Jólagjöfin - 24.12.1918, Blaðsíða 61

jólagjöfin.
55
Konu-efnið.
— Jæja, dréngur minn, sagði faðirinn, þú ert nú kominn á þann
aldurinn, að þú getur farið að hugsa um konu. En hugsaðu þig vel
um. Eg segi ekki að þú eigir að giftast neinni vegna peninganna. En
gamall málsháttur segir: Úti er vináttan þá ölið er af könnunni.
Ráðdeildarsemi og sparsemi er besti grundvöllurinn fyrir velferð
heimilisins.
— Þetta er alveg rétt, faðir minn, sagði pilturinn og leit niður fyr-
ir sig. Það var ekki laust við að hann væri utan við sig.
— Og hafðu það hugfast, að það hefir mikla þýðingu, að konan sé
myndarleg til allra heimilisverka, sagði móðirin. Þið, unga fólkið, haf-
ið enga hugmynd um hvaða áhrif það hefir á samlyndi hjónanna, þegar
hnappa vantar á skyrtur og buxur, eða þegar maturinn er viðbrendur
eða hárugur.
— Eg mun aldrei gleyma ráðleggingum þínum, sagði sonur hennar.
— Nei, sagði Þóra frænka, og leit til hans með skörpu augnatilliti
undan gleraugunum, engin næturdrós, helst kvenmaður, sem er rosk-
inn og ráðsettur. Já, það er m i 11 ráð! Enginn kvenmaður ætti að
gifta sig fyr en hún er yfir þrítugt.
Ungi maðurinn samþykti með þögninni.
— En, sagði Gísli frændi, við skulum ekki gleyma því þýðingarmesta,
að það sé stúlka sem er alvörugefin. Það er ekki nóg, að hún geti talað
um tísku og leikhúsin eða Bíóin. — Gamall málsháttur segir: Oft
kemur grátur eftir skellihlátur.
Við munum úr skáldsögunum, þar sem talað er um hvellan og lokk-
andi hlátur, sem hrifið hafi hjörtu karlmannanna. Varaðu þig á hon-
um drengur minn!
— Eg þakka ykkur öllum sagði pilturinn. Eg veit, að þið viljið mér
öll vel. Og hann þakkaði þeim með handabandi, hrærður i huga.
Einum mánuði síðar trúlofaðist hann ungri, ljóshærðri stúlku, sem
hló frá morgni til kvölds, var bláfátæk og hafði enga hugmynd um
matartilbúning og hafði meira gaman af að standa fyrir framan
spegilinn en eldavélina.
Þau giftu sig og urðu mjög ólukkuleg. — — —