Nýtt og gamalt - 01.02.1914, Blaðsíða 12
12
ustu tnimálarit samtima sins. En
oft virðist þó lestur þeirra ærið ein-
hliða, því að annars væri lítthugsandi
að nýguðfræðingar létu í veðri vaka
að leiðtogar eldri stefnunnar hefðu
trúarskoðanir, sem þeir hafa aldrei
látið í ljósi, t. d. að »gamla guð-
fræðin* hér á landi sé sammála 17.
aldar guðfræðingum i smáu og stóru,
eða að hiin triii þeirri fjarstæðu, að
samsinning triiarlærdómanna ein sé
nægileg til sáluhjálpar1) Raunar hefir
enginn 17. aldar guðfræðingur full-
yrt það heldur svo eg viti.
n.
Stefnumunurinn milli eldri og
yngri stefnunnar er engan veginn í
þvi fólginn að eldri stefnan heimti
blinda bókstafstrii, sé mótfallin öll-
um biblíurannsóknum og telji það
sjálfsagt að óreyndu að játningarritin
séu óskeikult ágrip af aðalkenning-
um biblíunnnar, — eins og tilslök-
unarstefnan ber oss stundum á brýn.
Mótmæli vor eru fyrst og fremst
sprottin af því, að oss virðast tölu-
x) Af þvi að nýguðfræðingar vorir
hugsa stundum á þýzku, tala þeir
um i þessu sambandi »að halda fyrir
satt« (»ftir wahr halten*).