Morgunblaðið - 17.03.2011, Side 21

21
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 17. MARS 2011
Kappklæddur Framkvæmdir fara nú fram á neðsta hluta Laugavegar. Við þær þarf að vinna sama hvernig viðrar svo menn hafa búið sig einstaklega vel í kuldakasti síðustu daga.
Ómar
Fyrir því liggja mjög
einföld og ljós rök.
1. Nýjasti Icesave-
samningurinn er órétt-
látur og vondur.
Það er hrópandi
óréttlæti að ætla ís-
lenskum almenningi að
borga eitthvað sem rík-
isstjórnir Breta og Hol-
lendinga greiddu sínum
eigin þegnum til þess að
bjarga eigin fjármálafyrirtækjum frá
áföllum. Fyrir slíkum kröfum eru
hvorki lagaleg né siðleg rök.
2. Það er ósvífni að krefja þjóðina
um vaxtagreiðslur af fé sem hún hefur
aldrei tekið að láni. Það er einfaldlega
heigulsháttur íslenskra stjórnvalda og
samninganefnda að ljá máls á slíku.
3. Það er viðurkennt af samninga-
nefndinni að í þessum samningi felist
stórkostleg áhætta fyrir þjóðina. Á
meðan samninganefndin stóð ögn í
lappirnar kom hún inn ákvæði um að
Íslendingar mættu dreifa greiðslum, ef
allt færi á verri veg, á allt að 35 ár.
Þetta ákvæði samningsins sýnir og
sannar að öllum samningsaðilum var
ljós sú mikla áhætta sem í þessum
samningi felst fyrir þjóð okkar.
4. Hin svokallaða kynning á samn-
ingnum, sem samninganefndin við-
hefur er henni lítt til sóma og í raun
leiðindaáróður og oftar en ekki algert
bull. Líkt og vaxtareikningurinn sem
nefndin lét reikna og endaði í 7 til 8%
vöxtum sem eru okurvextirnir sem
ESB kúgar Portúgali til að greiða af
því sú þjóð er fátæk. Við hyggjum að
enginn viti betur en Lárus Blöndal að
þetta er hræðsluáróður og þvættingur
sem hann ætti ekki að láta snerta nafn
sitt.
Lárus Blöndal og Stefán Már hafa
manna best sýnt fram á það að okkur
ber ekki að greiða einn einasta eyri,
því að við höfum öll rök í málinu, jafnt
lagaleg sem siðleg. Talið var skylt að
boða til blaðamannafundar til þess að
„upplýsa“ þjóðina um 23 milljarða
hækkun þrotabúsins á síðasta árs-
fjórðungi. Hinsvegar var ekki verið að
útskýra að öll sú hækkun og meira til
kom úr íslenskum vösum. Skuldabréfið
sem fjármálaráðherra lét á sínum tíma
Landsbankann leggja inn í þrotabúið
hafði hækkað úr 282 milljörðum í 312
miljarða eða um 30 milljarða. Á þetta
hefði átt að benda ef menn vildu raun-
verulega upplýsa málið.
5. Bretar og Hollendingar væru
löngu búnir að höfða mál á hendur
okkur ef þeir ættu til þess lögvarinn
rétt. Þeir vita vel að sá réttur er eng-
inn.
6. Íslensk stjórnvöld hafa alla tíð
legið á hnjánum fyrir yfirgangi þess-
ara gömlu nýlenduvelda og reynt að
semja á okkur greiðsluskyldu upp á
hundruð milljarða. Sjötta mars í fyrra
rak þjóðin þessi áform stjórnvalda af
höndum sér með eftirminnilegum
hætti. Í kosningunum 9. apríl verður
þjóðin að standa á rétti sínum og kol-
fella frumvarp ríkisstjórnarinnar. Það
er nánast skylda allra atkvæðisbærra
manna að taka þátt í kosningunum og
sýna vesælum stjórnvöldum og yf-
irgangsþjóðum að Íslendingar standa
á rétti sínum og láta ekki kúga sig.
Þess vegna erum við ennþá sjálfstæð
þjóð.
Eftir Gunnar Odds-
son og Sigtrygg
Jón Björnsson
» Það er nánast
skylda allra atkvæð-
isbærra manna að taka
þátt í kosningunum og
sýna vesælum stjórn-
völdum og yfirgangs-
þjóðum að Íslendingar
standa á rétti sínum
og láta ekki kúga sig.
Gunnar
Oddsson
Gunnar er fyrrverandi bóndi og
Sigtryggur Jón fyrrverandi kennari.
Þjóðinni ber að
fella Icesave III
Sigtryggur Jón
Björnsson
Nýverið leyfði
talsmaður yfirmanna
minna sér að gera
lítið úr þeirri vinnu
sem ég og sam-
starfsmenn mínir
inna af hendi fyrir
umbjóðendur okkar
og stjórnendur. Ég
er fagkennari í ung-
lingadeild í einum af
stærstu skólum lands-
ins. Formaður sveit-
arfélaganna skellir því hér blá-
kalt fram í fjölmiðlum að ég
kenni ekki nema 37% af vinnu-
tíma mínum, án þess að útskýra
nánar hvað felst í minni vinnu.
Ég veit ekki alveg hvernig hann
fær þetta út, því ég kenni 28
tíma á viku. Kannski sér hann
ofsjónum yfir því að okkur kenn-
urum þykir óhæft að mæta í
kennslustund óundirbúin og vilj-
um fá smátíma til að undirbúa
kennslustundina og fara yfir
efni. Hann nefnir líka að
kennsluskylda okkar sé minni en
nágrannaþjóða okkar. Sam-
kvæmt þeim upplýsingum sem
ég hef frá íslenskum kollegum
sem nú starfa t.d. í Noregi er
það alrangt. Þeir vinna þar ekk-
ert meira en við gerum. Þetta er
bara leikur að tölum.
