Morgunblaðið - 17.11.2010, Blaðsíða 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 17. NÓVEMBER 2010
Ég votta fjölskyldu hennar
dýpstu samúð, blessuð sé minning
hennar.
Sigurlín Sveinbjarnardóttir.
Elsku amma Júlla, ég verð þess
ávallt þakklát að hafa fengið að sitja
þér við hlið þína hinstu nótt. Að
mörgu leyti var það mér léttir þegar
ég frétti að stutt væri eftir af löngu
lífsskeiði þínu. Jafnvægisleysi, skert
sjón og heyrn stálu frá þér því sjálf-
stæði sem hefur ávallt einkennt þig.
Eftir mjaðmabrotið í sumar varstu
svipt því litla sjálfstæði sem eftir
var og þótti mér erfitt að vita af þér
á sjúkradeildinni á Höfða, föst í stól
alla daga og minnið upp og ofan. Í
minningunni ert þú fyrirmynd ís-
lenskra kvenna, ávallt sterk, sjálf-
stæð og einstök kona. Mér fannst
stundum að þú hefðir mátt setja
þínar þarfir ofar þörfum ástvina en
það var ekki í þínu eðli.
Undanfarin ár hef ég notið þess
heiðurs að geta heimsótt þig og hitt
þig reglulega þó fá hafi þau verið
skiptin undanfarna mánuði. Ég vildi
óska þess að ég hefði gefið mér tíma
til að koma til þín áður en þú misstir
meðvitund. Þú verður ávallt elsku
besta amma mín og ég ber nafn þitt
með stolti. Ég er óendanlega þakk-
lát fyrir þær stundir sem við áttum
saman eftir að ég flutti heim; verst
þykir mér að þú munt aldrei ná að
kynnast Andrew almennilega og
okkar ófæddu börnum. Ég held
samt að þú hafir ávallt vitað að svo
yrði.
Ég man þegar þú varst búsett í
Reykjavík og ég fékk að vera í pöss-
un hjá ykkur afa. Ég hlakkaði alltaf
svo mikið til. Ég minnist þess að
labba um sali listasafnsins, hönd í
hönd. Mér fannst þú svo falleg í bláa
og hvíta blómakjólnum innan um lit-
rík málverkin og rauðmálaða veggi
safnsins. Gamla Hagkaup í Skeif-
unni er líka ofarlega í minningunni
enda fékk engin önnur smástelpa að
fara upp leyndardómsfulla stigann
við innganginn, þar máttu bara
starfsmenn vera. Lengi vel fannst
mér fátt merkilegra en sú upplifun.
Á fullorðinsárum minnist ég
langra heimsókna, aldrei styttri en
tvær klukkustundir, enda mikið að
tala um. Þú sýndir mér skilning og
settir aldrei út á flakkið á mér eða
endalausa flutninga milli landa. Mér
þótti vænt um þann skilning sem þú
sýndir mér. Þrátt fyrir að þú gast
lítið talað við Andrew, þá skynjaði
hann hlýju og einlægni í fari þínu,
og fann að hann var velkominn í fjöl-
skylduna. Tengdaforeldrum mínum
þótti vænt um að heimsækja þig í
stuttri heimsókn sinni 2008 og þótti
þeim þú bera af.
Þín hinsta nótt var löng og erfið.
Andardráttur þinn var þungur og
erfiður; það korraði í þér en sem
betur fer leið þér vel. Við pabbi sát-
um þér við hlið fram undir morgun
og reyndum að halda okkur vakandi
þangað til þreytan fór að segja til
sín. Morgunkyrrðin létti andrúms-
loftið eftir vindhviður næturinnar og
þá stund varðveiti ég í minningunni
svo lengi sem ég lifi.
Þín nafna og sonardóttir,
Júlíana Björnsdóttir.
Ég varð bæði glöð og hrygg þeg-
ar mamma hringdi í mig til að til-
kynna mér að amma hefði dáið fyrir
15 mínútum. Glöð yfir því að amma
þyrfti ekki að liggja lengur ósjálf-
bjarga og hrygg yfir því að hafa
misst ömmu mína. Amma datt og
brotnaði fyrir nokkrum vikum og
hrakaði henni hratt eftir það. Við
amma vorum nánar, ég og foreldrar
mínir bjuggum hjá þeim á Heiðar-
brautinni þegar ég var yngri en ekki
man ég margt frá þeim árum, því
miður. Þegar ég varð eldri passaði
amma mig oft og spiluðum við mik-
ið, ömmu fannst mjög gaman að
leggja allskonar kapla og eyddum
við mörgum tímum við þá iðju. Mér
fannst líka mjög gaman að „stríða“
bróður hennar ömmu, honum
Munda, sem bjó í næsta húsi. Sér-
staklega man ég eftir einu atviki
þegar ég kom á harðahlaupum inn í
eldhús og sagði að hann Mundi ætl-
aði að henda mér á haugana. Amma
sagði mér að fela mig undir borði,
Mundi kom og leitaði að mér en
„fann“ mig ekki. Ég held samt að
þau amma hafi sjálfsagt blikkað
hvort annað og það hefði verið
hægðarleikur fyrir Munda að finna
mig undir borðinu. Eftir þetta hætti
ég að stríða Munda, maður vissi jú
aldrei hvenær hann myndi láta
verða af hótun sinni.
