Vera - 01.10.1999, Qupperneq 15

Á eFtir vopnasölu oq
FTknieFnasölu er klám- oq
vændisiðnaðurinn orðinn
þriðji mesti iðnaður heims.
Oq f viðskiptaheimi klámsins
virðast enqin siðFerðileq
löqmál qilda.
inga. Ósjaldan eru konurnar neyddar til þess að
selja sig vegna þess að milliliðurinn; hórmangari,
melludólgur eða umboðsskrifstofa, þénar stór-
fúlgu á viðskiptunum. Mörgum þessara kvenna er
talin trú um að í dvalarlandinu bíði þeirra starf
sem gengilbeinur á veitingahúsum eða sem hús-
hjálp. Flestar enda þó í vændis- eða klámiðnaðin-
um.
Umboðsskrifstofur sem höndla með konur
hafa sprottið upp eins og gorkúlur um alla Evr-
ópu. Þar sem umboðskerfið er hvað öflugast og
stærst er greinilegt að eigendurnir hafa kynnt sér
vel innviði dvalarlandanna til að unnt sé að koma
þeim inn I landið á „löglegan" hátt. Oftast eru
dvalarleyfin fengin á þeim forsendum að um au-
pair stúlkur sé að ræða, tungumálanema, ferða-
þjónustuaðila eða listdansmeyjar, eins og þekkt er
hér á landi.
Líkja má veru kvennanna í dvalarlöndunum við
þrælabúskap eða gíslatöku því þær eru algjörlega
háðar þeim sem flytja þær inn og jafnvel neyddar
til að búa við misjafnar aðstæður. Hér er því um
mannréttindabrot að ræða. Ef þær ekki hlýða yf-
irboðurunum eru þær sendar heim aftur. Oftar en
ekki er um öflugt samstarf skipulegra alþjóða
klám- og glæpahringja að ræða.
Líkamlegt og andlegt ofbeldi, fíkniefnaneysla,
spilling og glæpir eru fylgifiskar klám- og vændis-
iðnaðarins. Það er þvl ekki auðvelt fyrir konur að
stíga út úr bransanum þótt það sé einlægur vilji
þeirra. Fæstar hafa tök á að snúa við blaðinu og
lifa aftur eðlilegu lífi. Fáar þessara kvenna hafa
tök á ráðgjöf eða aðstoð í eigin samfélagi, vilji
þær snúa við blaðinu. Vegna iðju sinnar eru þær
fordæmdar I eigin samfélagi. Fátt hjálpar því til að
vinna bug á brotinni sjálfsmynd. í dvalarlandinu er
sömuleiðis litið niður á konur sem starfa I klám-
og vændisiðnaðinum og aukin hætta á að raddir
útlendingahaturs nái að hækka rómínn gagnvart
viðkomandi þjóðum.
Klám- og vændisiðnaðurinn er hluti af alþjóð-
legu vandamáli sem ekki er víst að allir vilji leysa.
Hér er um gríðarlega veltu að ræða þar sem ekki
einungis eínstaklingar deila með sér gróðanum
því í mörgum löndum er þessi iðnaður farinn að
hafa áhrif á hagkerfi landa og gefa fyrirheit um
vænlegri þjóðartekjur. Með það í huga ber okkur
skylda til að hætta sofandahætti gagnvart klám-
inu og líta ekki á það sem einkamál annarra. Klám
kemur okkur öllum við. Okkur ber siðferðileg
skylda til að skipta okkur af þróuninni í þessum
iðnaði vegna þess að hér ganga vöruskiptin ekki
út á skó eða hanska. Viðskiptin ganga út á fólk af
holdi og blóði.
Hvað Finnst þér?
Ertu hlynnt/ur (jví Frelsi sem ríkir í rekstri nektarstaða?
Spurt í Austurstræti.
Anna Ólafsdóttir
Nei, þeim fylgja miklir
glæpir, eiturlyf og annað
óæskilegt.
Pétur Einarsson
Já, eða ég veit ekki. Ætli ég
sé ekki hlynntur þeim.
' jll ^
■l ekki að leyfa þá. Mér finnst
Sigurvin Pálsson
Ég er ekki hlynntur þessum
stöðum en mér er alveg
sama. Ef fólk vill þetta þá
er það í lagi.
Gunnar Harðarson
Ég er hlynntur því frelsi
sem ríkir. Mér finnst þetta
allt í lagi.
Toby Wikström
Ég er alls ekki hlynntur
þeim. Mér finnst þessir
nektarstaðir ýta undir
karlaveldi þar sem konur
eru skoðaðar sem
einhverjir hlutir eða
viðfangsefni en ekki
einstaklingar.
Sæbjörg Jónsdóttir
Ég er ekki hlynnt þessu
frelsi. Það deyfir siðferðis-
kennd barna og unglinga
því þetta er ekki dulið
þeim. Börn og unglingar
fá ekki að njóta þess að
vera börn eins lengi.
Einnig er þetta niðurlægj-
andi fyrir konur.
Viðar Jónsson
Ég er ekki á móti þeim,
kannski óþarflega margir,
en markaðslögmálið gildir,
framboð og eftirspurn.