Vera - 01.07.1984, Blaðsíða 11

heimskari en aðrir, af hverju færum við
ekki bara í öldungadeildina?
En mér fannst enginn af mínu fólki hafa
trú á þessu — „hvað, er hún mamma nú
að byrja á einu námskeiðinu enn” — sér-
staklega höfðu eldri börnin, sem voru farin
að heiman, ótrú á þessu en þau yngri voru
meiri þátttakendur. Svo fór viðhorfið að
breytast þegar þau sáu að ég ætlaði
9reinilega að fara í gegnum þetta og þau
föru að taka þessu eins og hverri annarri
staðreynd. Núna eru þau ánægð með að
a9 skyldi ekki gefast upp. Ég útskrifaðist
roeð dóttur minni og ég verð að segja eins
°9 er, að ég hefði ekki leyft mér að gefast
UPP þó ekki væri nema barnanna vegna.
Hvaö meö vinnu?
Mér finnst mjög erfitt að sækja um
skrýtið en mér er alveg sama um kynlíf.
Það er svo margt til sem er skemmtilegt og
maður þarf ekki alltaf að vera að skrúfa sig
upp í einhverjar kynlífsgloríur. Það er það
sem er svo gaman við að verða fullorðin,
maður verður líkafrjáls að þessu leyti. Mér
dettur ekki í hug að láta það hafa áhrif á líf
mitt hvort ég stunda reglubundið laugar-
dagskynlíf eða ekki.
Hvað mundir þú vilja ráðleggja öðrum
konum?
Ég held að konur eigi ekki að hugsa allt-
of mikið um þessi mál, heldur grípa þá lífs-
gleöi sem gefst en vera ekki að velta sér
upp úr þessu eins og þetta væru einhverj-
ar hörmungar. Koma sér upp áhugamál-
um og halda sér viö á líkama og sál. Ég
skal segja þér að konur eru oft of feimnar
ymnu. Ég hef víða sótt um vinnu og aldrei
fengið svör. Kannski verð ég að viður-
^enna að ég er með minnimáttarkennd,
Pvi ég get ekki talið upp langan reynslu-
”sta yfir bókhaldskunnáttu eða vélritun.
Eg hef verið í því að ala upp börn. Ég hef
oröiö vör viö það viðhorf að sé maður ekki
Un9ur og sætur þá þýðir lítið að leita sér að
Vlnnu. Ef ungir krakkar eru frekar ráðnir þá
9et ég ekki séð að það sé neitt annað en
^skan sem skilur á milli. Þar skiptir
reVnsla og þekking ekki máli.
Eitt sem talað er um að breytist við
'öahvörfin er kynlífið, hver er þín
•^ynsla af því?
, Kynlifið breyttist hjá mér eftir að ég átti
^ðasta barnið og þá af hreinni hræðslu.
b9 var orðin fullorðin og þoldi alls ekki pill-
Una, kannski vegna þess að ég hef unnið
mikið alla ævi og þetta kemur þá fram eins
°9 slit. Allavega þá kastaði ég upp af
enni. Ég reyndi lykkjunaog fékksvo mikl-
ar blæðingar að ég hélt að ég yrði ekki
eldri 0g þá var ég komin í sálarháska því
9 9at ekki og vildi ekki eignast fleiri börn.
betti
B
a var mikið vandamál fyrir mig og
f^lsta orsökin fyrir þeirri brotalöm sem
skapaðist í mínu kynlífi. Það er dálítiö
kvenna með minnkandi hormónafram-
leiðslu. Um 45 ára aldur, stundum fyrr,
stundum seinna, geta farið að koma tíða-
truflanir og þá fer að bera á hita og svita-
kófum. Þessi hitakóf trufla oft nætursvefn
og gerir það margar konur miður sín og þá
ekki síður það, að aðrir sjái mann roðna og
svitna alveg uppúr þurru. Þetta er talið
eðlilegt ástand í unrlO ár, milli 45—55 ára
aldurs, en að sjálfsögðu eru til margar
viö aö viöurkenna aldurinn, þær eru að
reyna að vera yngri en þær eru og mér
finnst það oft virka kjánalegt. Þær eiga
bara að vera með lífsreynsluna og árin
framan í sér. Það er sjálfsagt að halda sér
til og vera fín en ekki ef það er einhver ör-
væntingarfull leit að æsku, það fer einna
verst með konur ef þær eltast við æskuna.
Þaö er mikil vitleysa að halda að maður
verði sljór og gleyminn með aldrinum og
geti ekkert lært. Heilinn er bara eins og
hver annar vöðvi sem þarf að þjálfa. Ég var
búin að vera á kafi í barneignum þegar viö
fluttum um tíma til útlanda. Ég var ákveðin
í aö læra tungumálið. Það tók langan tíma
að þjálfa heilabúið til þess en það tókst.
Annars vil ég ráðleggja konum að fara á
yoganámskeið. Slökun og öndun hefur al-
veg ótrúlega mikið að segja, það skapar
vellíöan og öll þreyta hverfur.
Hvað veist þú um „breytingaskeið-
ið?”
Starfsemi eggjastokkanna fer minnk-
andi með aldrinum og þá minnkar frjósemi
undantekningar hvað viðkemur aldri og
því hvað konur finna mikiö fyrir þessu.
Fannst þú fyrir miklum breytingum og
þá hverjum?
Já, ég varö alveg undrandi þegar ég sat
í kirkju viö messu eitt sinn (um 45 ára) og
varð skyndilega svo óþægilega heit og
fannst eins og andlitið á mér þrútnaði og
roðnaði. Ég hélt ég væri að verða veik.
Þetta stóð í 5—10 mín., held ég. Svo fóru
að koma svona köst aftur og aftur næstu
daga og þá skyldi ég að þetta voru hitakóf-
in marg umtöluðu.
Um 4—5 ára skeið var þetta afleitt á köfl-
um, truflaði mjög nætursvefn og þá fékk
ég lika ógurlega angistar- og kvíðatilfinn-
ingu. Kveiö fyrir næsta degi og öllu sem
honum fylgdi. Á vinnustað varð ég mjög
taugaspennt og fljót til að rjúka upp ef ekki
gekk allt eftir áætlun, — sem er mjög ólíkt
mér.
Hefur þú leitað aðstoðar og þá hverr-
ar?
Ég fór til kvensjúkdómalæknis, sem ég
þekkti vel. Ég ræddi við samstarfskonu
mína, sem sagðist hafa tekiö eftir að ég
yrði ægilega rauðflekkótt í framan. Hún
hefur reynst mér mjög vel í þessu öllu.
L
11