Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1903, Side 97

Vinurinn: „Jeg talaði við menn í gær sem likar-
mæta vel við þig“.
Lceknirinn: — (glaður) „Hverjir voru það?“
Vinurinn: „Líkmenn11.
*
* *
Faðirinn: „Jeg óska þjer Nonni minn á afmælisdag-•
inn þinn, að þú takir þér íram, svo þú verðir duglegur
og hygginn maður“.
Jún litli: „Jeg þakka þjer, og ósk($0>jer hins samaíl.
* *
Kenslukonan: ] „Hvaða flokks orð er — orðið koss?“.—
Námsmeyjarnar (allar í einu hljóði): „samtengingar-
orð“.
*
* *
Hún: „Er það nú víst, Axel, að þú elskir mig“.
Hann: „KæraMarja, því spyrðu svona? Það er ekki
liðinn hálfur timi síðan ég fullvissaði þig um það“.
Hún: „Já, en þið karlmennirnir eruð svo ósköp
fljótir að breyta skoðun ykkar í þeim efnum“.
#
* * *
Hann: „Segðu mér nú satt, elskan mín! Er ég sá
fyrsti, sem hefir fengið kossinn þinn“.
Him: „Já, það geturðu reitt þig á. En það er svo
gaman, hvað þið karlmennirnir eruð í mörgu likir hvor
öðrum; um þetta sama eru svo margir búnir að spyrja
mig“
*
* *
Hann: „Fjarska vel lýst mér á hana móður yðar,.
fröken! Ég brenn af löngun eftir því, að hún verði
tengdamóðir minu.
Hún: „Segir þér henni frá því“.
*
* *
Marja: „Hvað segirðu um það, að hún Elsa er trú-
lofuð honum kandídat S., og þó hefur hann ekki þekt
liana nema nokkra daga“.
Ólöf: „Mér þykir það ekki svo undravert, en hefði
hann þekt liana lengi, þá hefði mér þótt það ótrúlegt“.
(87)