Morgunblaðið - 29.12.2010, Blaðsíða 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 29. DESEMBER 2010
✝ Jón Smári Frið-riksson fæddist
á Akureyri 16. des-
ember 1943. Hann
lést 15. desember
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Friðrik Baldvins-
son múrarameist-
ari, f. 4. júní 1921,
d. 31. des. 1993, og
Dýrleif Jónsdóttir
húsfreyja, f. 8. des
1924. Fjölskyldan
bjó lengst af í Norð-
urgötu 41b á Ak-
ureyri. Jón Smári var elstur sex
systkina en þau eru: Númi Frið-
riksson, kvæntur Svandísi Stef-
ánsdóttur, Oddný Guðrún Frið-
riksdóttir, gift Sverri Viðari
Pálmasyni, Sæmundur Guð-
mundur Friðriksson, kæntur
Huldu Friðjónsdóttur, Magnea
Sigurjóna Friðriksdóttir, unnusti
Ágúst Guðmundsson, og Þórey
Friðriksdóttir, gift Gunnari
Torfasyni.
Áki Sölvason, f. 18.3. 1999, og
Agla Sölvadóttir, f. 20.12. 2000.
Dóttir Sölva af fyrra sambandi er
Rakel Sölvadóttir, f. 18.9. 1986. 4)
Rúnar Jónsson, f. 5.6. 1969,
kvæntur Brynju Rut Brynj-
arsdóttur, f. 24.2. 1969. Börn
þeirra eru Brynjar Örn Rún-
arsson, f. 19.10. 1995, Tinna Rún-
arsdóttir, f. 13.3. 2002, og Erna
Rúnarsdóttir, f. 23.9. 2006.
Jón Smári lærði múrverk hjá
föður sínum. Hann lauk meist-
araprófi í greininni og starfaði
við það alla tíð. Jón Smári spilaði
bæði knattspyrnu og körfuknatt-
leik með liðum Þórs og ÍBA á
yngri árum og starfaði að ýmsum
málum á vegum félagsins. Hann
var gjaldkeri og síðar formaður
Múrarafélags Akureyrar árin
1984-1988 og gegndi trún-
aðarstöðum í ýmsum nefndum til
ársins 2000. Jón Smári var virkur
félagi í Golfklúbbi Akureyrar.
Hann var mikill golfáhugamaður
og starfaði í nefndum á vegum
klúbbsins á árum áður.
Útför Jóns Smára fer fram frá
Akureyrarkirkju í dag, 29. des-
ember 2010, og hefst athöfnin kl.
13.30.
Jón kvæntist
Maríu Daníels-
dóttur bankastarfs-
manni, f. 11. júní
1944. Börn þeirra
eru 1) Dýrleif Jóns-
dóttir, f. 14.11.
1964, maki Ármann
Guðmundsson, f.
25.10. 1968. Börn
Dýrleifar eru Eva
Dröfn Möller, f.
21.10. 1982, María
Björt Ármanns-
dóttir, f. 6.5. 1993,
og Jón Axel Ár-
mannsson, f. 30.12. 1994. Sonur
Ármanns er Döggvi Már Ár-
mannsson, f. 18.6. 1990. 2) Kol-
brún Jónsdóttir, f. 12.4. 1967,
maki Kristinn Hreinsson, f. 28.11.
1967, dætur þeirra eru Ágústa
Kristinsdóttir, f. 30.4. 1994, og
Arna Kristinsdóttir, f. 17.10.
2000. 3) Guðrún Jónsdóttir, f. 20.
6. 1968, maki Sölvi Ingólfsson, f.
8.6. 1964. Börn þeirra: Sigurður
Sölvason, f. 2.6. 1997, d. 5.6. 1997,
Það er erfitt að kveðja. Það er erf-
itt að sætta sig við það að pabbi kíki
aldrei aftur í kaffi til að spjalla. Að
ekki sé hægt að biðja hann um að laga
hitt og þetta fyrir sig. Að ekki sé
hægt að biðja hann að koma austur til
að múra eða flísaleggja á Bauk. Að
hann birtist ekki með eitthvað sem
hann vill færa mér af því að hann not-
ar það aldrei og telur að ég hafi meiri
þörf fyrir það. Að ekki sé hægt að
hringja þegar manni dettur í hug og
fá hann í smábras. „Bara að nefna
það,“ sagði hann, og var mættur
skömmu síðar. Þannig var pabbi, vildi
heldur sýna væntumþykju í verki en
að tala um tilfinningar. Þannig ætla
ég að minnast hans. Takk fyrir allt
sem þú gerðir fyrir mig pabbi.
