Jólagjöfin - 24.12.1918, Blaðsíða 12

Jólagjöfin - 24.12.1918, Blaðsíða 12
„8 Jólagjöfiti. kom yfir oss meS hinum almennu veikindum og hinum mikla manndauöa. ÞaS hvílir alvara yfir flestum og þung sorg yfir mörgum. Óteljandi eru þau sár, sem blæSa; mörg eru sorgar- húsin og stór skörS eru víSa komin í vinahópinn. En jólin koma og flytja fagnaSarboSskap sinn hinum mæddu hjörtum. Þau koma og segja: „Óttist eigi, sjá, eg flyt ySur borSskap um mikinn fögnuS: í dag er ySur frelsari fæddur!“ Já, óttist ekki! Svo segja þau viS hina niSurbeygSu, viS ekkj- ur og munaSarleysingja. —r Óttist ekki. Frelsarinn er fæddur, og þess vegua vitiS þér, aS föSurfaSmur guSs er útbreiddur á móti ykkur. Óttist ekki! GuS, sem er vörSur og verndari ekkna og faSir föSur- og móSurlausra barna, hann mun vel fyrir sjá. Á hendur fel þú honum, Sem himna stýrir borg. ÞaS alt, sem áttu’ í vonum Og alt, sem veldur sorg.. Vjer vitum þaS af því aS hann gaf sinn eingetinn son, og lét hann fæSast, lifa, líSa og deyja fyrir oss. Hann, sem gaf oss soninn, skyldi hann ekki gefa oss alla hluti meS honum! „Óttist eigi!“ segja þau viS þá sorgmæddu, sem harma ást- vini sína. Óttist ekki: í dag er ySur frelsari fæddur! — Sjá: Svo elskaSi guS heiminn, aS hann gaf sinn eingetinn son til þess aS hver sem trúir á hann glatist ekki, heldur hafi eilíft líf. Hann hefir leitt í ljós lífiS og ódauSlegleikann. Líf ástvin- anna, sem í Drotni eru dánir, hvílir á traustum grundvelli. Þér þurfiS engra sannana viS annara en þeirra, aS vita aS guSs- sonur kom í heiminn til þess aS gefa líf. — Fánýtar eru allar sannanir aSrar en þær sem guSsorS gefir fyrir áframhaldandi lífi eftir þetta. Hégómlegt og andstyggilegt aS leita sambands- ins viS kæra ástvini annarssaSar en í drotni Jesú Kristi. Hann er nægilegt samband milli vor og þeirra sem í honum eru dánir, dánir í trúnni á hann. — Jólin koma meS nógan friS og huggun handa hverjum þeim sem af hjarta trúir jólaboSskapnum og tekur á móti honum, sem fæddist í þennan heim og varS hold og bjó meS oss, fullur náSar og sannleika. — LeitiS því til hans. Hann er hinn ein-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Jólagjöfin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Jólagjöfin
https://timarit.is/publication/872

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.