Amma og afi bjuggu um tíma í
Reykjavík og ég man hvað mér
fannst gaman að fara til þeirra og
dvelja yfir helgi. Amma vann stund-
um á helgum á Listasafni ASÍ og
fórum við afi oft og kíktum á sýn-
ingar, mér fannst ég ákaflega
merkileg að geta labbað inn í fylgd
afa án þess að þurfa að borga. Á
unglingsárunum fór ég stundum til
Reykjavíkur og í hvert skipti tók ég
strætó í Skeifuna og heimsótti
ömmu í Hagkaup og þar fékk maður
alltaf eitthvað gott í gogginn. Amma
og afi fluttu sem betur fer aftur á
Akranes og urðu þá samverustund-
irnar margar á Stekkjarholtinu og
síðar á Vesturgötu og Höfðagrund.
Þegar ég var komin í háskóla þá
vann ég nokkur jólafrí í bókabúðinni
á Skaganum, amma og afi bjuggu
þar rétt hjá og fór ég oft í hádeginu
og borðaði hjá þeim. Eftir matinn
vildi amma ekki heyra á það minnst
að ég hjálpaði henni að ganga frá,
ég ætti heldur að hvíla mig í smá-
stund þar sem ég væri að fara að
vinna fram eftir kvöldi (þá hugsaði
ég oft: Ég vildi að mamma segði
þetta stundum). Eftir nám flutti ég í
Stykkishólm og lét amma sig ekki
vanta í öll þau afmælisboð sem hald-
in voru hjá langömmubörnunum.
Fermingarveisla Hrefnu Rósar 2008
var haldin úti á sjó, ömmu fannst
það frábært, sérstaklega þar sem
veðrið var svo gott. Þegar við fjöl-
skyldan komum í heimsókn á Akra-
nes var amma yfirleitt búin að frétta
að von væri á okkur, við héldum síð-
an ávallt aftur heim með poka fulla
af kleinum, appelsínukökum og ekki
má gleyma fiskibollunum. Fiskiski-
bollurnar hennar ömmu eru bestu
fiskibollur í heimi að mati barnanna
minna og ég er ekki frá því að það sé
rétt. Amma var einnig dugleg að
prjóna og nutum við góðs af því,
einnig seldi ég um tíma lopapeysur
frá henni í Þýskalandi.
Elsku amma, takk fyrir allt sem
þú hefur gert fyrir mig og fjölskyldu
mína, við biðjum kærlega að heilsa
afa.
Ég sakna þín.
María Valdimarsdóttir.
Í dag kveð ég þig, elsku amma.
Um þig á ég margar og góðar minn-
ingar. Þótt ung hafi ég verið man ég
eftir þegar þið afi bjugguð í blokk-
inni í Reykjavík. Komu minni á
listasafnið til þín og ófáu ferðunum í
Hagkaup. Eftir að þið fluttuð aftur
á Skagann var alltaf gott að koma á
Stekkjarholtið. Þar voru ófáar veisl-
ur og jólaboð. Gaman þótti mér að
fá að gista hjá ykkur, eftir skóla var
líka stundum labbað í Harðarbakarí
þar sem þú vannst og þar fékk mað-
ur kannski eins og eina kleinu. Eftir
að afi veiktist fluttuð þið á Vest-
urgötuna og þaðan upp á Höfða-
grund. Þar hugsaðir þú svo vel um
afa, hann kominn í hjólastól og
sjaldan þáðir þú hjálparhönd. Eftir
nokkur ár fór svo afi út á Höfða,
þangað fórst þú daglega og tókst
hann heim eins oft og þú gast. Þeg-
ar komið var til þín varstu alltaf fljót
að tína á borðið kræsingar, hvort
sem það voru vöfflur, pönnukökur,
eplakaka, kleinur eða góða appels-
ínukakan þín. Ég sé okkur fyrir mér
núna sitjandi við eldhúsborðið, að
borða ljúffengar kökur og spjalla
um allt milli himins og jarðar. Oft
áttir þú það líka til að steikja fiski-
bollur fyrir okkur eða bjóða okkur í
gómsæta kjötsúpu í hádeginu. En
eftirminnislegasta hefðin var á að-
fangadag, þá var farið í kirkjugarð-
inn og svo var komið til þín í pönnu-
kökuveislu og maginn fylltur, enda
voru pönnukökurnar þínar það
besta sem ég fékk. Síðustu ár hef ég
verið svo heppin að fá að sjá um hár-
ið þitt. Þá hefur þú komið til mín á
