Birtingur - 01.06.1966, Side 33

unum einfaldleik og kraft byltingarkenndra
yfirlýsinga.
Ég orti hið fyrsta af mörgum baráttukvæðum
til að hreinsa hugsjónir byltingarinnar.
í þessu kvæði lýsi ég raunverulegu atviki sem
fyrir kom í skrúðgöngu fyrsta maí, þegar gjall-
arhornin kölluðu fyrirskipanir til mannfjöld-
ans sem gekk yfir Rauða torgið:
Stilltir nú!
Allir í röðl
Engin blóm?
Hvar eru blómin?
Kvæðið flæktist á milli ritstjóranna og lenti í
höndunum á skáldinu K sem ég hafði ekki
séð í langan tíma. Ég rakst á hann á ganginum
fyrir framan ritstjórnarskrifstofur tímaritsins
sem hann vann við og hann bauð mér inn á
kontórinn sinn eins alvarlegur í bragði og
atómstyrjöld væri að skella á.
„Skilurðu, hvað þú hefur samið?“ spurði hann
í tón sem ekki vissi á neitt gott.
„Kvæði,“ anzaði ég.
„Skilurðu ekki, að ef þetta kvæði lenti í hönd-
unum á óvinum okkar í vestri, þá gætu þeir
notað það gegn okkur?"
Mér leiddist að tala við þennan mann. Lenin
sagði einu sinni, að óvinir okkar mundu alltaf
grípa feginshendi við þeim molum af sjálfs-
gagnrýni sem féllu af okkar borði. En hvað
eigum við að gera til að hindra þá? Þegja yfir
mistökum okkar og ófullkomleika? Sterkur
maður er ekki hræddur við að sýna veikleika
sinn. Ég trúði þá og ég trúi enn á andlegan
styrk þjóðar okkar, og þess vegna álít ég skyldu
mína að tala af hreinskilni um allt sem mér
finnst ábótavant hjá okkur. Þetta er einmitt
mín aðferð til að sýna ást mína á þjóðinni og
takmarkalaust traust mitt á henni.
Dagur ljóðsins, sem seinna átti eftir að verða
þjóðleg stofnun, var í fyrsta skipti haldinn há-
tíðlegur 1955. Þann dag stóðu skáld bak við
afgreiðsluborðin í öllum bókabúðum Moskvu,
lásu upp kvæði sín og rituðu á eintök af bók-
um sínum. Nokkrir okkar lásu upp í bókabúð
í Mokhovskí-götu, ekki langt frá Háskólanum.
Ég hafði engan grun um, hvað beið okkar.
Eitthvað um fjögur hundruð manns tróðst
inn í búðina sem var að því komin að springa
utan af öllum þessum fjölda. Fyrir utan stóð
önnur mannþyrping, drjúgt þúsund, sem
komst ekki inn en söng í kór: „Komið út!
Komið út!“
Við vorum bókstaflega bornir út úr búðinni
og upp á tröppur Háskólans. Þar hófum við
lestur kvæða okkar. Við fundum allir, að það
var eitthvað mikilvægt sem fólk vonaðist til
MRTINGUR
31