltaf
til staðar, hann hafði nærveru sem
var sterk, stálminni hafði hann, og
það var óendanlega hægt að sækja í
smiðju hans.
Faðir minn og hann báru mikla
virðingu fyrir hvor öðrum, og var fað-
ir minn sjaldan kátari á mannamótum
en hjá Kaju og Tomma, ég fann alltaf
þessi góðu tengsl þeirra og er ég mjög
þakklát fyrir það.
Það varð að hefð að fagna með þeim
tímamótum, og hefðirnar veita okkur
gleði endurtekningarinnar, upprifj-
unarinnar og endurfunda að þekkja
eitthvað aftur, ár eftir ár, og eins er
það þegar vinir falla frá, þá er tími
upprifjunarinnar og þessi tími sem
gefur okkur tækifæri til að uppgötva
hvaðan við komum, hvar rætur okkar
eru, og heimkynni innan tímans.
Þessar hefðir sem gefa straumi
tímans stefnu og merkingu.
Kaja og Tommi hjálpuðu minni
stórfjölskyldu að halda í hefðirnar.
Við, fjölskylda Hönnu Jensen,
þökkum Tómasi samferðamanni okk-
ar mikið.
Guð blessi minningu hans.
Sólveig Hannesdóttir.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
EINAR B. KVARAN
kaupmaður,
Skipholti 15,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítalans sunnudaginn
23. maí.
Útförin fer fram frá Digraneskirkju þriðjudaginn
1. júní kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Krabbameinsfélag Íslands.
Bertha G. Kvaran,
Ragna Elíza Kvaran,
Thelma Kristín Kvaran,
tengdasynir og barnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn,
BRIAN A. HARTFORD,
lést fimmtudaginn 27. maí.
Minningarathöfn verður auglýst síðar.
Dóra Sturludóttir Hartford.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
GUÐRÚN ELÍSA ÓLAFSDÓTTIR
fyrrv. varaformaður Verkalýðs- og
sjómannafélags Keflavíkur,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja sunnudaginn
23. maí.
Útförin fer fram frá Keflavíkurkirkju þriðjudaginn
1. júní kl. 14.00.
Ómar Már Magnússon,
Jóhannes Rúnar Magnússon, Andrea Guðmundsdóttir,
Ólafur Sævar Magnússon, Sólbjörg Hilmarsdóttir,
Viðar Magnússon, Emelía Bára Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
✝
JÓNATAN AÐALSTEINSSON
frá Hlíð
verður jarðsunginn frá Kollafjarðarneskirkju
miðvikudaginn 2. júní kl. 14.00.
Fyrir mína hönd og annarra vandamanna,
Mundhildur Birna Guðmundsdóttir.
✝
Móðir okkar,
MARGRÉT H. SIGURÐARDÓTTIR
viðskiptafræðingur,
Hörgshlíð 8,
Reykjavík,
lést á Droplaugarstöðum miðvikudaginn 26. maí.
Útförin fer fram frá Dómkirkjunni föstudaginn
4. júní kl. 13.00.
Hallgrímur S. Sveinsson,
Björg Sveinsdóttir.
✝
Ástkær faðir, fósturfaðir, tengdafaðir, afi og langafi,
SVEINN STEFÁNSSON
fyrrv. lögregluþjónn,
áður til heimilis á Hagamel 29,
Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir aðfaranótt þriðju-
dagsins 25. maí.
Jarðsungið verður frá Grafarvogskirkju föstudaginn
4. júní kl. 13.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sigrún Sveinsdóttir.
✝
Elskulegur frændi okkar,
JÓHANN G. JÓNATANSSON,
Vallarbraut 9,
Seltjarnarnesi,
lést á Skjóli mánudaginn 24. maí.
Útför hans fer fram frá Fossvogskapellu mánu-
daginn 31. maí kl. 11.00.
Systkinabörn og aðrir aðstandendur.
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
Legsteinar ehf, Gjótuhrauni 8
Hafnarfirði, Sími: 571 0400
legsteinar@gmail.com