Vera - 01.01.1984, Síða 33

Kanada
í febrúarhefti tímarits kanadískra
lækna á fyrra ári er fjallað um ofbeldi
9egn konum í grein sem ber yfirskrift-
ina: „Jafnvel læknar beita konur sínar
ofbeldi”.
i greininni eru læknar hvattir til að
vera vel á verði til þess að finna konur
sem bera ákverka eftir ofbeldi en segja
ekki frá því, því ,,ef þú spyrð ekki færðu
ekki svar”.
Það er undirstrikað rækilega í greininni
að konur úr öllum stéttum geta verið
beittar ofbeldi á heimilum sínum.
í október 1982 sendi kanadíska stjórnin
upplýsingabækling til allra kanadískra
kvenna, 3.5 milljóna talsins, sem eiga
börn undir 16 ára aldri. í bæklingnum voru
konur hvattar til að leita aðstoðar, ef þær
væru beittar ofbeldi. Stjórnvöld hafa sem
sagt vaxandi áhyggjur af því að aðeins lítið
brot kvenna leiti aðstoðar. Hið dulda of-
beldi gegn konum sé óhuggulega mikið og
vaxandi.
Skráð eru 500 þús. tilvik ofbeldis eigin-
fnanna gegn eiginkonum í landinu og þau
85 athvörf sem eru starfandi anna hvergi
nærri eftirspurn. Þar er yfirfullt allt árið.
T.d. dvöldu 10.332 konur í 33 athvörfum í
Onterio-fylki en 20.000 var vísað frá vegna
plássleysis.
I greininni er og sagt frá því að samtök
9egn kvennaofbeldi í Toronto hafi gefið út
handbók fyrir lækna, þar sem vakin er at-
hygli þeirra á einkennum sem bent geti til
ofbeldis og þeir hvattir til að spyrja um or-
sakir. Þá eru og nefnd þrjú atriði sem aftra
iaeknum frá því að grennslast eftir hvort
kona, sem leitar til þeirra, er beitt ofbeldi.
Hið fyrsta er sú skoðun margra lækna, að
Það sem komi fyrir innan veggja heimilis-
■ns sé einkamál. Annað atriöi er sú trú, að
ofbeldi eigi sér aðeins stað í „lélegum fjöl-
skyldum”. Loks að læknar þori ekki aö
komast að hinu sanna því þeir viti ekki
hvernig eigi að bregðast við slíkum málum
(ekki hægt að gefa pillu við því).
Annað form á ofbeldi gegn konum eru
nauðganir. í Bandaríkjunum er talið að aö-
eins ein nauðgun af tíu sé kærð. Hand-
taka nauðgarans fylgir aðeins eftir í 56%
tilvika og aðeins 36% þeirra fá dóm. í rauri
fylgir dómur því aðeins í kjölfar 0.9%
nauðgana. Hvernig er þessum málum
háttað hjá okkur? — Hvað margar konur,
sem beittar eru ofbeldi á heimilum sínum,
fá hjálp og hvatningu frá læknum til þess
að þora að segja frá því? Hve mikill hluti
nauðgana er kærður hér á landi? — Er hér
ekki verk að vinna?
G.J.
BONN
Kvennahreyfingar í hinum iðnvædda
heimi hafa um langt skeið velt fyrir sér og
haft áhyggjur af áhrifum tölvuvæðingar-
innar á stöðu kvenna á vinnumarkaðinum.
Nú virðist sem verkalýðshreyfingarnar séu
loksins að taka við sér. Þær fregnir berast
okkur frá höfuðborg Vestur-Þýskalands,
að verkalýðssamtökin þarlendis hafi verið
aö kanna þessi mál og m.a. komist að
þeirri niðurstöðu að breytingar, sem leiða
af aukinni tæknivæðingu á vinnustöðum,
muni verða til að 2.5 milljónir manna muni
missa atvinnu sína í Þýskalandi. Enn frem-
ur að það verði einkum konur sem missi
vinnuna af þessum sökum; vegna þess að
menntun þeirra og/eða iðnnám er minna
og á öðrum sviðum en tæknisviðunum,
eru þær ólíklegri til að ganga I gegn um þá
nauðsynlegu endur-menntun, sem fylgir
breytingum á starfsháttum. Kannanirsem
geröar hafa veriö í öllum Efnahagsbanda-
Að
utan
lagsríkjum Evrópu, leiða í Ijós að ekki hef-
ur verið tekið tillit til stöðu kvenna í þeirri
tölvu- og tæknivæðingu, sem farið hefur
um lönd. Hugmyndir hafa komiö fram um
að ýmis tölvu-vinna geti verið unnin heima
af konunum (í eiangrun aftur!) og að slíkt
fyrirkomulag myndi spara fyrirtækjunum
tryggingargjöld o.fl. En mönnum (líklega
körlum) kemur ekki saman um hvort slíkt
er alveg framkvæmanlegt. Þá óttast sumir
að börn yrðu nýtt sem vinnukraftur á þess-
um fjarstýrðu vinnustöðum.
MUNCHEN
Hópur um 500 kvenna starfar nú að því
að efla hag kynsystra sinna í vanþróuðu
ríkjunum og beinast störf þeirra einkum að
fjársöfnun til að auðvelda konunum í fjar-
lægum ríkjum að sækja skóla og fá starfs-
þekkingu. Það er Lútherska kirkjan í Baj-
aralandi sem átti frumkvæðið að þessu,
með því að fá einstæðar konur til að verja
tíma sínum til kirkjulegra starfa í frístund-
unum. Smám saman þróaðist sú hug-
mynd, að þær leggðu eitthvað af mörkum
fyrir kynsystur sínar sérstaklega og sýndu
samstöðu með þeim, sem búa við félags-
lega og efnahagslega miklu verri kjör en
konur I Vestur-Evrópu. Þetta leiddi til
stofnunar styrktarsjóöa við konur í Ind-
landi, Kóreru, Suður-Afríku og Suður-
Amerlku o.fl. Þýsku konurnar skrifast á við
alla styrkþega og eru þannig í persónu-
legu sambandi viö þá alla. Peningarnir
sem gefnir hafa verið skipta hundruðum
þúsunda, og hafa þeir sem sagt gert kon-
um þessara fjarlægu landa þaö mögulegt,
að verða sér úti um starfsþekkingu og
nám, sem ella hefði ekki komið til greina
fyrir þær. (Sozial Report, 9/83)
33