Kveðja,
Kolbrún (Kolla).
Með sorg í hjarta kveð ég í dag
mætan mann sem var mér svo kær.
Jón Smára Friðriksson eða Jónda
eins og hann var alltaf kallaður, hef
ég þekkt í tæp 18 ár eða frá því ég og
Rúnar sonur hans kynntumst. Minn-
ingarnar eru margar og góðar. Þegar
við Rúnar keyptum okkur húsnæði
kom ekkert annað til greina en að
Jóndi myndi taka að sér flísalögnina.
Fyrir þremur árum keyptum við hús
á Sævanginum og þá var Jóndi að
sjálfsögðu mættur í alla flísalögnina í
húsinu. Hann var ekkert að dóla við
verkið heldur vann það hratt og
örugglega, þannig var Jóndi.
Árið 2005 giftum við Rúnar okkur
við hátíðlega athöfn að viðstöddum
nánustu ættingjum og vinum. Jóndi
var stoltur og ánægður og hafði orð á
því að ég væri sko uppáhalds tengda-
dóttir hans.
Jóndi var mikill golfáhugamaður.
Þegar við fjölskyldan komum norður
til Jónda og Maju þá var það nú oft
sem golf var aðal sjónvarps- og um-
ræðuefnið. Ég hef nú oft talað um það
við Rúnar að þegar við verðum eldri,
og ég vonandi farin að spila golf, þá
myndum við spila golf úti um allt
land, eins og Jóndi og Maja.
Jóndi var mikið áramótabarn í sér
og hafði gaman af því að skjóta upp
flugeldum með fólkinu sínu. Það er
alltaf mikill spenningur í kringum
áramótin og oft tóku „strákarnir“ for-
skot á sæluna og byrjuðu að skjóta
upp á undan hinum. Hann hefði haft
gaman af því að kveikja í nokkrum
kökum í viðbót.
Elsku Jóndi, ég kveð þig nú. Þín
verður sárt saknað.
Þín tengdadóttir,
Brynja Rut Brynjarsdóttir.
Það var gaman að fara til Akureyr-
ar og hitta afa Jónda og ömmu Maju.
Mér fannst mjög gaman þegar ég
fékk að fljúga einn til Akureyrar og
vera einn með afa og ömmu og fara í
golf með þeim. Afi hafði mikinn
áhuga á golfi. Við horfðum oft á fót-
bolta saman en afi hafði áhuga á fót-
bolta eins og ég. Það var rosalega
gaman um áramótin að skjóta upp
flugeldum með afa Jónda og Jóni Ax-
el frænda. Síðustu áramót hjálpaði afi
okkur að setja hurðarsprengjur út
um allt hús hjá Kollu frænku, það var
frábært.
Hvíldu í friði, elsku afi.
Brynjar Örn Rúnarsson.
… en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
Þessi orð úr Hávamálum eiga vel
við þegar við kveðjum góðan fjöl-
skylduvin, hann Jónda hennar Maju
frænku. Í huga okkar er óendanlegt
þakklæti fyrir allar samverustund-
irnar með Jónda í gegnum árin. Fjöl-
skylduferðirnar norður til Akureyrar
á árum áður eru greyptar í minn-
inguna. Á hverju ári var spurt, ekki
hvort, heldur hvenær við færum
norður til Jónda og Maju, því ekki
kom annað til greina en að gista hjá
þeim í Grundargerðinu. Þar var alltaf
pláss fyrir okkur þó að fjölmennt
væri og stofan stundum ein flatsæng.
Svo mikil var gestrisni þeirra hjóna
að jafnvel vinir okkar komu stundum
með og fengu að tjalda í garðinum.
Eitt símtal og allir voru velkomnir.
Við eru líka afar þakklát fyrir allar
ferðirnar sem Jóndi kom suður til að
hjálpa okkur við múrverk. Þau eru
ófá handtökin sem hann á í húsinu
sem við byggðum í Mosfellsbænum,
og ef mikið lá við tók hann bara
vinnufélaga sína með sér. Eitt símtal
og Jóndi kom suður og „reddaði mál-
um“.