Þessi ummæli formannsins
dæma sig sjálf og lýsa honum
meira en starfsumhverfi okkar.
Þegar kennslu lýkur á daginn
bíður okkar svo margt sem
menntakerfið hefur bætt á kenn-
ara á undanförnum árum þannig
að vinnutími okkar er mun lengri
en við fáum borgað fyrir. Skólar
á Íslandi eru án aðgreiningar,
sem þýðir að inni í bekk hjá okk-
ur eru börn sem þurfa mikla að-
stoð og oft fleiri en eitt eða tvö
og þeim fylgja engir aukastarfs-
menn. Skólar bjóða líka upp á
einstaklingsmiðað nám, sem þýð-
ir að inni í hverjum bekk þarf að
mæta krökkum þar sem þau
standa. Þetta þýðir mikla und-
irbúningsvinnu af hendi kenn-
arans. Sem umsjónarkennarar
þurfum við að vera í miklum og
oft erfiðum samskiptum við
heimili barnanna og förum á
fundi hjá þjónustumiðstöðvum og
jafnvel á BUGL fyrir
utan vinnutíma okk-
ar. Umsjónarkennari
sér líka um lífsleikni-
kennslu bekkjarins
sem þarfnast auðvit-
að undirbúnings eins
og önnur kennsla.
Innan skólanna eru
símenntunartímar,
starfsmanna-, teym-
is-, kennara- og ár-
gangafundir viku-
lega, auk þess sem
við vinnum skv.
uppeldisstefnum
eins og PBS eða Uppeldi til
ábyrgðar. Svo eigum við líka að
taka á öllum eineltismálum skv.
stefnu Olweusar og sjá til þess
að börn sem fylgja ekki eðlileg-
um námshraða fái viðeigandi
greiningu eða hjálp.
Auk alls þessa eigum við að
hanna kennsluefni sem nær til
drengja sérstaklega og við eigum
að fylgjast vel með í öllu sem
viðkemur tækniþróun og nýj-
ungum sem nýtist í kennslu. Það
er margt annað sem við kenn-
arar gerum og við uppfyllum
þær kröfur sem til okkar eru
gerðar eftir bestu getu. Ég kenni
150 börnum og það getur hver
maður séð að það tekur mikinn
tíma að sinna öllum þessum
börnum sem eru stödd á mis-
munandi þroskastigum, hafa mis-
munandi getu og þurfa mismikla
hjálp. Væru skólarnir þannig að
eingöngu foreldrar bæru ábyrgð
á hegðun, námi og vellíðan
barnanna væri lítið mál að leggja
meiri kennsluskyldu á kennara.
Ég væri sko meira en til í að
kenna meira, kenna eingöngu
börnum sem væru góðir náms-
menn og sleppa öllu öðru sem
vinnutími minn fer í. Það er þó
ekki í boði og örugglega ekki það
sem samfélagið vill bjóða börn-
unum okkar. Við verðum að
vinna saman að því að ala upp
börnin og gefa þeim vængi til að
geta flogið síðar meir.
Skólakerfið gerir miklar kröf-
ur til barna, foreldra og kennara.
Þessum kröfum fylgja oft mikil
vandamál og það er auðsjáanlegt
fyrir hvern sem það vill sjá að
skóli án aðgreiningar er dýrt
uppeldistæki. Það krefst þess að
bekkirnir séu frekar litlir, sem
þeir eru ekki í dag, það krefst
þess að kennarar fái hjálp inn í
tímana, en það fá þeir ekki, og
það krefst mun meiri undirbún-
ings af hendi kennarans. Þetta
virðist vera lausn sem ríkið setti
á til að þurfa ekki að bera
ábyrgð á þessum hópi barna sem
þurfa sértækar lausnir. Nú eru
málefni fatlaðra komin til sveit-
arfélaganna, reyndar án nægi-
legs fjárframlags ríkisins, en það
er þó tækifæri til að sinna þess-
um börnum betur en hægt er í
stórum bekkjardeildum. Til þess
þarf að setja fjármagn í mála-
flokkinn, en alls ekki spara
meira í skólakerfinu.
Ég vinn hjá Menntasviði Rvk.
Ég sótti ekki um vinnu þar,
heldur fór á milli skóla og valdi
þann skóla sem ég taldi henta
mér best. Ég er ósátt við þennan
vinnuveitanda minn, þar sem
fulltrúar hans hlusta ekki á mig
þegar ég (og allir aðrir) lýsi
áhyggjum af sameiningarmálum,
þeir gera lítið úr mikilvægi vinnu
minnar og vinnuframlagi og telja
eðlilegt að ég og mínir kollegar
taki meiri vinnu á okkur vegna
allt of kostnaðarsamrar skóla-
stefnu og skólabygginga.
Ég vil að lokum minna á að við
vinnum mikla og góða vinnu
þrátt fyrir niðurlægingarherferð
yfirmanna okkar og ein lægstu
laun kennarastéttarinnar í
OECD-löndunum. Ég vona bara
að fólkið í landinu láti ekki þetta
fólk villa sér sýn, því að við erum
ekki eingöngu að hugsa um okk-
ar eigin rass, við erum að reyna
að gera okkar besta við mjög
erfiðar aðstæður.
Eftir Önnu Maríu
Þorkelsdóttur » Þegar kennslu lýk-
ur á daginn bíður
okkar svo margt sem
menntakerfið hefur
bætt á kennara á und-
anförnum árum þannig
að vinnutími okkar er
mun lengri en við fáum
borgað fyrir.
Anna María
Þorkelsdóttir
Höfundur er grunnskólakennari.
Starf kennarans