Birtingur - 01.01.1961, Blaðsíða 76

Mig inntu þeir þess hvaðan ég kæmi
Eg svaraði jó, ég hefði nú engar sérstakar áætlanir
Ég svaraði nei, að héðan ætlaði ég bara eitthvað átram
Það var og.
Síðan tók ég stein sem ég fann útí á
Og byrjaði að nostra við hann
Byrjaði að slípa hann
Ég gerði hann að hluta úr mínu eigin lífi
En þetta yrði alltof langt mál.
Síðan hjó ég nokkur tré til að sigla á
Leitaði fiskjar
Leitaði að hinu og þessu
Ég er Einstaklingurinn.
Unz mér fór aftur að leiðast
Ég varð leiður á storminum
Þrumum, eldingum
Ég er Einstaklingurinn.
Það var og. Þá fór ég að hugsa dálítið
Mér flugu í hug fáránlegar spurningar
Gervivandamál
Loks fór ég að reika um einhverja skóga
Ég kom að hinum og þessum trjám
Ég kom að brunni
Að gröf þar sem gat að líta nokkrar rottur
Hingað er ég þá kominn, sagði ég svo
Hafið þið ekki séð á þessum slóðum ættflokk einn
villtan þjóðflokk sem kveikir sér eld
Þannig færðist ég vestur á bóginn
Aðrar verur voru í fylgd með mér
Eða öllu heldur var ég einn
Maður verður að trúa til að sjá, var mér sagt
Ég er Einstaklingurinn.
Myndir sá ég f myrkrinu
Ský kannski
Kannski sá ég ský, kannski sá ég leiftur
Þegar hér var komið voru liðnir nokkrir dagar
Mér fannst ég að dauða kominn
Þá fann ég upp nokkrar vélar
Ég smíðaði klukkur