Birtingur - 01.01.1961, Síða 11

Birtingur - 01.01.1961, Síða 11
eyða öllum peningunum, og svo var hann ekki einu sinni fullur. Hann fór aftur að finna til þorsta og langaði inn í hlýjuna og reykjarsvæluna á knæpunni. Hann hafði tvisvar látið í minni pokann fyrir manni sem var tæpast fullvaxinn og þannig eyðilagt það orð sem farið hafði af kröftum hans. Hann var að springa af gremju, og þegar honum datt í hug kvenmaðurinn með stóra hattinn, þessi sem straukst við hann og sagði P a r d o n ! ætlaði hann alveg að kafna af reiði. Hann steig af sporvagninum í Shelbourne- götu og lóssaði sér áfram, þungur og fyr- irferðamikill, í skugganum af bröggunum. Hann hafði óbeit á því að vera að fara heim til sín. Þegar hann gekk inn bak- dyramegin og kom inn í eldhúsið, var það tómt og eldurinn næstum útbrunn- inn í stónni. Hann öskraði uppá loftið: „Ada! Ada!“ Hann átti litla, holdskarpa konu sem þúst- aði hann, þegar hann var ódrukkinn og liann þústaði í staðinn, þegar hann var fullur. Þau áttu fimm börn. Lítill drengur kom hlaupandi niður stigann. „Ilver er þetta?“ sagði maðurinn og hvessti augun í myrkrinu. „Ég, pabbi“. „Hvaða ég? Er það Charlie?“ „Nei, pabbi. Það er Tom“. „Hvar er móðir þín?“ „Hún fór í kirkju“. „Það var og ... Tók hún til nokkurn mat handa mér?“ „Já, pabbi. Ég —“. „Kveiktu ljós. Ilvað á þetta myrkur að þýða? Eru hinir krakkarnir háttaðir?“ Maðurinn hlammaði sér niður í einn stól- inn meðan litli drengurinn kveikti á lamp- anum. Hann fór að herma eftir flámæli sonar síns og tautaði eins og hálft í hvoru við sjálfan sig: „1 kerkju, í kerkju, í kerkjönni!“ Þegar kveikt hafði ver- ið á lampanum, lamdi hann hnefanum í borðið og hrópaði: „Hvar er maturinn minn?“ „Ég er ... ætla að fara að sjóða hann, pabbi“, sagði litli drengurinn. Maðurinn stökk á fætur viti sínu fjær og benti á eldinn. „Við þennan eld! Þú lætur eldinn deyja! Það veit guð, að ég skal kenna þér! ...“. Hann tók skref í áttina til dyranna og greip göngustaf sem stóð að hurðarbaki. „Ég skal kenna þér að láta eldinn deyja!“ sagði hann og bretti upp erminni til að eiga hægra með að hreyfa handlegginn. Litli drengurinn æpti „ ó, p a b b i ! “ og hljóp kjökrandi kringum borðið, en mað- urinn elti hann og náði taki á blússunni hans. Litli drengurinn leit skelfdum aug- um í kringum sig, en þegar hann sá að vonlaust var að sleppa, féll hann á kné. „Þetta skaltu fá, þegar þú lætur eldinn deyja næst!“ sagði maðurinn og sló hann af alefli með stafnum. „Hafðu þetta, hvolpurinn þinn!“ Drengurinn veinaði af sársauka, þegar stafurinn lenti á læri hans. Hann spennti greipar og rödd hans skalf af ótta. „Ó, pabbi!“ hrópaði hann. „Berðu mig ekki, pabbi! Ég skal . . . Ég» skal biðj a fyrir þér . . . Ég skal biðja til guðsmóður fyrir þér, pabbi, ef þú berð mig ekki .. . Ég skal biðja guðsmóður ...“. Geir Kristjánsson þýddi. Birtingur 9
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100

x

Birtingur

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Birtingur
https://timarit.is/publication/823

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.