Morgunblaðið - 17.06.2011, Qupperneq 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 17. JÚNÍ 2011
Þegar ég fékk þær fréttir að
Eysteinn ömmubróðir minn væri
allur, hrúguðust minningarnar
inn af þeim sómamanni og konu
hans Erlu. Ég hef ekki hitt þau í
mörg ár en hugsað þeim mun
meira til þeirra eins og oft vill
verða. Sú var tíð að ég hitti þau á
hverjum degi og var það góður
tími. Ég leigði íbúðina í kjallaran-
um hjá þeim á Flókagötunni í
nokkur ár og fékk mikið af góðum
ráðum af efri hæðinni. Ég fékk
sko alveg að heyra það hjá Erlu
og Eysteinn brosti að öllu saman.
Það voru góðar samræður sem ég
átti við þau á glæsilegu heimili
þeirra. Þau voru ólíkar týpur en
áttu samt svo vel saman. Ey-
steinn var glæsilegur maður, gáf-
aður, samviskusamur, virðulegur
og minnti mig alltaf á enskan
lord. Erla var jafn glæsileg og
Eysteinn, hress, kát, mikil tilfinn-
ingamanneskja, dugnaðarforkur
og með hjarta úr gulli eins og
maður hennar. Þau voru miklir
Eysteinn
Guðmundsson
✝ Eysteinn Guð-mundsson
fæddist á Hóli í Sæ-
mundarhlíð í
Skagafirði 12. nóv-
ember 1924. Hann
lést á Hjúkr-
unarheimilinu Sól-
túni 2. júní 2011.
Jarðarför Ey-
steins fór fram frá
Háteigskirkju 10.
júní 2011.
vinir ömmu minnar
og afa og mér
fannst alltaf að
amma væri kátust
þegar Erla var ná-
lægt. Það var mikið
hlegið. Eysteinn
leyndi meira á sér
en var mikill húm-
oristi og gerðu þau
góðlátlegt grín
hvort að öðru. Þau
lágu ekki á því hve
mikið þau elskuðu og dáðu af-
komendur sína og skein stoltið úr
augum þeirra þegar þau töluðu
um þá. Erla átti kannski fleiri og
hástemmdari lýsingarorð yfir
barnabörnin og samkvæmt þeim
höfðu ekki fallegri og gjörvulegri
einstaklingar stigið fæti hér á
jörð, nema ef vera skyldu syn-
irnir. Nú eru þau hjónin saman
aftur og Erla líklega búin að
baka jólaköku handa Eysteini,
eins og hún gerði alla þeirra bú-
skapartíð. Jólakakan varð að
vera til í skápnum og jólakakan
hennar Erlu var best. Þau voru
gott fólk og þakka ég Eysteini
frænda og Erlu fyrir allt sem þau
gerðu fyrir mig og mína. Afkom-
endum þeirra sendi ég mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Margrét Fjóla, systir mín, sem
einnig leigði í kjallaranum hjá
þeim, sendir einnig kveðjur og
þakkir fyrir allt, sem og fjöl-
skyldan mín hér fyrir norðan.
Jóna Guðný Jónsdóttir,
Siglufirði.
Það er alltaf ljúft að hugsa til
Eysteins frænda og Erlu því það
var hressilegur andblær yfir
þeim heimsóknum. Þau voru fal-
legt par, samhent og glæsileg. Ég
man fyrst eftir heimsóknum út í
Skerjafjörð á Hörpugötuna þar
sem þau bjuggu. Ég og Valdi
bróðir minn vorum á svipuðum
aldri og Elli og Ívar og ekki
skorti á leikþorsta okkar frænda.
Tívolí var í næsta nágrenni með
ævintýraheimi sem var ótrúlega
fjölbreytilegur. Eysteinn var
prúður með afbrigðum og stað-
fastur, glæsilegur á velli með
mikla útgeislun. Þau Erla byggðu
sér fallegt heimili á Flókagötu
sem var stutt frá mínum æsku-
stöðvum þar sem þau bjuggu í 38
farsæl ár áður en þau fluttust í
hús eldri borgara í Bólstaðarhlíð.
Það var ánægjulegt að koma þar í
heimsókn sem oftast endaði með
mjólkurglasi og Prins Póló.
Eysteinn og Erla komu stund-
um við í Skipholtinu þegar þau
tóku gönguhring frá heimili sínu í
Bólstaðarhlíð. Nokkur skemmti-
leg skot frá Erlu full af húmor
hrukku fram og Eysteinn kímdi
við. Hann hafði gaman af hressi-
legri framkomu eiginkonunnar
og gáska og brosti af innlifun.
