Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1916, Qupperneq 150

Engar skýrslur liggja fyrir um það, hve miklir
peningar hafa komið í liendur landsmanna fyrir
þennan hestahóp, en líklegt er, að það sé nokkuð á
þriðja hundrað þús. króna.
Ef nokkuð það er til, sem hægt er að heimfæra
undir iila meðferð á skepnum, þá er það, að senda
hesta yflr hafið milli íslands og útlanda í október til
marzmánaðar-loka. Brjóstumkennanlegir eru þeir
aumingja hestar, sem eru undir hendi þeirra eigenda,
sem svo eru samvizkulausir, að Iauna þeim sumar-
vinnuna og nokkurra ára trúa þjónustu með því að
selja þá til kvalafullrar meðferðar, því hversu vel sem
skipverjar vilja hlynua að liestunum, geta þeirómögu-
lega komist hjá því, að hestarnir kveljist mjög á ferð-
inni, þegar mikill sjógangur er, sem oftast er á ferð-
um skipanna um vetrarmánuðina.
Eg hefl farið 66 sinnum milli íslands og útlanda,
þar af þrjár ferðir frá íslandi, sem hestai' voru með,
og eina ferð á skipi með fullan farm sauða til Eng-
lands — nálægt 4000 —. Eg tók þá vel eftir, hvernig
hestunum og sauðfénaðinum leið, og sá þær þrautir,
sem skepnurnar liðu, þegar skipið ruggaði mikið í
hafrótinu. Pær eru margar sjóveikar, geta ekki étið,
og ekki er þá hægt að brynna þeim. Stundum hend-
ast þær milli skilrúmanna, svo liggur við beinbroti.
í næstl. nóv. bað eg skipstjórann á »Botníu«, sem
er vinur minn, að neita því að flytja hesta um há-
veturinn. En hann sagðist ekki geta gert það, vegna
eigenda skipsins; þeir mundu ekki vilja slá hendinni
móti flutningsgjaldinu. Pannig er þetta mál, sam-
fléttuð keðja af fégirnd. Eigendur skipanna vilja ná
í flutningsgjaldið, hestakaupendur vilja ná í gróðann
af kaupunum og hestaeigendurnir vilja krækja í hátt
verð. Enginn af þessum liðum hugsar um kjör og
tilfinningar skepnanna. Hinir síðastnefndu eru mest
ásökunarverðir; þeir eru að launa sínum trúa þjóni
trúa þjónustu.
(84)