Birtingur - 01.01.1961, Síða 44

hæð fyrir ofan, tengdasyni konsúlsins sem var jarð-
settur í dag . ..
K a r 1 i n n : Manninum sem ætlar að skilja við
konuna til að geta gifzt dóttur húsvarðarins . . .
Manninum sem var einu sinni — friðill þinn!
M ú m i a n : Og svo er von á gömlu unnustunni
þinni, sem maðurinn minn dró á tálar . ..
K a r 1 i n n : Dálaglegur söfnuður . ..
M ú m í a n : Guð gæfi að við fengjum að deyja!
Að við aðeins fengjum að deyja!
K a r 1 i n n : Hvers vegna skiljið þið ekki að skipt-
um?
M ú m í a n : Afbrot, leyndarmál og sektarvitund
tengja okkur saman! — Við höfum margsinnis
skilið og farið hvert sína leið, en alltaf safnazt
snman aftur eins og svarf um segul . . .
K a r 1 i n n : Ég held ofurstinn sé að koma . . .
M ú m í a n : Þá fer ég inn til Aðelu! ... Þ ö g n .
Jakob, hugsaðu um hvað þú gerir. Hlífðu hon-
um . ..
Þögn. Hún fer.
C'furstinn inn, kuldalegur, varfærinn: Gjörið
svo vel og fáið yður sæti!
K a r 1 i n n sezt með semingi.
Þ ö g n .
Ofurstinn horfir fast á Karlinn: Það eruð þér,
sem skrifuðuð þetta bréf?
K a r 1 i n n : Já.
Ofurstinn: Þér heitið Hummel? i
K a r li n n : Já.
Þ ö g n .
Ofurstinn: Fyrst þér hafið keypt öll skulda-
bréf, sem ég hef gefið út, er allt mitt ráð í yðar
hendi. Hvað viljið þér nú?
K a r 1 i n n : Ég vil fá greiðslu af einhverju tæi?
Ofurstinn: Með hverju get ég greitt?
K a r 1 i n n : Ofur einfalt — minnumst ekki á pen-
ioga — Leyfið mér aðeins að dveljast á heimili
yöar — sem gestur!
Ofurstinn: Ef þér gerið yður svo lítið að
góðu ...
K a r 1 i n n : Takk fyrir!
Ofurstinn: Og fleira?
K a r 1 i n n : Rekið Bengt úr þjónustu yðar!
Ofurstinn : Hvers vegna ætti ég að gera það?
Hann hefur verið þjónn minn í heilan mannsaldur
og fengið ættjarðarorðu fyrir dygga þjónustu —
hvers vegna skyldi ég reka hann?
K a r 1 i n n : Þér eignið honum mannkosti, sem
hann á ekki til. — Hann er ekki allur þar sem
hann er séður!
Ofurstinn: Hver ætli sé það?
K a r 1 i n n : Satt segið þér! En Bengt verður að
fara!
Ofurstinn: Ætlið þér að taka yður húsbónda-
vald hérna á heimilinu?
K a r 1 i n n : Já! Ég á allt sem hér er — húsgögn,
giuggatjöld, borðbúnað . . . og fleira!
Ofurstinn: Hvað eigið þér við með —
f 1 e i r a ?
K a r 1 i n n : Allt! Allt sem hér er!
Ofurstinn: Látum svo vera! En aðalsmerki
mitt og nafn verða þó eign mín og einskls ann-
ars!
K a r 1 i n n : Nei, ekki einu sinni það! Þ ö g n .
Þér eruð ekki aðalsmaður!
Ofurstinn: Þér ættuð að skammast yðar.
K a r 1 i n n dregur upp skjal: Lesið þennan út-
drátt úr skjaldarmerkjaskránni, og þér munuð sjá
að ættin, sem þér teljið yður af kominn, er útdauð
fyrir hundrað árum!
Ofurstinn: Raunar hef ég heyrt ávæning af
því, en ég ber ættarnafn föður míns ... L e s .
Það er rétt; þér segið satt ... ég er ekki aðals-
maður! — Ekki einu sinni það! Þá tek ég ofan
signethringinn. — Einnig hann er yðar eign . . .
Gjörið svo vél!
K a r 1 i n n stingur á sig hringnum: Svo höldum
við áfram! — Þér eruð ekki heldur ofursti!
Ofurstinn: Er ég ekki ofursti?
K a r 1 i n n : Nei! Þér eruð fyrrverandi ofursti í
amerískri sjálfboðaliðsdeild, en eftir stríðið á Kúbu
og endurskipulagningu hersins voru allir gamlir
titlar numdir úr gildi . ..
Ofurstinn: Er þetta satt?
Ka r 1 i n n stingur hendi í vasann: Þér getið fengið
að lesa það eigin augum.
Ofurstinn: Nei, það er óbarfi! . .. Hver eruð
þér og hvaðan kemur yður réttur til að klæða mig
úr hverri spjörinni af annarri?
K a r 1 i n n : Það kemur í ljós á sínum tíma! En
42 Birtingur