Vera - 01.11.1995, Blaðsíða 3

Ég er grunnskólakennari og tilheyri því dæmigeröri kvennastétt. Mörgum er illa viö
að draga stéttir í dilka eftir kyni en þar sem um 70% grunnskólakennara eru konur
er alls ekki óeölilegt þótt kennarastarfið í grunnskólanum sé giarnan tekiö sem
dæmi um kvennastarf. Hingað til hef ég heldur ekki séö neitt athugavert við það að
konur fylli skólana með visku sinni, dugnaöi og samviskusemi. Ég hef meira að
segja oft velt því fyrir mér hvort ekki megi líta svo á að það sé af hinu góða aö konur
ali upp og mennti æsku þessa lands.
Innan skólakerfisins eru tiltölulega fá starfsheiti og því ekki miklir möguleikar á
starfsframa. Mér hefur gramist hve fáar konur eða einungis 30% eru skólastjórar.
Þetta hlutfall milli karlkyns og kvenkyns skólastjóra er í engu samræmi við kynja-
skiptingu grunnskólakennara og því hróplegt óréttlæti. Kvenkyns skólastjórum og
skólameisturum í grunn- og framhaldsskólum hefur fjölgað ört á stuttum tíma og ég
yrði ekki undrandi þótt jafnvægi næðist innan fárra ára, a.m.k. í grunnskólanum.
Eins og ég gat um í upphafi hef ég síður en svo talið það mikilvægt baráttumál
að fjölga karlmönnum í kennarastétt. Nýlegar ályktanir frá aöalfundum Samtaka
fámennra skóla og Bandalags kennara á Norðurlandi eystra hafa þó fengið mig til
að endurskoöa þá afstöðu mína. í ályktun frá aðalfundi Samtaka fámennra skóla er
lýst yfir áhyggjum af því hversu fáir karlmenn eru I kennarastétt og glaðst yfir
hverjum þeim karlmanni sem gerist kennari. Yfirvöld eru hvötttil að taka á þessum
vanda og stuðla þannig að jafnrétti kynjanna í íslensku skólastarfi.
Finnst karlkyns skólastjórum veldi sínu ógnað, var það fyrsta sem mérflaugí hug
við lestur þessara ályktana. Konur hafa jú verið teknar fram fyrir karla í fjölmörgum
umsóknum um skólastjóra- og skólameistarastöður. Ég reyndi að leita skýringa á
því hvers vegna ekki eru fleiri karlmenn í kennarastétt. Líklegustu skýringuna er aö
sjálfsögðu að fá í kjarasamningum kennara, en fieira veldur. Eigna konur sér störf
sem tengjast uppeldis- og menntamálum? Liggi hluti skýringarinnar þar, er ekki
furða þótt karlmönnum finnist viö konur ósamkvæmar sjálfum okkur ef viö teljum
karla óþarfa í skólunum, ekki síst ef haft er í huga að á undanförnum árum höfum
viö barist fyrir jafnri þátttöku karla í heimilisstörfum og uppeldi barna okkar og orðið
nokkuð vel ágengt. Að sjálfsögðu þarf jafnréttið að ná inn í skólastofuna og því tek
ég undir áskorun þeirra um að fjölga þurfi karlmönnum í kennarastéttinni svo og í
öðrum dæmigerðum kvennastéttum.
Ég er hlynnt því að gerð veröi áætlun um að fjölga konum í valdastööum og er
sannfærð um, að stór þáttur í jafnréttis- og launabaráttunni felst í því að konur hafi
forgang þegar ráöið er í stjórnunarstörf. Þá er einnig mikilvægt að stjórnmálaflokkar
stefni aö því að jafnt hlutfall sé á milli kvenna og karla á framboöslistum til bæja-,
sveitarstjórna- og alþingiskosninga og flokkar í ríkisstjórn sjái metnaö sinn í því að
konur njóti jafnræðis þegar ráöherrar eru valdir. Þaö þýðir lítið aö vera með innan-
tómt hjal um mikilvægi þess aö draga úr misrétti milli kynja ef verkin sýna annað.
Guðrún Ebba Ólafsdóttir
gt'unnskólakennari og
varaformaður Kennarasamhands Islands.
þema
Karlar í kreppu? 9
fastir liðir
Leiðari 2
Pistill 3
Athafnakonan 4
Frumkvöðullinn 6
Skyndimyndin 7
Amnesty international 40
Plús og mínus 47
Úr síöu Adams 46
viðtal
Edda Helgason 23
afmæli
Áratugur í Hlaðvarpanum 22
Thorvaldsensfélagið 120 ára 37
24. október 1975 44
menning
Kristín Eysteinsdóttir 19
Margrét Kristjánsdóttir og
Nína Margrét Grlmsdóttir 27
Jóna Finnsdóttir 20
Jóhanna Sveinsdóttir 42
greinar
Á kvennaráðstefnu I Klna 28
Mjólkurskjóiur og Hagkaupspokar 32
Á netinu 34
Afdráttarlausar pólitlskar
skuldbindingar 36
Kvennafræðin: Fléttur 38
fnisyfirlit