stofuna. Þar sögðu ávallt margir
hversu glæsileg kona þú værir. Fyr-
ir um 2 árum fékkst þú þig loksins
til þess að fara í litla og notalega
íbúð inni á Höfða. Þar dast þú eim-
mitt í lok sumars og brotnaðir og
hafðir þú ekki náð þér að fullu. Eftir
sjúkrahúsdvölina fórst þú á sjúkra-
deildina á Höfða. Þangað reyndi ég
að koma eins oft og ég gat. Til að
byrja með fékk ég að keyra þig í
hjólastól inn á hárgreiðslustofuna
hjá Guðnýju, en ekki leið á löngu
þar til þú varst farin að nota göngu-
grindina þína og þá röltum við sam-
an. Í herberginu þínu höfðum við
svo margar dekurstundir eins og þú
sagðir svo oft, þá setti ég á þig
handáburð, þvoði þér í framan og
setti á þig krem. Allar þessar yndis-
legu stundir sem ég fékk að eiga
með þér þessa síðustu mánuði mun
ég varðveita í hjarta mínu, elsku
amma mín. Ég var á leið í heimsókn
til þín á laugardagskvöldið, en þá
sögðu starfskonurnar á Höfða að þú
hefðir verið send upp á sjúkrahús,
þangað fór ég og var hjá þér fram á
morgun. Það er mér kært að hafa
fengið að sitja hjá þér, strjúka höfuð
þitt eða hönd. Ég fór með bænina
með þér og sagði þér að fara inn í
ljósið og hitta afa, endurfundir ykk-
ar hafa verið ánægjulegir og nú hvíl-
ir þú við hlið hans. Ég kveð þig að
sinni með sálminum sem ég fór með
fyrir þig á dánarbeðnum.
Vertu, Guð faðir, faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
(Hallgrímur Pétursson)
Elsku pabbi, Kolla, Dídí, Kristín,
Björn og Ásta, megi Guð vera með
ykkur.
Elsku amma, ég sakna þín.
Þín
Lára Dóra.
Hún langamma okkar var sér-
stök, hún var mjög góð og skemmti-
leg manneskja. Hún var algjört æði.
Alltaf þegar við komum í heimsókn
hlóð hún eldhúsborðið af ýmsu góð-
gæti sem enginn gat gert jafn vel og
hún, svo sem kleinum, pönnsum,
appelsínukökunni góðu og mörgu
fleiru. Svo má ekki gleyma fiskiboll-
unum. Hún amma lang eða amma
Júlla, eins og við kölluðum hana,
gerði bestu fiskibollur í heimi. Við
höfum prófað margskonar tegundir
gegnum tíðina og engar eru jafn
góðar og fiskibollurnar hennar.
Eitt sumarið vorum við í pössun
hjá henni hluta dagsins og við bröll-
uðum margt skemmtilegt. Hún
kenndi okkur t.d. að prjóna og við
prjónuðum barbítrefla sem við ætl-
uðum svo að selja en það varð ekk-
ert úr því, þar sem við vorum ekkert
rosalega góðar í prjónamennskunni.
Um daginn þegar Hrefna Rós fór
með ömmu í heimsókn til hennar
var hún mjög hress, með húmor og
allt þótt hún gæti ekki gert mikið,
og núna er hún farin. Við áttum
mjög margar skemmtilegar stundir
með henni og eigum margar góðar
minningar um hana. Við verðum æv-
inlega þakklát fyrir að hafa átt hana
að og biðjum Guð að annast hana
vel.
Hrefna Rós, Halldóra
Kristín, Anna Soffía og
Valdimar Hannes.
Í dag kveðjum við
systur, hjartkæra frænku okkar,
Nönnu Cortes. Það er sárt að kveðja
en margs að minnast. Langri og fal-
legri samferð okkar er lokið. Við vor-
um systradætur og Nanna var elsta
barnabarn afa og ömmu, Friðjóns
Sæmundssonar bónda á Laugum í
Sælingsdal og Sigurbjargar Jóns-
dóttur, konu hans. Sumarið 2008 var
haldið ættarmót afkomenda þeirra
vestur í Dölum. Samveran frá þeirri
skemmtun er okkur hugstæð nú. Þar
skemmti Nanna sér konunglega og
rifjaði upp fyrir okkur, með sömu
hlýjunni sem einkenndi hana alla tíð,
bernskuna í sveitinni hjá ömmu og
afa. Hún ljómaði öll við frásögnina
og færði okkur lifandi myndir.
