Nýtt og gamalt - 01.02.1914, Blaðsíða 17
17 —
dreymt fagra drauma um, að efnis-
hyggjumenn og guðleysingjar mundu
hverfa í hópum til kristinnar trúar,
þegar svo vel væri slakað til við þá,
»kreddurnar« — ásteytingar steinarn-
ir — teknar brott. En það er öðru
nær en að draumar þeir hafi ræst.
Hvergi hefi eg heyrt né lesið hjá
eldri stefnunni eins hörð orð um til-
slökunar guðfræðina eins og hjá ýms-
um þaullærðum efnishyggjumönn-
um1). Veit eg það, að nýguðfræðingar
reyna nú orðið að hugga sig við
þessi vonbrigði með því að óvildin
stafi af þvi að efnishyggjumenn sjái
hvað nýguðfræðin er þeim miklu
hættulegri en eldri stefnan. En mjög
erfitt á eg með að skilja að það sé
annað en tóm ímyndun. Hitt virð-
ist mér skiljanlegra að þeir menn,
sem vilja ekki kannast við nein önn-
ur visindi en þau, sem skynsemin
getur alveg rúmað og rannsakað,
reynsluvísindin, að þeim gremjist sú
ósamkvæmni tilslökunarguðfræðinn-
ar að játa þessu í öðru orðinu en
hafna því í hinu, þar sem »hún tek-
J) Má þar sérstaklega nefna bæk-
ur B. Lidforss: Kristendommen förr
och nu og Modárna apologeter
Malmö 1911).