Vera - 01.07.1984, Page 30

DANNER-
Dannerhúsið á Nansensgötu 1 í
Kaupmannahöfn var byggt um mið-
bik síðustu aldar í þeim tilgangi að
hýsa fátækar konur yfir fertugt sem
ekki ættu í önnur hús að venda.
Það var Danner greifynja, eða
Louise Rasmussen eins og hún hét
raunverulega, sem fjármagnaði fyr-
irtækið og hún setti jafnframt það
skilyrði að einungis mætti nota
þetta hús fyrir konur. Þarna var svo
Grevinde Danner stofnunin til húsa
allt til ársins 1979 þegar kvenfrelsis-
konur í Kaupmannahöfn yfirtóku
húsið og gerðu það að miðstöð
kvennabaráttu.
Ævintýrið um Öskubusku
Saga Louise Rasmussen er eins og
ævintýrið um Öskubusku. Hún var ófeðr-
uð dóttir fátækrar þjónustustúlku en
komst, fyrir einhverja slembilukku, inn í
balletskóla Konunglega danska balletts-
ins ung að aldri. Hún náði aldrei langt á
þeirri braut, fékk nokkur statistahlutverk,
en í gegnum ballettinn kynntist hún
Berlinger, stofnanda Berlinske tidende,
varð ástkona hans og eignaðist með hon-
um barn. Slíkt mátti að sjálfsögðu ekki
komast á allra vitorð og þess vegna var
hún látin hverfa til Parísar um tíma og
lærði þar hattasaum. Þegar hún kom aftur
til Kaupmannahafnar keypti Berlinger
handa henni hattaverslun og af henni
hafði hún lifibrauð sitt um nokkurt skeið.
Friðrik kóngur VII var mikill vinur
Berlinger og það var í gegnum þennan
sameiginlega vin sem Friðrik og Louise
kynntust. Louise varö nú ástkona, og síðar
eiginkona, Friðriks og hét upp frá því
Danner greifynja. Því má bæta við að
vegna fortíðar sinnar var Louise alla tíð
mjög illa séð við hirðina og hafði lítið sam-
an við hana að sælda. Sagan segir hins
vegar að hún hafi átt mikinn þátt í því að
draga úr drykkjuskap Friðriks kóngs, en
hann þótti óhemju sukksamur.
Þegar kóngur dó, arfleiddi hann Louise
að 7 milljónum ríkisdala sem var óhemju fé
á þeim tíma. Það var fyrir þetta fé sem hún
byggði Danner stofnunina, minnug upp-
runa síns, og stofnaði sjóð en renturnar af
honum áttu að nægja til rekstursins. Sá
sjóður er nú týndur og enginn veit hvað af
honum varð og hvenær hann hvarf.
Kvennahreyfingin
„flytur inn”
Árið 1979 bjuggu ennþá fjórar konur í
húsinu sem þá var komið í mikla niður-
níðslu. Kaupmannahafnarborg var þá
með húsið á sínum snærum og ákvað að
selja það verkfræðifyrirtæki undir skrif-
stofur. Danskar konur mótmæltu þessu að
sjálfsögðu og vitnuðu til þeirra skilyrða
sem Louise Rasmussen hafði sett þegar
hún gaf húsið, þ.e. að einungis mætti nota
það fyrir konur. Þær ákváðu að láta það
ekki viðgangast að kvennahúsi yrði breytt
í verkfræöiskrifstofur og báðu konurnar
fjórar að skilja útidyrnar eftir opnar kvöld
nokkurt, sem þær gerðu góðfúslega. Þá
nótt gengu nokkrir tugir kvenna inn og
settust að, — fluttu inn ef svo má að orði