Nanna var alla tíð glæsileg kona og
Kristjana Svanberg
Jónsdóttir Cortes
✝ Kristjana Svan-berg Jónsdóttir
Cortes fæddist 28.
júní 1920, um borð í
vélbátnum Svani, fyr-
ir utan Höskuldsey á
Breiðafirði, á leið til
Stykkishólms. Hún
lést í Reykjavík 22.
október 2010.
Jarðarför Nönnu
var gerð frá Lang-
holtskirkju í Reykja-
vík 2. nóvember 2010.
smekkleg með af-
brigðum. Hún hall-
mælti engum, var
kærleiksrík og ætt-
rækin og afar áhuga-
söm um afkomendur
okkar. Nanna var au-
fúsugestur á öllum
tímamótum í lífi fjöl-
skyldna okkar.
Frænku okkar hittum
við síðast nú í sumar, í
níræðisafmæli hennar.
Ekki grunaði okkur þá
að það yrðu okkar síð-
asti fundur. Nú er lífi
elsku frænku lokið og langar okkur á
kveðjustundu að minnast hennar í
eftirfarandi ljóði, sem sannarlega
lýsir vegferð hennar vel:
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Megi hin eilífa hvíld verða Nönnu
okkar góð.
Unnur og Guðrún Jóhann-
esdætur.
Elsku amma mín, ég
sakna þín svo mikið.
Ég er eins og væng-
brotinn fugl án þín.
Ég kveð þig, elsku amma, með
sumarbústaðarlaginu okkar.
Fram í heiðanna ró
fann ég bólstað og bjó
þar sem birkið og fjalldrapinn grær.
Þar er vistin mér góð,
aldrei heyrist þar hnjóð,
þar er himinninn víður og tær.
Heiðarból ég bý,
þar sem birkið og fjalldrapinn grær
þar er vistin mér góð
aldrei heyrist þar hnjóð,
þar er himinninn víður og tær.
Mörg hin steinhljóðu kvöld
upp í stjarnanna fjöld
Sigríður Unnur
Ottósdóttir
✝ Sigríður UnnurOttósdóttir fædd-
ist í Reykjavík 19. jan-
úar 1930. Hún lést á
líknardeild Landspít-
alans í Kópavogi 23.
október síðastliðinn.
Útför Sigríðar fór
fram frá Bústaða-
kirkju 29. október
2010.
hef ég starað með spyrj-
andi þrá.
Skyldi dýrðin í geim
bera af dásemdum þeim
sem vor draumfagri jarð-
heimur á?
(Kristján frá Djúpalæk)
Ég veit að afi og
Simmi taka vel á móti
þér og að þið hafið það
gott saman. Knúsaðu
þá frá mér.
Þín,
Unnur.
Elsku besta amma Sissa er orðin
að engli. Við söknum hennar mjög
mikið og finnst mjög leiðinlegt að
litla systir okkar fái ekki að kynnast
langömmu Sissu og fá nammi úr
ömmunammikrúsinni og klink í vas-
ann.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Elsku amma Sissa, núna líður þér
örugglega betur og ert orðin engill
sem passar okkur.
Tandri Snær, Dagur
og litla systir.
MOSAIK Hamarshöfða 4 - 110 Reykjavík
sími 587 1960 - www.mosaik.is
Legsteinar og fylgihlutir
Vönduð vinna og frágangur
Yfir 40 ára reynsla
Sendum myndalista
✝
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem sýndu
okkur samúð, vináttu og hlýhug við andlát og útför
eiginkonu minnar, móður okkar, tengdamóður og
ömmu,
MARGRÉTAR LOFTSDÓTTUR,
Framnesi,
Ásahreppi,
sem andaðist sunnudaginn 24. október.
Sérstaklega þökkum við læknum, hjúkrunarfræðingum og sjúkraliðum
á Hellu og Hvolsvelli fyrir frábæran stuðning, hjálpsemi og hlýhug.
Biðjum við öllum guðsblessunar og bjartri framtíð.
Guðbjörn Ingvar Jónsson,
Jóna Guðbjörnsdóttir, Guðfinnur Gísli Þórðarson,
Þórunn Guðbjörnsdóttir, Jón Þorsteinsson,
Margrét Harpa Jónsdóttir,
Þuríður Marín Jónsdóttir,
Steinunn Birna Jónsdóttir,
Bergþór Kristinn Jónsson.