Vera - 01.07.1984, Blaðsíða 34

Konur og vinnumarkaðurinn
Konur og vinnumarkaðurinn
Konur og vinnumarkaðurinn
ólík börn hljótum aö vera n.k. fóstrur og
sálfræðingar. Það er út í hött aö viö skulum
fara á byrjunarlaun, þó mér hafi reyndar
fundist þaö voðalegur lúxus aö fá allt í einu
kaup fyrir mínavinnu. Ég hafði aldrei feng-
iö það áöur. En viö, þessar konur sem höf-
um veriö heima í öll þessi ár, eigum mjög
litla möguleika á vinnumarkaðnum.
Mér fannst dálítiö erfitt aö fara út aö
vinna. Mér fannst eiginlega erfiöast aö vita
af krökkunum einum heima ef eitthvaö
kæmi fyrir. Ég vinn svo langt frá heimili aö
þaö væri ekki hlaupið aö því aö þjóta heim
ef eitthvaö væri að. En ég tek til fyrir þau
Hefði kosið
aðra ieið
Þaö er erfitt aö láta enda ná saman. Þaö
hefur aldrei tekist fyrr en ég fór að vinna úti
og varla þá. Tvenn lág laun segja ekki mik-
iö. Þetta er stór fjölskylda og þaö eru alltaf
einhverjir baggar á manni. Krakkarnir eru
allir aö læra og einn aö kaupa íbúð og þá
sér maður í gegnum fingur sér viö þau.
Maöur lætur þau ekki borga heim eins og
þau ættu aö gera. Svo er alltaf eitthvaö
sem setur strik í reikninginn þó þaö sé ekki
annað en að kaupa skó á 2—3 krakka.
brigöi að flytja í Breiöholtiö. Þetta voru
eins og salir. Aö vísu finnst manni þröngt
núna, en krakkarnir fara að fara og þá
rýmkast um mann.
Þegar ég lít til baka þá heföi ég kosið
aöra leið en þá sem ég fór. Mig langaði til
aö læra hjúkrun en ég gat þaö aldrei
vegna fötlunar, þaö var útilokað. Þaö aö
gifta sig og eiga börn svona ung eins og ég
tók líka frá manni alla menntun á þeim
tíma. En ég hlýt bara aö óska öllum konum
á mínum aldri, og reyndar öllum konum,
alls hins besta á vinnumarkaðnum og
vona að þeirra kjör lagist meö árunum og
mat fyrir daginn og segi þeim hvaö þau
eigi að fá sér og þau bjarga sér mjög vel.
Þetta eru náttúrlega engin smábörn og
samviskubitið er fariö aö réna mikið, enda
ástæðulaust.
En þó þetta væri erfitt, þá gaf það mér
töluvert að fara aö vinna. Stundum leiöist
mér hreinlega heima um helgar og mig
vantar félagsskap. Maöur gerir sér ekki
grein fyrir því þegar maöur er búinn að
vera heima öll þessi ár, hvaö félagsskapur
er stórt atriði í lífinu. Hann er hálft lífiö. Mér
finnst ég jákvæðari til lífsins eftir aö ég fór
aö vinna utan heimilis.
Maöur getur ekki leyft sér neinn lúxus.
Viö höfum aldrei fariö í sólarlandaferö og
komum ekki til meö að gera það næstu ár,
sýnist mér. Konurnar sem ég vinn meö
fara ekki í slíkar ferðir, og ég held aö venju-
legt verkafólk geri ekki mikið af því þó þaö
sé blásið upp þegar veriö er aö tala um
kjörin hér á landi. Þetta hlýtur að vera ein-
hver misskilningur nema þá aö þetta fólk
sé mörg ár aö borga ferðirnar.
Nú orðið veröa allir aö vinna, bæði kon-
ur og karlar, til aö hafa í sig og á og halda
sínu húsnæöi. Viö eigum núna íbúö í
Verkamannabústöðum og höfum búið þar
í 16 ár. Áöur bjuggum viö í 30 m2 leiguhús-
næöi meö 4 börn. Þaö voru því mikil viö-
vinna okkar veröi metin aö verðleikum.
Mér finnst viðhorfin vera að breytast og
mér finnst konur á íslandi vera að rétta úr
kútnum núna. Þær eru farnar að sjá aö
þær eru ekki annars flokks manneskjur.
En það hefur verið troöiö mikiö á konum í
gegnum árin.
gj/isg.
34