Jólagjöfin - 24.12.1918, Síða 8

r
Jólagjöfin^
er vígatr\)lling geysiist land úr landi?
— pað lánast engri bón né þakfyargjörð.
< -1
Um helga nótt því stigið nú á stoþk '
og strengið heit að fornra tíma sið:
l orði og verk'i a.ð f\)lla þeirra flokk>
sem friðnum unna og þora að veita lið.
Og hœitið nú að rœgja þjóð við þjóð
og þannig hlaða bálköst meiri en fyr,
sem niðjum \)kkar verður vígaglóð,
— nei, verður \)kkur sjálfum kvalahyrr.
Frumviiund, þú, sem ein i öllu lifir
er andar og bœrist heimi vorum í.
Uthell þú kœr^-eikskrafti þjóðir yfir,
sem þvaka nú iil þín, biðja um hjálp á ný. t
Kenn þeim að irúa og tr e\) sta á mátt hins góða,
þóti irúin jafnvel leiþi á reiðiskjálfi,
verður þá bráðum þyngsta bölið þjóða,
þjóðernishatrið — duglaus Mökkurkálfi.
pað er sem sjái’ eg opnasi heilög tímans hlið,
svo horft eg get í œðri sjónarveldi.
Eg sje þig faðir alda oss senda að nýju frið
í sálir sþírðan nýrrar trúar eldi.