Jóndi hafði einstakt lag á að um-
gangast börn og leið drengjunum
okkar afar vel í návist hans. Annars
vegar vegna þess að hann treysti
þeim. Það mátti nefnilega næstum
allt í Grundargerðinu. Hins vegar
vissu þeir líka að ef Jóndi sagði „nei“
þá þýddi ekkert að malda í móinn því
Jóndi var fylginn sér og þeir vissu ná-
kvæmlega hvar þeir höfðu hann. Þeir
báru því mikla virðingu fyrir honum
og þótti afar vænt um hann. Jóndi var
vandaður og heiðarlegur maður og
umfram allt traustur vinur. Hann
stóð fastur á skoðunum sínum en bar
virðingu fyrir skoðunum annarra.
Hann var ekkert fyrir að flækja hlut-
ina og sjaldan heyrðum við hann
kvarta. Jafnvel eftir að hann veiktist
sagði hann alltaf, „það er ekkert að
mér“. Hann var heldur ekkert að
flíka tilfinningum sínum en sýndi
þess í stað hug sinn með hjálpsemi og
góðri nærveru.
Honum tókst þó ekki að leyna til-
finningum sínum þegar hann talaði
um börnin sín og barnabörn. Þá kom
einhver sérstakur svipur á hann, ein-
hver glampi í augun sem sýndi hve
innilega honum þótti vænt um þau og
hve stoltur hann var af afkomendum
sínum.
Elsku Maja, Dilla, Kolla, Gunna,
Rúnar og fjölskyldur, þið hafið misst
traustan bakhjarl og við vonum að
góðar minningar og þakklæti styrki
ykkur í sorginni. Takk fyrir sam-
veruna elsku vinur.
Gunnhildur (Gunný),
Pétur, Sigurður (Siggi ),
Haraldur (Halli).
Kveðja til vinar.
Veistu ef þú vin átt, þann er þú vel trú-
ir, og vilt þú af honum gott geta, geði
skaltu við þann blanda og gjöfum
skipta, fara að finna oft.
Þessi orð úr Hávamálum komu
mér í hug þegar ég frétti að Þórs-
arinn og drengskaparmaðurinn Jón
Smári Friðriksson hefði orðið að láta
í minni pokann fyrir illvígum vágesti
sem hann hafði háð harða baráttu við
í mörg ár.
Það eru höggvin stór skörð í gamla
Þórsliðið í körfubolta þetta árið, fyrst
Ævar Jónsson, sá mæti maður og nú
„Jóndi“ eins og hann var jafnan kall-
aður. Áður hafði horfið á braut Guðni
Jónsson, langt um aldur fram.
Kynni mín af Jónda hófust haustið
1967 þegar ég tók við þjálfun og lék
með Þórsliðinu í efstu deild. Þetta
voru stórkostlegir tímar og gaman
fyrir mig að kynnast þessum mönn-
um öllum sem voru fyrst og fremst
knattspyrnumenn en léku körfubolta
á veturna til að halda sér í þjálfun. Ég
er ekkert viss um að ætlun þeirra hafi
verið að vinna sig upp í efstu deild en
fyrst svo varð þá kom ekkert annað
til greina en að standa sig og sann-
færðist ég um að þeim var full alvara
þegar á einni af fyrstu æfingunum
þegar Jóndi tók mig á hálfgerðri snið-
glímu þannig að ég lenti úti í áhorf-
endapöllum. Þegar hann hafði full-
vissað sig um að allt væri í góðu lagi
með mig spurði hann mig hvort við
yrðum ekki að láta finna fyrir okkur í
deildinni. Þessi annálaði baráttu-
hundur lét aldrei hlut sinn fyrir nein-
um. Hann var fyrirliði okkar og mið-
herji þótt hann væri ekki einu sinni
1,90 á hæð, örugglegi minnsti mið-
herji sögunnar. Á þessum árum mín-
um með Þór kynntist ég svo frábær-
um félagsanda og samheldni að ég
varð eiginlega Þórsari fyrir lífstíð og
það með góðu samþykki KR-hjart-
ans. Jóndi var foringi að upplagi og
hræddist ekkert. Hann heimtaði að
við mættum í hvern leik af fúlustu al-
vöru, hvort sem það var æfingaleikur
eða gegn landsliði Danmerkur og það
sem gerði þetta Þórslið svo sigursælt
var sennilega sú staðreynd að það
þoldi enginn að tapa. Hann bar ekki
virðingu fyrir neinum af sínum mót-
herjum enda þótt margir væru höfð-
inu hærri og gaf sig aldrei, sama hvað
gekk á. Margir af hans mótherjum
minnast hans líka fyrir drengskap því
þótt harður væri þá var ekki til að
hann sýndi neinum skepnuskap eða
ódrenglyndi. Þegar leik var lokið var
tekið í hönd mótherjans með bros á
vör, misjafnlega mikið þó.
