Vera - 01.11.1995, Blaðsíða 28

pékingráðstefnan
d kvennarádslefnu í
Þaö var sólskin og rúmlega 20 stiga hiti
þegar íslenska sendínefndin á fjórftu
kvennaráðstefnu Sameinuðu þjóðanna
steig á kínverska grund hinn 2. september
sl. Við áttum von á miklu eftirliti og veseni
vegna fregna sem borist höfðu frá óopin-
beru ráðstefnunni í Huairou, en svifum í
gegnum tollinn eins og ekkert væri.
Við skráningu á ráöstefnustaðnum kom hins veg-
ar í Ijós að Kínverjar vildu hafa öryggismálin í lagi.
Lögregla og verðir voru út um allt, en það dugði að
sýna aögöngupassa. Aö skráningunni lokinni hélt
hópurinn af stað niöur á Torg hins himneska frið-
ar - torgið sem rauðir varðliðar lögöu undir sig í
menningarbyltingunni þegar dýrkunin á Mao for-
manni var sem mest, torgiö þar sem gengið var
millibols og höfuðsá
stúdentum og öörum
sem kröfðust mann-
réttinda árið 1989.
Við settumst inn í
nokkra leigubíla og
ákváðum að hittast
undir myndinni af
Mao formanni á Hliði
hins himneska friðar,
en hún var reyndar
eina myndin sem ég
sá af honum í allri
borginni, fyrir utan
gömul póstkort á
fornsölum og mynd
af gömlu kommún-
istaforystunni á pen-
ingaseðlum.
Konurnar frá því striðshrjáða landi Chad
höfðu látið prenta mynd af forseta sínum
á kjólefnið, báru hann bæði á baki og
rassi og sátu því á honum, hvernig sem
bar að túlka það.
Léttklæddar konur
Á Torginu vorum viö
umkringd öryggis-
vörðum sem fylgdust
grannt meö okkur og
tóku af okkur myndir.
Nokkrum dögum
áður höfðu Greenpeacesamtökin efnt til mót-
mæla sem voru kveðin niður á hálfri minútu og
Kínverjar áttu greinilega von á meiru. Sú saga
gekk nefnilega fjöllunum hærra í Peking að vest-
rænar konur ætluðu að efna til mótmæla á torg-
inu og klæöa sig úr öllum fötunum. Því var það
sem skipun var gefin út til leigubílstjóra um að
þeir mættu ekki keyra „léttklæddar" konur á torg-
ið. Þeir leystu málið með því aö stoppa i nálæg-
um götum, en brátt hættu þeir alveg að fýlgja
þessari skipun enda bólaöi ekkert á mótmælun-
um sem marga bílstjóra langaði greinilega mikið
til að sjá.
Daginn eftirfórégí heimsókn á óopinberu ráö-
stefnuna í glampandi sól og steikjandi hita. Þar
voru konur út um allt, í samræðum, á fundum, við
sölu og sýningar, safnandi undirskriftum til stuðn-
ings konum á Austur-Tímor og i Tibet. i norræna
herberginu voru konur aö spjalla saman. Bryndis
Hlöðversdóttir átti aö flytja erindi og taka þátt í
umræðum þennan dag en það var svo síðla dags
að við ókunnar konurnar þoröum ekki annað en
að koma okkur heim fyrir myrkur. Við vorum var-
aðar við sihækkandi veröi á leigubílum, en það
vargreinilegt að ráöstefnurnartvær höfðu gífurleg
áhrif á verðlag I borginni, jafnt á hótelum sem á
mörkuðum. Næsta dag tók að rigna ógurlega og
rigndi mikiö næstu daga þannig að allt fór á flot
og vorum viö því heppnar að sjá ráðstefnuna í sól-
skinsskapi.
Vestrift og austrið
Mánudaginn 4. september hófst ráðstefna Sam-
einuöu þjóðanna meö mikilli opnunarhátíð í höll
alþýðunnar sem stendur viö Torg hins himneska
friöar. Þar talaöi forseti Kína fagurlega um konur
og hvaö þyrfti að gera til aö bæta stööu þeirra, en
síðar kynntu Kínverjar heilmikla framkvæmdaá-
ætlun sem ætlaö er aö bæta stööu kínverskra
kvenna. Þá talaöi einnig fulltrúi Sameinuðu þjóö-
anna og frú Mongella framkvæmdastjóri ráðstefn-
unnar sem mikiö mæddi á þennan hálfa mánuö
sem ráðstefnan stóö. Að loknum ræðum sýndu
Stund milli funda. Sigríður Anna Þóröardóttir, Kristín og Inga
Jóna Þórðardóttir.
kínverskir listamenn
kúnstir sínar sem
merkilegt var á að
horfa. Síðar um dag-
inn var svo ráðstefnan
formlega sett með
ræðum þeirra Mong-
ella, Benazir Bhutto,
Vígdísar Finnboga-
dóttur og ráöherra frá
Uganda og Víetnam.
Óneitanlega stal Ben-
azir Bhutto senunni
með mjög sköruglegri
ræðu þar sem hún
lagöi mikla áherslu á
nauösyn þess að
stúlkur ættu kost á
menntun og að ekkert
það stæði í Kóranin-
um sem kæmi í veg
fyrir mannréttindi
kvenna og rétt þeirra
til aö taka virkan þátt í
störfum þjóðfélagsins
til jafns viö karla.
Ræðan var túlkuö sem sterk andmæli viö kröfum
bókstafstrúarmanna hins múslimska heims um
að konur haldi sig innan dyra vaföar svörtum
klæðum. Konur sem þekkja til í Pakistan, landi
Bhutto, bentu á að hún hefði gert ákaflega lltið til
aö bæta stöðu kvenna og minnir þaö mjög á
Á ráöstefnunni mátti sjá skrautleg-
ar Afríkukonur sem hófðu látið
hanna sérstakt efni í tilefni ráð-
stefnunnar og saumað kjóla og hóf-
uðföt sem settu mikinn svip á alla
fundi. Fannst okkur norðankonum
við vægast sagt fölar og litlausar
við hlið þessara glæsilegu valkyrja-