Eysteinn hefur líklega verið
meiri gefandi heldur en þiggjandi
í sínu lífi eins og er um fleiri af
hans systkinum. Líklega hefur
þetta mótast í ungri æsku þar
sem ekki var margt á borðum af
efnislegum hlutum til að velja úr.
En væntumþykja hans virðing og
tillitssemi var meðfæddur eigin-
leiki. Faðir minn og Eysteinn
voru nánir bræður og fór faðir
minn aldrei dult með aðdáun sína
á sínum eldri bróður sem var í
senn skynsamur og ráðagóður og
með mikla reynslu er laut að við-
skiptum sem þeir báðir komu að
og farnaðist vel. Þeir voru saman
um skeið vinnumenn á Korpúlfs-
töðum og þótti Eysteinn mikið
hraustmenni.
Ég minnist þess vel þegar föð-
urfjölskylda mín kom saman er
stórafmæli var á mínu heimili og
ekki leið á löngu þar til menn
voru sestir og teknir til við að
tefla. Man ég hve Eysteinn þótti
lipur skákmaður og kappsfullur.
Þegar ég hugsa til Eysteins
kemst maður ekki hjá því að
hugsa um fyrirtækið Ásbjörn
Ólafsson sem var honum svo
kært. Það er mikið happ fyrir
báða aðila þegar svo tekst til. Þar
á milli ríkti gagnkvæm tryggð og
trúlyndi sem er mikilvægt í upp-
byggingu allrar stafsemi eigi gott
af að leiðast. Ég hef sjálfur lít-
illega kynnst bæði eigendum og
starfsmönnum Ásbjörns Ólafs-
sonar fyrir tilstuðlan Eysteins og
föður míns og þannig skilið trú-
mennsku hans og áhuga fyrir fyr-
irtækinu.
Eysteinn og Erla byggðu sér
sumarhús í Úthlíð í Biskupstung-
um sem þau sóttu nokkuð þar til
heilsu Erlu hrakaði. Eysteinn
sinnti konu sinni af alúð og sam-
viskusemi. Það er mikil synd að
þessi heiðurshjón skyldu ekki
hafa fengið notið betri heilsu á
efri árum en Eysteinn glímdi
sjálfur við Alzheimers-sjúkdóm
til margra ára og allt til loka.
Með mér mun minningin um
Eystein lifa fersk því þar fór
maður sem er öllum góð fyrir-
mynd sem mannvinur í bestu
mynd. Frændum mínum og fjöl-
skyldum sendi ég samúðarkveðj-
ur.
Þormar Ingimarsson.
Þá er komið að
leiðarlokum hjá
okkur frænkunum, en við Ragn-
heiður Jóna vorum systkina-
börn, fæddar á sama árinu. Ég
bjó á Ísafirði og einu sinni á ári
var farið í höfuðborgina og oftar
en ekki gisti ég hjá Ragnheiði.
Það var ævintýri líkast fyrir
mig, endalaus ljós og óteljandi
hús og ekki síst að gista í Heið-
arselinu. Við gátum unað okkur
allan daginn við ýmsa leiki og
Ragnheiður Jóna
Ármannsdóttir
✝ RagnheiðurJóna Ármanns-
dóttir fæddist í
Reykjavík 28. júlí
1969. Hún lést 25.
maí 2011.
Útför Ragnheið-
ar Jónu fór fram
frá Seljakirkju 3.
júní 2011.
best var þegar ég
kom aftur á Ísafjörð
með nýjustu
strauma úr borg-
inni í snú-snú og
teygjutvisti.
Ég man vel árið
áður en Ragnheiður
fermdist, hún var
búin að safna hári
fyrir ferminguna
þegar reiðarslagið
kom, hún þurfti að
fara í höfuðaðgerð og það varð að
raka allt hárið af. Hárið var það
sem ég hafði mestar áhyggjur af
á þeim tíma. Upp frá þessu spil-
aði misgóð heilsa stóra rullu í lífi
Ragnheiðar og erfitt að setja sig
í spor unglings sem þarf að glíma
við heilsuleysi. Þrátt fyrir það
gafst Ragnheiður aldrei upp og
það er alveg með ólíkindum
hverju hún hefur áorkað.
Ragnheiður var ein af fyrstu
skátunum í skátafélaginu Segli
og lagði mikla vinnu í það starf,
ég fékk að fljóta með á fundi
þegar ég var fyrir sunnan, enda
skáti að vestan. Metnaðurinn var
mikill og hún tók t.d. að sér að
gefa út söngbókina Seglahvin
sem var unnin af mikilli natni.