Auðvitað hafa leiðir okkar legið
sjaldnar saman hin síðari ár en vænt
þótti mér um kveðjuna frá honum
þegar hann fór í haust í sína hinstu
för, golfferð sem hann var staðráðinn
í að fara í enda þótt hann vissi að
endalokin væru ekki langt undan.
Við Þórsarar kveðjum í dag góðan
félaga sem ávallt hafði í fyrirrúmi
hvað hann gæti gert fyrir félagið en
ekki hvað félagið gæti gert fyrir
hann. Hans verður sárt saknað en
minningin mun lifa um góðan dreng
og félaga sem birtu stafaði frá.
Maríu og fjölskyldu sendi ég inni-
legar samúðarkveðjur og bið Guð um
að styrkja ykkur í sorg ykkar.
Einar Gunnar Bollason.
Jón Smári Friðriksson
HINSTA KVEÐJA
Elsku afi, það var gaman að
heimsækja þig á Akureyri og
það var gaman þegar þú komst
til okkar og gistir hjá okkur í
Hafnarfirðinum.
Mér þykir svo vænt um þig
og ég vona að þér líði núna vel.
Bless afi.
Tinna Rúnarsdóttir.
Nú er afi Jóndi dáinn og
núna er hann falleg stjarna. Á
kvöldin þegar það er dimmt úti
er stjarnan hans gul og þá
sjáum við hana svo vel.
Þegar ég dey breytist ég líka
í fallega stjörnu og þá hitti ég
afa Jónda.
Þegar við förum til Akureyr-
ar er enginn afi Jóndi, bara
amma Maja.
Erna Rúnarsdóttir.
✝
Ástkær sambýlismaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
ARI JÓHANNESSON
fv. póstrekstrarstjóri,
Gullsmára 9,
sem lést þriðjudaginn 21. desember, verður
jarðsunginn frá Fossvogskirkju fimmtudaginn
30. desember kl. 15.00.
Svanfríður Stefánsdóttir,
Kristín Aradóttir, Kjartan Kjartansson,
Anna Þóra Aradóttir, Karl Viggó Karlsson,
Jóhannes Ari Arason, Sigrún Hallgrímsdóttir,
Árni Alvar Arason, Elsa Ævarsdóttir,
Sigrún Arna Aradóttir
og afabörn.
✝
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug við andlát
og útför móðursystur okkar,
BRYNDÍSAR JÓHANNSDÓTTUR,
áður Hlaðhömrum 3,
Reykjavík.
Fyrir hönd aðstandenda,
Jóhann Ólafsson,
Bryndís Fanný Guðmundsdóttir.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir, amma
og langamma,
MARÍA BERGMANN,
Hringbraut 88,
Keflavík,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja þriðjudaginn
14. desember.
Útför hefur farið fram í kyrrþey, að einlægri ósk
hinnar látnu.
Við viljum færa öllu því yndislega fólki á D-deild HSS, sem
önnuðust hana af mikilli alúð til hinstu stundar, einlægar þakkir fyrir.
Einnig færum við Sigurði Þór Sigurðssyni lækni, sem reyndist henni
vel í veikindum hennar, okkar innilegustu þakkir.
Guð blessi ykkur öll.
Kristján Geir Pétursson,
Pétur Friðrik Kristjánsson,
Karítas Bergmann, Kristinn Eyjólfsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
STEINUNN EGILSDÓTTIR,
sem lést á Hrafnistu í Reykjavík mánudaginn
20. desember, verður jarðsungin frá Bústaðakirkju
miðvikudaginn 5. janúar kl. 13.00.
Eygló S. Stefánsdóttir, Þórhallur Sveinsson,
Hafþór R. Þórhallsson, Sæunn Jóhannesdóttir,
Hafsteinn G. Þórhallsson,
Berglind Þórhallsdóttir, Ragnar Guðjónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar endurgjaldslaust alla út-
gáfudaga.
Undirskrift | Minningargreina-
höfundar eru beðnir að hafa skírn-
arnöfn sín en ekki stuttnefni undir
greinunum.
Myndir | Hafi mynd birst í til-
kynningu er hún sjálfkrafa notuð
með minningargrein nema beðið sé
um annað.
Minningargreinar