Vera - 01.05.1983, Side 3

Til Veru
Ekki óraði mig fyrir að svoiui erfittyrði að
setjast niðttr og orða hugsanir sínar á blað.
Ekki vafðist þetta fyrir undirritaðri, þegar
hún sat á skólabekk, og Ijúfsár Ijóð — misjöfn
að gœðum að vísu —seytluðu fram úr hennar
penna. Pá var ort um mikil örlög og ástir á
andvökunóttum. — Petta var indœl tíð.
Síðan tók alvara lífsins við. Baráttan fyrir
brauðinu. Sem einstœð móðir lét ég hana
þoka öllum Ijóðrœnum tilþrifum til hliðar.
Reyndar var þetta ekki bara barátta um
brattð. Petta var líka barátta við alls konar
fordóma og félagslegt misrétti sem einstæðar
mœður hljóta að kannast mœta vel við. —
Nóg um það.
A þessum sorglausu skólaárum, þegar
Ijóðrœnan og rómantíkin svifu yfir vötnum,
var lítið rœtt í mínum skóla um konur og
kvenfrelsisbaráttu. Rétt eins og hún hefði
aldrei verið dl.
Raunar má teljast furðulegt að engar okk-
ar skyldtt hafa tekið sameiginlegt söguverk-
efni um t. d. baráttu verkakvenna fyrir bœtt-
ttm kjörttm fyrr á öldinni - en sögukennar-
inn var karl - og hvatningu til þess arna
fengum við ekki.
Nei, við klœddumst stuttu pilsunum okkar
í frostinu, fórum í lagningu fyrir skólaböll
(vöfðttm síðan hátrið með klósettpappír
næstu nætur svo greiðslan héldist lengur) og
vorum vinstri sinnaðar á einhverju óljósu
plani.
Pað er ekki þar með sagt að úr þessu
musteri viskunnar hafi ekki síðar streymt
mikill hópttr duglegra kvenna, sem hafa víða
haslað sér völl. Við vorum bara ekki vakn-
aðar.
Síðan eru liðin mörg áir.
Og þegar ég lít um öxl (gömttl konan!) og
rifja upp ár Rauðsokkahreyfingar, kvenna-
dags, kvennaframboðs og kvennalista —svo
eittlivað sé talið, finnst mér e. t. v. ánœgju-
legust sú stefna kvenfrelsisbaráttu sem fyrst
var mörkuð hjá kvennaframboðinu. Að
konur séu metnar á sínum eigin forsendum
til jafns á við karla, að við séum stoltar af
okkar reynslu, þekkingu, tilfinningum og
skoðunum, sem engan veginn ertt eða þurfa
að vera eins og karla. Mér fannst nefnilega
örla á því á tímabili að við sem aðhylltumst
jafnréttissjónarmið og ræddttm þau,
skömmuðumst okkar dálítið fyrir að tala
kvennamál (öll mál eru jú kvennamál), en
þará ég við fæðingar, meðgöngu, barnaupp-
eldi, svo einhver séu nefnd. Ekkert er eðli-
legra en að við ræðum þessi mál eins og
önnur. Pau eru stór hluti okkar daglega lífs.
Pannigstyðjum við hver við bak annarrarog
öðlumst þrek til að takast á við ,,hin málin
Baráttukveðjur.
Aiiður
Já, Auður. það hefur ábyggilega hent
flestar okkar sem höfum sest við skriftir að
rekast á hversu erfitt það er. En þá er betra
að gefast ekki upp. Við þökkum þér fyrir
bréfið og mælum með því að þú reynir að
finna tíma til áframhaldandi skrifta. Það
væri líka mjög gaman ef þú ættir svo sent
eins og eitt ljóð handa Veru.
Ritnefnd.
Reykjavík, 17.4.'83.
Vera.
Mig langar að skrifa ykkur nokkrar línur
og þakka ykkur fyrir blöðin sem þið hafið
sent frá ykkitr, mér líka þatt mjög vel. Pað er
ekki mín sterkasta Idið að skrifa bréf (frekar
en að tala á fundum) svo að ég veit ekki
livernig þetta fer, en það má reyna.
