Birtingur - 01.01.1961, Síða 35

S t ú 1 k a n skolar ausuna og gefur honum að
drekka.
Stúdentinn: Þakka þér fyrir!
S t ú 1 k a n hreyfir sig ekki.
Stúdentinn hægt: Viltu gera mér mikinn
greiða? Þ ö g n . Eins og þú sérð er ég bólginn
um augun, en ég hef handleikið særða og látna
í nótt, og þess vegna er ekki hættulaust fyrir
inig að koma við augun með berum höndum ...
Viltu taka vasaklútinn minn, væta hann í hreinu
vatni og þvo mér um augun? — Viltu gera það?
— Viltu vera hinn miskunnsami samverji?
S t ú 1 k a n hikar, en gerir eins og hann bað.
Stúdentinn: Þakka þér kærlega fyrir!
Hann tekur upp pyngju sína.
S t ú 1 k a n bandar frá sér með hendinnL
Stúdentinn: Fyrirgefðu ónærgætnina, en ég
er glaðvakandi .. .
K a r 1 i n n við Stúdentinn: Afsakið að ég ávarpa
yður, en ég heyrði þér sögðuzt hafa verið við-
staddur þegar slysið varð í gærkvöldi ... Eg
er einmitt að lesa um það hérna í blaðinu .. .
Stúdentinn: Er það komið í blöðin strax?
K a r 1 i n n : Já, ég held nú það; og hérna er mynd
af yður, en þeim þykir leitt að vita ekki hvað
hinn hugrakki stúdent heitir, hvað þá meira . . .
Stúdentinn lítur í blaðið: Jæja? Þetta er ég!
Kvað um það?
K a r 1 i n n : Við hvern voruð þér að tala áðan?
Stúdentinn: Sáuð þér það ekki?
Þ ö g n .
Karlinn: Er of nærgöngult að biðja um — að
þér segið mér heiðrað nafn yðar?
Stúdentinn : Hvers vegna skyldi ég gera það?
Mér leiðist ónýtt prjál — hrósi þér einn, færðu
last frá öðrum — menn eru svo leiknir orðnir í
listinni að niðra — auk þess kæri ég mig ekki um
nein laun . ...
K a r 1 i n n : Kannski ríkur?
Stúdentinn: Síður en svo ... .! Ég er ein-
mitt blásnauður.
K a r 1 i n n : Segið mér ... . mér finnst ég hafa
heyrt þessa rödd áður ... ég hef aðeins hitt einn
mann annan á lífsleiðinni sem hafði sama fram-
burð og þér; hann var æskuvinur minn — getur
hugsazt að þér séuð skyldur Arkenholz heildsala?
Stúdentinn: Hann var faðir minn.
K a r 1 i n n : Undarleg eru örlögin . . . ég hef séð
yður í vöggu, og þá voru miklir erfiðleikar á
heimilinu . ..
Stúdentinn: Já, faðir minn kvað hafa orðið
g.ialdþrota um það leyti sem ég fæddist .. .
K a r 1 i n n : Alveg rétt!
Stúdentinn : Mætti ég máski spyrja yður að
heiti?
K a r 1 i n n : Ég er Hummel forstjóri .. .
Stúdentinn: Eruð þér .. .? Þá man ég . . .
K a r 1 i n n : Þér hafið oft heyrt mig nefndan á
heimili yðar?
Stúdentinn: Já!
K a r 1 i n n : Og kannski með nokkrum kala?
Stúdentinn þegir.
Karlinn: Ojú, ég gæti trúað því! — Líklega
hefur verið sagt, að ég hafi féflett föður yðar?
— Þannig er með alla sem sprengja sig á vit-
lausum spekúlasjónum: þeir halda að sá, sem
þeim tókst ekki að pretta, hafi leikið á þá.
Þ ö g n,. En sannleikurinn er sá, að faðir yðar
rændi mig 17 000 krónum, sem voru aleiga mín
þá.
Stúdentinn: Undarlegt, hvernig hægt er að
segja sömu sögu í tveimur gjörólíkum gerðum.
K a r 1 i n n : Þér haldið þó ekki að ég sé að
skrökva?
Stúdentinn: Hverju á ég að trúa? Faðir
minn fór aldrei með neina lygi.
K a r 1 i n n : Það er rétt, faðir lýgur aldrei . . .
en einnig ég er faðir, þar af leiðandi . . .
Stúdentinn: Hvað vakir fyrir yður?
Karlinn: Ég bjargaði föður yðar úr eymd og
volæði, og hann launaði mér með því hyldýpis-
hatri sem þakkarskuldinni fylgir . . . hann kenndi
heimilisfólki sínu að hallmæla mér.
Stúdentinn: Kannski hafið þér vakið van-
þakklæti hans með því að eitra hjálpina óþarfri
auðmýkingu.
K a r 1 i n n : Öll hjálp er auðmýkjandi, ungi mað-
ur.
Stúdentinn: Hvers krefjizt þér af mér?
K a r 1 i n n : Ég ætlast ekki til að fá peningana
endurgoldna; en ef þér viljið gera mér smágreiða,
er ég ánægður,. Þér sjáið að ég er krypplingur;
Birtingur 33