Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1903, Síða 82

Drenglyndur maður. sem berst fyrir góðum málstað,
hugsar eigi um að sjá sér borgið, heldur málinu.
*
* *
Sá sem gefur á að gleyma. Sá sem þyggur á að
muna.
*
* *
Falskur vinur er líkur skugga manns. Þegar sólin skín
fylgir skugginn manni, en þegar ský dregur fyrir söl-
ina, hverfw skugginn.
Eitt sinn var samsæti í höll himnaföðurins, og var
öllum Dygðum boðið til veizlunnar. Enginn karlmaður var
jiar. — Margar Dygðir stórar og smáar voru þar saman-
komnar. Hinar smáu voru látprúðari og elskulegri en
stærri Dygðirnar, en allar voru þær ánægðar og töluðust
við kunnuglega. Að eins voru þar tvær Dygðir, sem auð-
séð var, að ekki þektust. Guð, sem alt sér, sá þetta og
sagði við þær : „Eg vil koma ykkur í kunningsskap hvorri
við aðra. Góðgjörðasemi! — Þessi heitir „Þakklátsemi“.
Þær störðu forviða hvor á aðra og undruðust yfir því, að
þær skyldu aldrei hafa hitst ájarðríki og ekki hafa þekkst
fyr en nú. (Eftir ]van Turgenjew).
*
* *
Gyðingur nokkur lánaði A. peninga gegn veði í einu
pundi af kjöti úr kálfa hans. Um þetta voru gjörðir skrif-
legir samningar, en þegar að skuldadeginum, kom gat A.
ekkert borgað Og vildi ekki láta af hendi veðið. Yar svo
málið lagt í dóm. Málafærslumaður A. viðurkendi að Gyð-
ingurinn hefðirétt til, að fá eitt pund af kjöti eins og um
var samið, en hann ætti ekki ineð að taka einn dropa af
kristins manns hlóði; hlóð mannsins hefði eigi verið veðsett
og yæri því heimildarlaust að taka það. Gyðingurinn
treysti sér eigi til að ná kjötinu án þess að A. blæddi
nokkuð ; hætti hann þvi við að taka veðið, og fekk skuld
sína aldrei borgaða.
Tr. G.