Morgunblaðið - 29.12.2010, Blaðsíða 38

38 MENNING
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 29. DESEMBER 2010
Börkur Gunnarsson
borkur@mbl.is
Jónsi mun halda sína 99. tón-leika á árinu í langri tón-leikaferð sinni í Laug-ardalshöllinni í kvöld
klukkan 20:00. Þetta eru fyrstu og
síðustu tónleik-
arnir á Íslandi
en hann hefur
ferðast um allan
heiminn með
sveitinni sinni.
Jónsi er vanur
heimsfrægðinni
sem hann hefur
notið frá fyrstu
plötu Sigurrósar.
En hann tók inní
bandið sitt rétt rúmlega tvítugan
rafmagnsbassaleikara að nafni Úlf
Hansson. En sá hafði lítið komist
út fyrir landsteinana áður en hann
var kominn uppí vagn Jónsa sem
brunaði með hann hringinn í kring-
um jörðina. Úlfur segist ekki vera
með það á hreinu hvar þeir kynnt-
ust en segir að þeir hafi rekist
hvor á annan niðri í bæ af og til og
kynni hafi tekist. „Svo litu þau
hjónakornin, Alex og Jónsi, af og
til við á Kaffitári þar sem ég vann
og kunningsskapurinn þróaðist,“
segir Úlfur.
Raftónlist, þungarokk og Jónsi
Úlfur er annars að læra tón-
smíðar í Nýmiðlunardeild í
Listaháskólanum. En það er tölvu-
vædd tónlistardeild þar sem kennt
er allt frá Wagner og Bach yfir í
forritun. En hann er búinn með
þrjár annir af sex. „Svo er ég með
sólóprojekt sem heitir Klive og gaf
sjálfur út fyrstu plötuna mína
2008, Sweaty psalms. Þetta er
svona tilraunakennd raftónlist, með
organískum fíling. Ég er að nota
mikið vettvangsupptökur, en ekki
ískalda raftónlist. Ég er alltaf með
upptökutæki á mér og forrita tón-
listina. Svo er ég í Swords of Cha-
os, sem er þungarokkshljómsveit.
Við gáfum út fyrstu plötuna okkar
núna í nóvember. Við erum með
mikinn metnað og langar mikið að
komast á Wacken tónlistarhátíðina,
það er Mekka þungarokksins. Við
erum að fara á hátíðina South by
South West í febrúar sem er í
Bandaríkjunum, það er ekki eins
stór hátíð, hún er líkari Airwaves,
en það verður gaman að fara á
hana,“ segir Úlfur.
Úlfur virðist koma víða við á
tónlistarsviðinu því varla er hægt
að ímynda sér ólíkari tónlist en þá
sem Jónsi spilar, raftónlist-
artilraunir Klive og síðan þunga-
rokk Swords of Chaos. „Maður
finnur samt alveg sömu elementin í
öllu þessu,“ segir Úlfur. „Þetta lit-
ast hvert af öðru. Rómantíkin í
tónlistinni hans Jónsa á margt
skylt við þyngsta þungarokkið frá
Noregi. En norski blackmetallinn
er sá þyngsti, þeir brenna kirkjur
og alles. Ekki að það sé kúl, en það
er þungt. Ræturnar eru í þunga-
rokkinu hjá mér, maður festist í
því þegar maður var táningur og
hætti aldrei alveg í því,“ segir Úlf-
ur.
Kaffitár á hvörmum
En varla hefur það nægt þeim
Jónsa og Alex að Úlfur hafi verið
góður í að afgreiða kaffi á Kaffitári
til að þeir tækju hann inní bandið?
„Nei, ég held að þeir hafi verið
svolítið sniðugir. Þeir létu mig fá
plötuna og spurðu hvort ég vildi
spila eitthvað yfir hana sem ég og
gerði og hafði rosalega gaman af.
Það var ekkert notað af því en ég
held að þeir hafi verið að athuga
hvort ég gæti eitthvað spilað. Síðan
buðu þeir mér að koma með í tón-
leikaferðalagið. Ég þurfti ekki
langan tíma til að hugsa mig um
og fékk mér frí í skólanum og sló
til.
Fyrsti stóri túrinn var til Norð-
ur-Ameríku og var sex vikna
hlunkur. Við erum búnir að vera á
stanslausu ferðalagi síðan þá með
stuttum stoppum hér heima. Við
tókum öll Bandaríkin með stöðum
sem maður myndi annars aldrei
fara á, einsog djúpa suðrið. Við
fórum um alla Evrópu, til Japan,
Ástralíu og Suður-Kóreu. Við urð-
um svolítið stressaðir þegar við
komum þangað, því daginn sem við
lentum þar var einmitt sama dag
og Norður-Kóreumenn gerðu þessa
svakalegu fallbyssuárás á suður-
kóresku eyjuna þarna við landa-
mærin. En heimamenn voru nokk
rólegir og það varð ekki meira úr
þessu á meðan við vorum þarna,“
segir Úlfur.
Prúðir piltar
En þar sem hann hefur spilað
útum allan heim og heimsótt alla
þessa exótískustu staði liggur bein-
ast við að spyrja heimsborgarann
hvar honum hafi líkað best. „Ég
myndi segja Japan. Mig langar til
að búa þar. Þvílík upplifun að fara
þangað. Í fyrsta lagi þá er ég svo
mikill nörd að ég hef haft jap-
anskar myndir og menningu á heil-
anum síðan ég var lítill. Mér finnst
svo margt fallegt í þessari þjóð,
þeir hafa svo fínt í kringum sig,
þeir kunna að brjóta fötin vel sam-
an og gera umhverfið svo næs.
