Vera - 01.10.1989, Blaðsíða 24

hennar er nauðsynleg þeim sem vill Sigurveig með börnum
kynna sér slík fræði að einhverju sínum og barna-
gagni. Róm er sein á sér og íhaldssöm, börnum.
enda hugsar heilög kirkja ekki í árum
heldur öldum. Helgur Andi mætti þó
ýta dálítið við þeim í kvennamál-
unum, blessuðum körlunum.
Það er gott að þjóðkirkjan hér
skuli leyfa konum prestvígslu. Ugg-
laust er það vegna þess að þjóðkirkj-
an hefur sáralítið vald. Rómverska
kirkjan hefur enn þá sums staðar
mikið vald. Þess vegna tíma þeir ek-
ki að fá konum helgar vígslur. Ég er
hrædd um að stuggað verði við íslen-
skum kvenprestum ef þær hætta að
hlýða körlunum. Eru ekki núna kom-
nar upp deilur vegna einhvers sem ein
þeirra sagði?
Þú sérð að ég hef átt góða ævi. Sá
fjársjóður sem er manni mest virði
eru börnin, okkar lán og laun. Við
eignuðumst 20 barnabörn og tvö
langömmubörn. En dauðinn veit hvar
ég bý. Það varð mikið áfall þegar Jó-
hannes elsti sonur okkar dó úr
krabbameini rúmlega fertugur. Þá dóu
tvær litlar stúlkur, barnabörn okkar.
Hvers vegna? Þá kemur hin mikla
spurning um skammlffi og langlífi.
Þær rúnir ræður enginn til fulls.
„En autt er allt sviðið og harðlæst
hvert hlið
og hljóður sá andi sem býr þar,”
segir Einar Ben.
Sæmundur minn dó í desember sl.
og séra Þórhildur Ólafsdóttir jarðsöng
hann. Ég var ánægð með þá reynslu
því hún framkvæmdi athöfnina af
mikilli hlýju og virðuleik. Séra
Þórhildur getur því miður ekki jarðað
mig en Sæmundur var í Þjóðkirkjunni
og Alþýðuflokknum. Gaf hvorugt
öðru það að sök.
Við komum öllum börnum okkar
til mennta. Þrjú þau elstu fóru í
klausturskóla á írlandi. Okkur var þó
ekki kleift fjárhagslega að hafa þau
lengi þar. Síðar fór Jóhannes á
íþróttaskóla í San Fransisco og hin
fengu sér menntun hvert á sínu
sviði.
Ég hef farið í nokkrar pílagríms-
ferðir um ævina, til dæmis til Rómar
og Ungverjalands. Þær ferðir eru
miklu svipmeiri en venjulegar sólar-
landaferðir. Þær eru farnar í and-
legum tilgangi til heilagra staða og
maður upplifir trúarlegar athafnir í
samstilltum mannfjölda.
En það er hægt að fara pílagríms-
för í ýmsum tilgangi. Árið 1936 fór
ég slíka för til að sjá mitt skáld, Einar
Benediktsson sem þá bjó í Herdísar-
vík. Kristín systir Einars fór með mér
og við fórum á hestum. Þá var Einar
orðinn ruglaður, það fékk mjög á mig.
Samt var ferðin mér stórkostleg and-
leg upplifun, því Einar hélt per-
sónuleikanum. Þetta var líkt og að
koma að hofrústum. Einar var nauð-
synlegt skáld á þeim tíma sem þjóðin
var að rétta úr kútnum. Það þurfti að
hressa okkur upp og gefa þjóðinni trú
á framtíðina. Það var áður en skáld
eins og Steinn Steinarr komu með
bölsýnina.
Einar Benediktsson segir til dæmis:
„Því hvað er vort líf ef það á engan
draum?”
Steinn Steinar segir aftur á móti:
„f draumi sérhvers manns er fall hans
falið.”
Að hugsa sér muninn á þessu tvennu.
Elísabet Þorgeirsdóttir
HÉeA]\ OG ÞAÐAIV
MARKAÐUR MED
HANDGERÐA
OG HEIMAUNNA
I júní í sumar fór að stað nýr markaður í Hlaðvarpanum undir stjórn þeirra
Ingibjargar Sigurðardóttur og Elínar Perlu Kolka en þær eru báðar myndlistar-
konur. Reynt var að ná til kvenna sem vantaði vettvang til að koma vinnu
sinni á framfæri. Undirtektir voru strax mjög góðar og enn bætist við nýr varn-
ingur. í dag er að finna á markaðnum landsins mesta úrval af handgerðum
nælum, aðra skartgripi, keramikmuni af öllum gerðum, handþrykkt
sængurverasett fyrir smábörnin, listilegar vörður sem geyma málshætti, peys-
ur, sjöl, glerlistaverk, kort með íslenskum blómum, ofin teppi, myndir og mál-
verk og svo mætti lengi telja. Öllum þessum munum er haganlega fyrir komið
í einum af sölunum í bakhúsi Hlaðvarpans á um 200 fermetra svæði.
Þessi tilraun þykir hafa tekist svo vel að starfseminni verður áfram haldið í
vetur. Einnig gefst kostur á að fá sér kaffisopa og heimagert meðlæti í skemmti-
legri kaffistofu sem hefur hlotið nafnið ,,Englakaffi“. Það nafn á vel við því
einstakur friður ríkir í þessum kvennasal, rétt eins og engill hafi svifið um
salinn. Það er eins og umhyggjan við að búa þessa muni til, skili sér og fylli
andrúmsloftið einstaklega elskulegum friði. Er það dásamlegur léttir að komast
úr þeirri hávaðamengun sem fylgir okkur nútímafólki og ætlar alla að æra.
Vísi að bóksölu er byrjað að koma upp og auk bóka eftir íslenskar konur fást
innfluttar bækur aðallega frá kvennabókaforlögum í Bretlandi. Þarna má einn-
ig glugga í tímarit sem liggja frammi. Hlaðvarpamarkaðurinn fór hljótt af
stað en ljóst er að þetta er vettvangur sem hefur vantað því íslenskar konur
eru allsstaðar að skapa fallega muni sem eiga erindi til annarra. Ef þú kona
góð ert með varning sem þú vilt koma á framfæri hafðu þá samband við Hlað-
varpann.
Það er sagt að hverri konu fylgi níu aðrar konur og þegar kemur að jrví að
ykkur vantar tækifærisgjöf þá er hana að finna í Hlaðvarpanum. Þegar kemur
að jólagjafavertíðinni þá væri óskandi að hin hljóða rödd Hlaðvarpans næði
til kvenna í gegnum skrumið og hávaðann sem þeim annatíma fylgir.
LISTMUNI
Markaðurinn í Hlaðvarpanum er opinn alla virka daga frá kl. 12-18 og þang-
að eru allar konur að sjálfsögðu velkomnar.
24