Vera - 01.10.1999, Qupperneq 54

Tinna Arnardóttir:
Ég varð þeirrar ánægju
aðnjótandi fyrr i þessum
mánuði að vera þátt-
takandi í ráðstefnunni
Konur og lýðræði.
Ég er meðlimur í Bríeti,
félagi ungra femínista,
og okkur var boðið að
senda einn þátttakanda
sem ungliðafulltrúa
íslands. Alls voru fimm
ungliðafulltrúar og
vorum við i bréfasam-
bandi fyrir ráðstefnuna
þar sem ákveðið var að
reyna að hittast meðan
á henni stóð.
Ungorkonur
o roðstefnunni
Konur og lýðræði
Ungliðafulltrúarnir Aysu frá Finnlandi. Tinna frá íslandi, Mette frá Danmörku, Alisia frá Rússlandi og
Natasha frá Bandaríkjunum, i móttöku Ingibjargar Sólrúnar i Gvendarbrunnum.
FÖSTUDAGUR
Það var með mikilli eftirvæntingu sem ég lagði af
stað í Borgarleikhúsið rétt eftir hádegið. Ég lagði
bílnum fyrir utan Viðskiptaháskólann og rölti yfir
götunna. Það var mikill mannfjöldi í anddyri leik-
hússins, allir að sækja nafnspjöld og aðra pappfra
og mikil spenna í loftinu. Ég blandaði mér í þvög-
una og beið. Þegar röðin kom að mér sagði ég til
nafns og fékk afhenta einnota myndavél og glært
plastumslag sem í var nafnspjald, boðsmiðar í
móttökur og fleira slíkt. Ég fetaði mig svo gegn-
um mannhafið í átt að salnum. Við innganginn
var öllum afhent heyrnartæki og móttakari til að
geta heyrt f túlkunum en allt sem fram fór var þýtt
á ensku og rússnesku. Inni í sal var mér vísað til
sætis á fremsta þekk, beint fyrir neðan ræðupúlt-
ið og svo hófust ræðuhöldin. Sautján ræður,
hvorki meira né minna, en minnisstæðust var án
efa ræða Vaira Vike-Freiberger. Þegar ræðunum
var lokið var klukkan um fimm og því smá tími þar
til móttaka Ingibjargar Sólrúnar hófst í Gvendar-
brunnum en þangaðvoru rútuferðir frá leikhúsinu.
Ég fór og beið í anddyrinu og eftir nokkrar
mínútur komu þrjár stelpur að mér og spurðu
hvort ég væri Tinna frá (slandi. Þetta voru ungliða-
fulltrúarnir frá Finnlandi, Danmörku og Rússlandi
og var ég mjög fegin að þær fundu mig því ég
hafði leitað að þeim án árangurs fyrr um daginn.
Við ákváðum að vera samferða í rútunni og tala
saman. I hópinn vantaði fulltrúa Svíþjóðar en hún
var í hjólastól og fór því [ sér bíl. Ég komst að því
að þær komu allar á vegum æskulýðsráða
(national youth council) sinna landa þar sem þær
unnu allar sjálfboðaliðavinnu. Við héldum hópinn
í móttökunni og höfðum uppi á þeirri sænsku og
ein bandarísk bættist líka í hópinn. Við ræddum
stöðu kvenna í hverju landi fyrir sig og komumst
að þeirri niðurstöðu að hún væri verst í Rússlandi
enda fátækt mikil og miklar samfélagsbreytingar
að eiga sér stað. Við ræddum einnig mikilvægi
þess að ungar konur létu til sín taka og út frá
þeirri umræðu var ákveðið að halda sambandi
eftir ráðstefnuna og koma á laggirnar einhvers
konar alþjóðlegrí ung-kvenna internet grúppu
sem mundi byrja með konum frá þátttökulöndun-
um tíu. Við blönduðum líka geði við aðra gesti í
móttökunni sem var í alla staði mjög glæsileg.
Þarna var mikið af fólki úr öllum áttum og meiri-
hlutinn konur. Eftir móttökuna lá svo leiðin í Hlað-
varpann en Bríetur höfðu boðið ungliðafulltrúun-
um í heimsókn og kynningu á starfi okkar. Þar var
mikið spjallað og svo farið í bæinn og næturlíf
Reykjavíkur kannað.
LAUGARDAGUR
Vinnuhópadagur. Ég valdi hóp sem hét Making
the most of networking and mentoring. Þátttak-
endur urðu að tala í hátalara svo auðveldara væri
fyrir túlkana að heyra hvað sagt var. Vinnan byrj-
aði klukkan tfu og fyrst voru kynningar þar sem
hver þátttakandi hafði fjórar mínútur til að segja
frá sér og af hverju við hefðum valið þennan hóp.
Okkur var svo skipt í hópa og við beðnar að
teikna mynd af framtíðardraumi hópsins eða ein-
staklinga innan hans. Þetta var mjög gott til að
hrista hópinn saman og svo útskýrði hver hópur
sína mynd og þær voru hengdar upp. Okkur var
svo aftur skipt í smærri einingar og átti hver hóp-
ur að skrifa hvað hann vildi fá út úr deginum.
Aðalatriðin voru svo dregin saman og höfð að
leiðarljósi það sem eftir var dags. Af þeim atriðum
má nefna hvernig mætti nýta betur þau sam-
skiptanet sem til eru, hvernig kennslu (mentoring)
hópa væri hægt að búa til með þarfir Eystrasalts-
ríkjanna og Rússlands í huga, hvernig mætti efla
samskipti og upplýsingaflæði milli landa o.fl.
Þá var komið hádegi og allir fóru yfir í Borgar-
leikhús þar sem hlaðborð beið okkar. Ég hitti ung-
liðahópinn á ný og við bárum saman vinnu-
hópana okkar. Það kom í Ijós að gleymst hafði að
gera ráð fyrir grænmetisætum svo ég og finnska
stelpan borðuðum ávexti og sellerf! Klukkan eitt
var svo komið að hringborðsumræðunni sem var
á vegum Vital Voices samtakanna og var þeim
óvænt stjórnað af Hillary Clinton þar sem hún
hafði þurft að hætta við Vestmannaeyjaferð
vegna veðurs. Það var mjög skrítið að sjá þessa
54 • VERA