Birtingur - 01.01.1961, Blaðsíða 55

í einu fram ungmennin með andköfum að
komast í vitnispontu með hugsjón: við
heimtum bjór.
Hernámsmálið, landhelgismálið, listsýn-
ingar, engin þjóðlífsmáiefni hafa rifið
eins marga upp á rassinum og þetta, hér
er mál málanna: við heimtum bjór.
Það má með sanni segja að þetta eitt
skorti á, því að öllu öðru leyti eru hér
fullkomnustu skilyrði í heimi til þess að
verða og staðfesta sig og grunnmúra sem
fullkomna idíóta. Að vísu var fullmikið
sagt atarna því eitt veigamikið skortir
en það er herskylda. Það veikir ofurlítið
kröfu okkar til þess að fá bjórinn því
hvar er meiri nauðsyn á daunillum bjór-
mórónum heldur en þar sem herlúðurinn
gellur og kallar menn til að afsala sér
gjálfum sér og eyða verðmætum árum í
það áð trampa í takt qndir öskrandi for-
ystu hipna elskulegu korpórala með uppá-
hnýttan skeifugarnarenda fyrir vitsmuna-
miðstöð samkvæmt alþjóðahefð?
Sá sem hefur séð hina fríðu flokka sem
afreka það að halda sér vakandi á vinnu
stöðvum í Danmörku þó þeir drekki fjöru-
tíu bjóra yfir vinnudaginn, skyldi hon-
um ekki detta í hug þetta sem stendur
í Atómstöðinni: Það er mikil skepna grað-
hesturinn? Annars hafa ölídealistar verið
mjög heppnir með andstæðinga því helztu
leiðtogar mótspyrnunnar hafa gosið því-
likum anda yfir þjóðina að það ætti að
duga til þess að koma heilum heimsálf-
um hundrað prósent á fyllerí.
Mætti ég svo að lokum leggja til að minn
ágæti kunningi Pétur Sigurðsson (sem
minnir mig á kvæðið Táp og fjör og
frískir menn) hætti við bjórinn en beiti
sér fyrir því að efla fagurfræðina og
listræn viðhorf meðal almennings með
því að fá yfirvöldin til þess að láta gjósa
göfugum léttum vínum úr gosbrunnum
(einkanlega rauðvíni og königsmósel) á
tyllidögum. Fengist þá líka kærkomið
tækifæri til að fá beztu myndhöggvara
landsins til að gera marga fagra gos-
brunna víðsvegar um borgina og hinar
dreifðu byggðir, til dæmis fyrir framan
Bíóhöllina á Akranesi og á Laugardals-
vellinum miðjum. Og mætti gera dálitla
kampavínssprænu upp úr atgeir Ingólfs
Arnarsonar en setja kókakólakrana á
Skúlastyttuna.
„Slundursamlega dragið bér nú
sauðina“
Þegar við lítum á úthlutun listamanna-
styrkja, ýmsar styrkveitingar og verð-
launaveitingar undir yfirskini listaogbók-
mennta, þá hvarflar að manni að það þurfi
ekki að láta einsog sumir láta til þess að
koma upp stærri og fleiri kirkjum í land-
inu á þeim forsendum að skortur sé á
kristilegu hugarþeli. Það mætti kannski
vera meira hjá ýmsum kirkjulegum hjálp-
arfélögum en í listmálunum er enginn
skortur á því. Hinir opinberu úthlutunar-
menn hafa tamið sér þá hlýju í viðskipt-
um við listamenn að skipta þeim í tvo
hópa og teikna strik á milli, síðan veita
þeir fasreifir fénu ósparlega í þann hóp-
inn þangað sem þeir hafa safnað þeim
mönnum sem eru illa fyrirkallaðir á sinni
hillu í lífinu og geta ekki kompónerað né
málað né ort. Þeim veitir ekki af sára-
bótum, til þess að setja þá ekki í vand-
' Birtingur 53