Nýtt og gamalt - 01.02.1914, Qupperneq 20

20
visindi, en eg læt ekki triiarsann-
færingu mina fyrir heimspeki og *vis-
indalegur átriinaðurc er mér ekki
keppikefli.
En þegar nýa stefnan leggur al-
gjörlega sama mæhkvarða á ritning-
una og önnur fornaldarrit, eða er
jafnvel enn tortrygnarigagnvarthenni,
eða segir með f. H. prófessor: Nii
tjáir ekki að heimta meiri óskeikul-
leika aí nýja testamentinu en öðr-
um rítum, sem ófullkomnir menn
hafa fjallað um«, — þá andmælir
eldri stefnan þvi yfirleitt. — Og
hiin er jafn andvíg hinu, að triiar-
meðvitund einstaklingsins sé æðsti
dómari um, hvað »innblásið« sé af
orðum ritningarinnar og hvað sé óá-
reiðanlegt. — En óhluidrægum,
sögulegum og visindalegum biblíu-
rannsóknum ann hiin engu síður en
hin stefnan.
Eg get ekki betur séð en að, ef
menn á annað borð játa trú á per-
sónuiegan, almáttugan og ótakmark-
aðan guð, þá sé það hlutdrægni en
ekki visindi, frá sjónarmiði trúar-
innar, að neita þvi fyrirfram að hann
geti gert eða látið gera verk, sem
oss eru óskiljanleg, og vér köllum
þvi »yfirnáttúrleg kraftaverk*, og að