Nýtt og gamalt - 01.02.1914, Qupperneq 19

— V) —
ar vilja guðs, og því síður að hvert
orð ritningarinnar, eins o% hún er nú,
hvort heldur á írummálunum eða í
þýðingum, sé »guðinnblásiðc. Því
að eins og kunnugt er ber elstu
heimildum að teksta biblíunnar eng-
an veginn vel saman, enda þótt það
sé sjaldnast í mikilvægustu atriðunum.
Sömuleiðis get eg mjög vel fallist
á ummæli Skovgaard-Petersens, er
hann segir (i bókinni Menneske-
skikkelse, n. 12. bls. 1913):
»Ætti eg í fám orðum að lýsa af-
stöðu minni gagnvart biblíunni, mundi
eg nefna hana traust-afstöðu. Eg hefi
algjörlega skilyrðislaust traust á sann-
leika biblíuorðsins og djiiphygginnar
samstöðu þess. Hvert smá-atriði i
bibliunni er fullkomið, með tiliti til
ætlunarverks bibliunnar, »að veita
speki til sáluhjálpar fyrir triina á
)estim Kristc. Jafnvel skuggar og
brestir (Skröbeligheder) i bibliunni
eru sem óhjákvæmilegir þættir í þessu
aðalhlutverki bibliunnar. Það traust
á eg, og þetta traust mitt er ekki
barnalega traustið, sem veit ekki hvað
deilt er um, heldur sannreynt traust,
sem hefir lokið viðskiftum við allar
árásirc.
Trii er það að visu fremur en