Það segir mikið um hana að hún
hafði samband við höfunda lag-
anna og fékk leyfi til að birta þau
í bókinni og urðu sumir heldur
hissa enda sjaldnast spurðir um
leyfi.
Trúin var stór þáttur í lífi
Ragnheiðar og varð úr að hún
fór til Noregs í biblíuskóla en
dvölin varð heldur lengri en
áætlað var þar sem hún kynntist
Trond, manninum sínum, og þau
fóru að starfa fyrir Hjálpræðis-
herinn í Noregi. Nokkrum árum
og tveimur drengjum síðar flutti
fjölskyldan til Íslands og starfaði
fyrir Hjálpræðisherinn. Þegar
amma okkar var orðin gömul og
lasin og við orðnar fullorðnar
kom Ragnheiður vestur á Ísa-
fjörð til að heimsækja hana í tvo
daga. Veðurguðirnir sáu til þess
að dvölin varaði í fimm daga, en
nú gisti hún hjá mér og fjöl-
skyldu minni. Þá gafst góður
tími til að spjalla um lífið og til-
veruna og strákana okkar sem
eru á sama aldri. Það leyndi sér
ekki hversu stolt hún var af
strákunum sínum en þetta varð
upphafið að endurnýjuðum
kynnum, bíóferðum og ferð í
húsdýragarðinn með allt liðið
þegar við vorum fyrir sunnan.
Það var svo fyrir rúmu ári að
heilsunni hrakaði hjá Ragnheiði
Jónu sem barðist af miklum eld-
móði og kjarki með stuðningi
fjölskyldunnar. Þegar við spjöll-
uðum saman voru það strákarnir
og framtíð þeirra sem áttu hug
hennar allan og allar hannyrð-
irnar sem hún ætlaði að sinna
þegar hún yrði hressari.
Það er ekki auðvelt að sjá
réttlætið nú þegar Ragnheiður
hefur verið kölluð frá okkur en
ég vil votta Trond, Ármanni,
Knud Egil, Jan Olaf, Katrínu,
Ármanni og Eyjólfi mína dýpstu
samúð á þessum erfiðu tímum.
Guðrún Anna
Finnbogadóttir.
Þegar móðir okkar veiktist af
svokallaðri „Akureyrarveiki“, var
Jóni Kr. kornungum komið fyrir í
sumardvöl á Syðri-Reistará (eldri
bræðurnir töldu það vera vegna
óþægðar). Upp frá því var hann að
mestu að heiman öll sumur og
eignaðist alls staðar vini og auka-
fjölskyldur, sem hann ævinlega
síðan hélt tryggð við. Það að hann
ungur yfirgaf hreiðrið gerði hann
að sjálfstæðum einstaklingi og í
Jón Kr. Sólnes
✝ Jón KristinnSólnes fæddist
á Akureyri 17. júní
1948. Hann lést á
Landspítalanum
við Hringbraut í
Reykjavík 12. maí
2011.
Útför Jóns fór
fram frá Akureyr-
arkirkju 25. maí
2011.
stakk búinn að
standa á eigin fótum.
Hann var vinnu-
samur, óverkfælinn
og ráðdeildarsamur.
Á menntaskólaárun-
um ók hann eigin bíl,
það var ekki algengt
á þeim tíma, og íbúð
hafði hann eignast
áður en hann lauk
lögfræðináminu. Allt
upp á eigin spýtur og
með léttri hendi, án þess þó að
temja sér meinlætalífi, né horfa í
aurinn. Hann stofnaði, ásamt
Gunnari bróður okkar, lögfræði-
stofu á Akureyri, sem síðar varð sú
stærsta utan höfuðborgarinnar.
Hann þekkti aragrúa af fólki
um allar trissur og átti auðvelt
með samskipti við fólk af öllum
sauðahúsum. Honum var vel til
vina, var góður félagi og gat verið
óhemju skemmtilegur, ef sá gáll-
inn var á honum. Hann hafði næmt
auga fyrir spaugilegri hliðum til-
verunnar og var firnagóður sögu-
maður. Það var gott að hlæja með
Jóni Kr. Hann var enginn dellu-
karl og ég held að hann hafi varla
vitað af hvaða tegund bíllinn hans
var. Hann hafði þó gaman af að
fara í veiði og þá aðallega, held ég,
út af félagsskapnum. Hann var
bóngóður og greiðvikinn og ekki
alltaf nákvæmur með innheimtur,
ef illa stóð á hjá skjólstæðingum.
Margir hafa sagt mér sögur um
þetta. Ég veit t.d. að hann sá um
skattaskýrslur margra gamalla
vinkvenna foreldra okkar, án þess
að telja það eftir sér, né taka
greiðslu fyrir eða tala um það yf-
irleitt.
