Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1927, Blaðsíða 43

Frú Ernest Cognacq.*)
(Nafn þetta mun mörgum Reykvikingi og fleirum hérlendis
kuDnugt oröiö, vegna margháttaðra viðskifta siðustu ár við verzl-
unarliúsið La Samaritaine, er frú G. átti og veitti forstöðu.)
Saga verzlunarhúsanna »Les Grands Magasins de
Paris« er bæöi einkennileg og merkileg. Hin helztu
peirra eru: La Samaritaine, Louvre, Bon Marché o.
fl. o. fl., og má heita svo, aö pau myndi sérstakan
borgarhluta út af fyrir sig. Starfsmenn peirra munu
ekki undir 12 púsundum, karlar og konur, og við-
skifti eiga pau alstaðar úti um víða veröld. Paö er
ánægjulegt íhugunarefni, hversu vöxtur og viðgangur
pessara geysistóru og öflugu verzlana heflr veriö ör,
en pó ávalt reynzt jafntraustur og skrykkjalaus. Og
er parna einmitt einn meginpáttur pjóðlífsins, par
sem atorkusemi og festa, heilbrigð skynsemi og glöggt
víðsýni hafa i ákjósanlegri einingu spunnið hinn hald-
góða práð, sléttan og snurðulausan. Má pað undrum
sæta, hve veikar pær stoðir virðast í fljótu bragði
einatt hafa verið, er runnið hafa undir pessar risa-
vöxnu og rammefldu stofnanir. Upphaf peirra ílestra
er æflntýrakennd kynjasaga. Kemur hér ein peirra.
Pað var einu sinni ung stúlka uppi í sveit; foreldrar
hennar komu henni lil Parisar og gátu fengið handa
henni verzlunarstörf nokkur. Var nú stúlkan par við
vinnu sína og bar ekki til tíðinda. En ekki leið á
löngu, áður en par kom 15 ára gamall piltur, einnig
ofan úr sveit, Ernest Cognacq að nafni. Vildu foreldrar
piltsins láta hann verða sjómann, en hugur hans
hneigðisl að kaupmennsku, og varð pað úr, að hann
legði út á pá leiðina. Honum varð tekið eftir verzl-
unarstúlkunni okkar og gat komizt par að við verzl- '
unarstörf. Reyndist hann brátt dugandi starfsmaður
*) Irb. konjakk.
(39)