Nýtt og gamalt - 01.02.1914, Qupperneq 7

— 7 —
við kristindóminn og flytur ekkert
það rneð sér, er fullnægt geti sannri
trúarþörf mannsins. — Sá kristin-
dómur, sem hér er haldið fram, er alls
ekki neinn kristindómur1), sem bezt
má sjá af því, að hún (stefnan) kem-
ur í bága við kenningu kristindóms-
ins frá upphafi til enda, ekki að eins
við kenningu postulanna, heldur
og við orð Krists sjálfs. Það hjálp-
ar ekki stefnu þessari neitt, að hún
ranglega gjörir greinarmun milli
»postulakristindóms« og vKrists-
kristindóms*, og hafnar hinum fyr-
nefnda, en kveðst byggja á hinum
siðari. Því að hin qjorræöileqa1) að-
ferð sem hún beitir við nýja testa-
testamentið til að fá það fram, sem
hún nefnir »Krists-kristindóm», er
svo áþreifanleg og i alla staði óvís-
indalet?1) að hver ómentaður maður
getur séð að hér er ekki farið eftir
sögulegum frumreglum heldur Jyrir-
Jram tilbúnum skoðunum1)
Þannig kendi J. H. prófessor 1898,
og margur vinur íslenzkrar kirkju
óskar, að hann hefði haldið áfram að
kenna þannig, hefðu þá mörg deilu-
orð, á báðar hliðar, verið óskrifuð,
x) Leturbreytingin hér.