Þegar íþróttafélögin urðu
stærstu þrýstihóparnir í bæjar-
félaginu, lenti Jón utan bæjar-
stjórnar. Hann hafði lítinn áhuga á
fótbolta. En til erfiðari og óvin-
sælla verka var ekki öðrum til að
dreifa, eins og þegar sameina átti
skólana á Brekkunni. Það tók á,
meira en margan grunar, og krafð-
ist fórna, ekki síst af persónuleg-
um toga.
Eftir að móðir okkar varð ein
sinnti hann öllum hennar málum,
leit til hennar daglega og bjó svo
um að hún gat búið á eigin heimili
til dauðadags. Hann var sá af okk-
ur systkinunum sem líktist henni
mest. Hafði sams konar nærveru í
samskiptum við fólk; gat verið ein-
þykkur ef því var að skipta, mundi
allt og mest gott, en gleymdi seint
ef honum þótti að sínum vegið.
Bæði höfðu þau að sama skapi
ákaflega rúmgott hjarta.
Við sáum ekki alltaf hluti sömu
augum og áttum okkar rimmur,
en eftir því sem aldurinn færðist
yfir varð samband okkar æ nánara
og innilegra. Ég kveð því ekki
bara bróður, heldur einnig góðan
og náinn vin. Það er stundum sagt,
þegar talað er um mannlega eig-
inleika, að vera eins og mann-
eskja, vera eins og fólk. Jón bróðir
minn var í þeim besta skilningi
eins og fólk. Blessuð sé minning
hans.
Páll Sólnes.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
ELÍNÓRA HÓLM SAMÚELSDÓTTIR,
lést á dvalarheimilinu Hlíð mánudaginn
13. júní.
Hörður Gíslason, Sigurbjörg Edda Óskarsdóttir,
Hallgrímur Gíslason, Halla Sævarsdóttir,
Bjarnhéðinn Gíslason, Heiðdís Haraldsdóttir,
Aðalheiður Gísladóttir, Haukur Þorsteinsson,
barnabörn og fjölskyldur þeirra.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
ÞÓRHILDAR HALLDÓRSDÓTTUR
kennara,
Skeiðarvogi 125,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir sendum við til starfsfólks Þorrasels og
líknardeildar Landspítala Landakoti fyrir alúð og góða umönnun.
Halldór Jónsson, Dagmar Vala Hjörleifsdóttir,
Guðbjörg Jónsdóttir, Trausti Leifsson,
ömmu- og langömmubörn.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
okkar ástkæru móður, tengdamóður, ömmu,
langömmu og langalangömmu,
HÖLLU MARGRÉTAR OTTÓSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Sunnuhlíðar
fyrir einstaka umönnun og hlýju.
Björg Margrét Sigurgeirsdóttir,
Jakobína Elsa Ragnarsdóttir,
Ragnheiður Ragnarsdóttir, Ólafur Björgvinsson,
Friðrik Ottó Ragnarsson, Margrét Sólveig Sigurðardóttir,
Hulda Ragnarsdóttir,
Þór Ragnarsson, Sigríður Þráinsdóttir,
Ragnar Ragnarsson, Oddný Vestmann,
Þórður Úlfar Ragnarsson, Anna Sólveig Sigurðardóttir,
barnabörn, barnabarnabörn og barnabarnabarnabörn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengda-
faðir og afi,
GARÐAR KARLSSON
flugvirki og gítarleikari,
verður jarðsunginn frá Háteigskirkju mánu-
daginn 20. júní kl. 13.00.
Þuríður Helga Guðjónsdóttir,
Viðar Garðarsson, Ólöf Sigurgeirsdóttir,
Agnes Garðarsdóttir, Gísli Ólafsson,
Jón Sigurður Garðarsson, Helga Þorkelsdóttir,
Rannveig Garðarsdóttir, Bjarki Halldórsson
og barnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SIGRÍÐUR HJÁLMARSDÓTTIR DIEGO,
Dídí á Steinhólum,
andaðist að Seljahlíð miðvikudaginn 15. júní.
Útförin fer fram frá Lauganeskirkju fimmtu-
daginn 23. júní kl. 15.00.
Sigrún Guðbergsdóttir, Sigurbjartur Jóhannesson,
Soffía Auður Diego, Höður Guðlaugsson,
Halldór Diego Guðbergsson, Dagný Gunnarsdóttir,
Eggert H. Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Vaktsími: 581 3300 & 896 8242 – www.utforin.is – Allan sólarhringinn
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sverrir Einarsson Kristín Ingólfsdóttir Jón G. BjarnasonHermann Jónasson