Nýtt og gamalt - 01.02.1914, Side 18

— 18 -
ur sér gefið« bæði tilveru persónu-
legs guðs og ýmislegt fleira, sem
aldrei verður sannað með reynslu-
vísindum efnishyggjunnar. »Vísinda-
legur átriinaður* hlýtur í augum
efnishyggjuinanna að vera dæmafá
sjálfsmótsögn, og þeim er vorkunn
þótt þeir skopist að því hugtaki.
III.
»Nýja stéfnan lítur öðrum augum
á ritninguna en gamla stefnan«, —
segir J. H. og það er hverju orði
sannara. En hitt er rangt þegar lát-
ið er í vjeðri vaka að eldri stefnan
haldi dauðahaldi í »bókstafsinnblást-
ur« ritningarinnar. Eg þekkifremurfáa
samtímismenn, sem fylgja 17. aldar
guðfræðitxni þar að málum. Hitt veit
eg, að innan eldri stefnunnar eru
þar töluvert ólíkar skoðanir, einkum
á gamla testamentinu. Eg fyrir mitt
leyti hallast helzt að þeirri skoðun
eða trii, að ritningin sé guðs orð í
þeim skilningi að guð hafi séð urn
alveg sérstaklega, á óskiljanlegan veg
fyrir mig, að rétt væri skýrt frá í
frumhandritum bibliunnar; en með
því er alls ekki sagt, að allar hugs-
anir, orð og athafnir, sem skýrt er
frá í biblíunni, hafi varið samkvæm-