Tilefni þessa bréfs er að ég var að hlusta á
Kvennalistakonurnar í útvarpinu og varð ég
fyrir vonbrigðum því mér fannst þær ekki
gera málum símtm nógu góð skil. Kvenna-
listakonurnar konui síðan í sjónvarpið og
þar komu þœr mjög vel út ctð því mérfannst.
Pá er komið að því sem mér finnst um okkur
konurnar, við getum tjáið okkur um allt sem
við viljum þegar við sitjum yfir kaffibolla,
hvort sem er heima í eldhúsi eða í vinnunni,
en efvið eigum að tala til dœmis á fundum þá
er eins og við séttm málheftar. Við komum
ekki upp neinu orði, við erum hræddar - en
við hvað? (í því verkalýðsfélagi sem ég er í
eru konur í meiri hluta en þar eru það karl-
arnir sem alltaf tala og það er ekki af því að
við konurnar komumst ekki að). Konur, við
verðum að venja okkur af þessu. Pótt við
kunnum ekki öll þau orð sem karlarnir nota
„og enginn skilttr“ verðum við að fara að
tala fyrir okkur sjálfar.
Kvennaframboðskonur, þakka ykkur
fyrir það sem þið eruð að gera og reynið að
fá konurnar sem vinna inni á heimilunum
meira með.
Með kveðju,
H. A.
Við þökkum þér kærlega fyrir brcfið, H. A.,
og tökum undir það með þér að við konur
verðum að venja okkur af því að þegja allt-
af. (Og svo er sagt að konur tali allt of
mikið!) Við viljum líkagjarnan fá þær konur
sem starfa heima með í baráttuna og í síð-
ustu Veru var reyndar bréf frá heimavinn-
andi konu þar sem hún lýsir þeirri togstreitu
sem hún á í. Gaman væri að vita hvort fleiri
konur eiga í slíkri baráttu. Látið okkur
heyra frá ykkur, þið heimavinnandi hús-
mæður!
Ritnefnd.
Kœra Vera!
I dag kemur bréf frá Pýskalandi. Eg hef
lesið mikið í fyrstu tölublöðum Vertt - ekki
öll afþví að ég er enn að læra íslensku. Eg er
hrifin! Maðurinn minn og ég vorum hissa að
sjá þetta fallega blað. Pað beraf öðrum blöð-
um!
Eg veit ekki Itvort það er blað eins og Vera
hjá okkur. Sennilega hjá róttækum feminist-
um (t. d. EMMA), en ég hugsa ekki eins og
þær.
Mér líkar vel „hvatning til athugunar”,
þarefast Vera ttm hefðbundin kvenhlutverk.
Vera fordæmir ekki karlinn eins og það er
gert hjá róttækum. Pvert á móti er athygli
kventut vakin á að halda ekki áfram að vera í
gömlu hlutverki, heldttr að gera eitthvað:
,,virkni í stað óvirkni". Við konur skuhim
verða sjálfstæðari! Vera á Islandi hefitr áhrif
á hugsanir mínar á Pýskalandi. Ég reyni t. d.
að framkvœma þær á ráðssamkomu for-
eldra barnaskólans okkar.
En ég spyr mig og Veru hvort þetta blað
snúi sér til allra kvenna eins og það væri að
óska. Mér sýnist að margar sem eru ennþá
óvirkar vilji ekki lutgsa um lífsitt. Pær eru
ánægðar með stöðu sína og vilja alls ekki
breytasl. Er þetta ekki háð menntun? Pess
vegna hef ég áhuga á að vita hve mörg prós-
ent af lesendum Veru eru verkakonur, hús-
mæður, komtr með starfsmenntun eða
menntakonur.
Ég óska Veru alls hins besta.
Ulrike Höfer.
Kæra Ulrike.
Vera þakkar þér hólið og heillaóskirnar
og þakkar þér kærlega fyrir bréfið. Því mið-
ur er ekki vitað hvernig lesendahópur Veru
skiptist eftir starfsstéttum, en trúlegt er að
menntakonur séu þar í meirihluta. Það er
e. t. v. eðlilegt því það eru helst þær sem
hafa tíma til lesturs og til að velta fyrir sér
stöðu sinni.
Ritnefnd.