Hvernig þeir koma fram hver við
annan er líka svo kurteist og næs.
Ég hélt alltaf að þetta væri ein-
hver komplex hjá þeim, en þetta er
allt svo eðlilegt og afslappað og
lætur öllum líða vel. Þeir upplifa
sjálfið öðruvísi en hér á Vest-
urlöndum. Menn eru meira upp-
teknir af sjálfum sér hér. Þeir
hugsa meira um heildina sem mér
finnst mjög fallegt. Það eru allir
svo stoltir af því sem þeir gera,
hvort sem það er forsætisráð-
herrann eða leigubílstjórinn,“ segir
Úlfur.
Aðspurður hvort þeir Jónsi hafi
ekki verið stressaðir yfir að hafa
þennan strákling með í ferðinni og
hvort hann hafi ekki brugðist þeim
á einhvern hátt, svarar Úlfur
hneykslaður: „Ég? Nei, ég held að
ég hafi bara staðið mig þokkalega.
Ég náði að slasa mig einu sinni á
tónleikunum en annars gekk þetta
upp.“
En fyrst Úlfur er nú kominn í
hóp svo heimsfrægra manna þá
liggur beinast við að spyrja hvort
hann lumi ekki á einhverri glæsi-
legri rokksögu um rústuð hótelher-
bergi og sjónvörp sem fljúga útum
glugga. Úlfur segir að svo sé ekki.
Hann hafi að vísu vaknað einn
morguninn með tattú á hendinni
sem hann hafi sjálfur gert kvöldið
áður í einhverri veislunni en það sé
engin eftirsjá í því. Það sé minning
um vel heppnaða tónleikaferð.
„Margir halda að þetta sé mikið
djamm en það er ekki þannig.
Þetta er rosalega mikil vinna, en
alveg afskaplega skemmtileg vinna.
Ég held að enginn endist í þessum
bransa lengi sem er mikið í fylleríi
með þessu. Við vorum mjög prúð-
ir,“ segir Úlfur.
Stressið komið aftur
En einsog áður segir er núna í
kvöld fyrsta skiptið sem bandið
spilar fyrir íslenska áheyrendur.
Og núna fyrst er ég stressaður þar
sem ég er að fara að spila fyrir
vini og vandamenn,“ segir Úlfur.
„Þetta endar einsog þetta byrjaði
hjá mér. Á fyrstu tónleikunum með
Jónsa var mér illt og ég var náföl-
ur og nánast farinn að gubba en
svo vandist ég fljótt og var orðinn
mjög öruggur strax á tónleikum
númer tvö. Þannig var ég síðan út
tónleikaferðina. En ég finn það
núna að ég er orðinn mjög stress-
aður eins og ég var í fyrsta skiptið.
Það er allt annað að spila þegar
allir manns nánustu eru á meðal
áhorfenda,“ segir Úlfur. Brassgat í
bala mun hita upp en síðan mun
Jónsi taka við með bandinu sínu
þar sem rétt rúmlega tvítugur raf-
magnsbassaleikari verður skjálf-
andi á beinunum.
Jónsi með tónleika í kvöld
Sveitin Meðlimirnir hafa allir rammíslensk nöfn: Jónsi, Ólafur Björn, Úlfur og Þorvaldur Þór en Úlfur segir að hann sé hreint náttúruafl á trommurnar.
 Jónsi lýkur tón-
leikaferð sinni um
heiminn í Laugar-
dalshöllinni í
kvöld  Bandið er
þaulæft eftir 99
tónleika á árinu
Það er óhætt að segja að Jón Þór Birg-
isson hafi tekið þetta ár með trompi. Í
apríl snarar hann út hljóðversplötu, túrar
hana svo linnulítið næstu mánuði á eftir
og skellir svo út tónleikaplötu í enda árs-
ins. Hér er sko ekkert verið að draga
hlutina neitt eða flækja.
Tónleikaplatan, Go Live, er annars tvö-
föld, inniheldur geisla- og mynddisk en
sá síðari inniheldur upptökur frá loka-
æfingu Jónsa og sveitar hans í London í mars, áður
en lagt var af stað í hljómleikaferðalag. Einnig er
þar að finna kerksnisleg myndskeið frá
túrnum sjálfum. Útgáfuna prýða fimm áð-
ur óheyrð lög,
„Icicle Sleeves“, „Stars in Still Water“,
„Saint Naive“, „New Piano Song“ og
„Volume Pedal Song“. Einnig er útgáfa af
„Sticks & Stones“ sem Jónsi flutti er
upplýsingatextinn rúllaði í enda mynd-
arinnar How to Train your Dragon. Disk-
urinn er eins og bók og með fylgja mynd-
ir af Jónsa og félögum sem teknar voru á
ferðalaginu.
Go í tónleikaútgáfu
TVÆR PLÖTUR Á EINU ÁRI
Milljónaútdráttur
Þar sem eingöngu er dregið úr seldum miðum þarf miðaeigandi bæði að
hafa rétt númer og bókstaf til að hljóta vinning í þessum útdrætti.
Birt með fyrirvara um prentvillur.
12. flokkur, 28. desember 2010
Kr. 75.000.000,-
20925 B
TIL HAMINGJU
VINNINGSHAFAR
Úlfur Hansson