Vera - 01.01.1984, Side 10

r
Ljósmynd: Þjóðviljinn
REYKJAVÍK
hvað œtlar þú að verða?
í síðasta tölublaði af VERU var lítillega fjallað um
híbýli okkar og ýmislegt sem einkennir úthverfa-
byggð í borgum. Okkur langaði til þess að fylgja
þessu eftir og fengum því þrjár konur, sem allar
vinna við hönnun húsa eða mótun umhverfis, til
að setjast niður einn laugardagseftirmiðdag og
spjalla við okkur um umhverfis- og skipulagsmál.
Þessar konur eru: Guðrún Jónsdóttir forstöðu-
maður Borgarskipulags Reykjavíkur, en sú stofn-
un fer með skipulagsmál borgarinnar, Dagný
Helgadóttir arkitekt og Auður Sveinsdóttir lands-
lagsarkitekt.
I umræðunni var víða komið við en vegna pláss-
leysis er ekki hægt að gera því öllu skil. Vonum við
engu að síður að það sem hér fer á eftir, gefi les-
endum VERU hugmynd um þá sýn, sem þessar
konur hafa á Reykjavík, þá annmarka sem eru á
skipulagi borgarinnar, ástæðurnar fyrir þeim, það
sem gera mætti til úrbóta og þátt kvenna í skipu-
lags- og umhverfismálum.
En athugum fyrst hvernig Reykjavík kemur þeim
fyrir sjónir.
Guðrún: Mig langar fyrst til þess að minnast aðeins á legu
borgarinnar. Þetta mjóa nes, sem borgin stendur á, setur henni
náttúrulega ýmsar takmarkanir og hefur átt mestan þátt í því,
hversu mjög hefur teigst úr henni til austurs. Þessa annmarka
varð þó tæplega vart fyrstu 150 árin í sögu kaupstaðarins. En
fram að þeim tíma var nær öll byggð innan Hringbrautar. Flugvöll-
urinn hefur svo einnig aukið á þann vanda sem áður er getið og
hindrað að ýmsu leyti eðlilega þróun borgarmyndarinnar. Ég get
svo bætt því við að mér finnst borgin heldur dreifð, sundurlaus og
ósamstæð og bera það með sér, að hún hefur þróast einhvern
veginn eftir hendinni. Útsýnið, ekki síst fjallasýnin, bætir þó oft
upp það sem verkum mannanna er ábótavant. í Reykjavík horfa
menn oft frekar á fjöllin en mannanna verk.
Dagný: Já, mig langar líka að minnast aðeins á hina fallegu
staðsetningu borgarinnar til þess að byrja á því jákvæða. Mér
finnst þessi staðsetning bjóða upp á svo óskaplega marga mögu-
leika sem mór finnst ekki hafa verið nýttir. Þá er mér efst I huga
strandlengju mistökin. Að mínu mati hefði strandlengjan átt að
fara undir íbúðabyggð en ekki verksmiðjur, eins og nú er.
Auður: Mér finnst mjög einkennandi hvað skipulag borgarinn-
ar er karakterlaust, maður finnur engan fastan punkt I þessu. Þeir
möguleikar sem hafa verið t.d. I landslagi, hafa ekkert verið nýttir
til að gefa borginni karakter. Dagný talaði um strandlengjuna, en
það má líka nefna fleira. Það sem hefur einkennt þetta nes eru
klappir, móar, melar og holt og þetta er allt að hverfa. Ef þetta
hefði verið betur nýtt og betur passað upp á strandlengjuna, þá
hefðum viö getað fengið net af góöum, opnum útivistarsvæðum,
sem tengingu milli bæjarhverfa. En því miður, þá virðist algert fyr-
irhyggjuleysi hafa verið ríkjandi.
Dagný: Eins og Guðrún, þá upplifi ég Reykjavík sem mjög
dreifða borg, sem einkennist af miklum umferðarþunga. Öll þessi
umferð gerir það að verkum, að maður upplifir stress I þessari
borg, sem mér finnst mjög óeðlilegt, miðað við ekki stærri borg.
Nú, annaðsem mig langartil að minnast áeru úthverfin. Það sem
einkennir þau dálítið mikið, er hversu lengi þau eru í mótun. Það
er nýbyggingarbragur á þeim í óskaplega mörg ár. Það er svo
lengi verið að ganga frá öllu umhverfi og húsin sjálf eru svo lengi
í smíöum. En ég vil koma því að, að mér finnst frágangur lóða vera
að batna. Það er eins og fólk sé að vakna til vitundar um mikilvægi
góðs umhverfis. Ef ég ætti að nefna fleiri smáatriði, þá gæti ég
t.d. nefnt hvað verksmiðjuhverfi hafa á sér ómanneskjulegt yfir-
bragð. Ég get ekki ímyndað mér að þau þurfi að vera svona:
TEXTI: Ingibjörg Sólrún Gísladóttir
Ragnheiður Ragnarsdóttir
10