Jólagjöfin - 24.12.1918, Side 15
Jólagjöfin.
II
Stúlkan flýtti sér burt. En þessi fáu orö höföu gefiö hugs-
unum hennar nýja stefnu. í 35 ár hafði jóltréð staSiS á heimili
hennar á hverri jólanótt. Fyrst fyrir börnin hennar og seinna
fyrir barnabörnin; þaS var von á þeim þá um kvöldiS ásamt
meS foreldrum þeirra. Börn hennar sjálfrar voru fullvaxin
og gift og kvonguS, en á hverjum jólum komu þau meS ung-
viSi sitt heim á æskuheimiliS til þess aS halda. jól hjá hinum
aldurhnignu foreldrum. Þessi jólaheimsókn var stærsti viS-
burSur ársins; svo hafSi veriS í nokkur ár. Barnabörnin hlökk-
uSu mjög til þessa, og fullorSna fólkiS líka. Fyrir hálfum
mánuSi hafSi elsta dóttir frúarinnar sent mynd af litlu dóttur
sinni og skrifaS á hana: „SigríSur litla spyr einlægt, hvenær
eigi aS fara af staS til öirimu til aS sjá jólatréS meS mörgu
ljósunum."
Nú voru aS eins fáar klukkustundir þangaS til amma átti
aS fá aS sjá SigríSi litlu og allan hópinn.
Frúin fór alt í einu aS hugsa um myndina og mundi þá aS
hún lá í saumaskríninu á borSinu. Hún opnaSi skríniS og fann
hana þegar í staS. ViS hliS hennar lá önnur mynd, gömul
og gul.
Sú mynd var líka af ungu, ljóshærSu stúlkubarni meS djúp-
bláu spyrjandi augnaráSi og hálfopnum munni.
ÞaS var mynd af frúnni sjálfri.
Hún horfSi langa stund á hana og fleiri og fleiri minningar
komu og liSu fram í röS fyrir hugskotssjónum hennar, svo aS
tár eftir tár tók aS falla niSur ellihrukkaSar kinnarnar. Hún
mintist þess, aS myndin var tekin, þegar hún enn gat notiS
ástúSar föSur og móSur.
Mikla baráttu og margar sorgir hafSi hún orSiS aS þola
síSan. En kærleika hafSi hún fundiS hjá þeim föSur, sem aldrei
bregst, og hjá þeim manni, sem elskaSi hana. En sú var tíSin,
aS hún hafSi gleymt himnaföSurnum og þekti enn ekki þann
mann, sem varp hamingju yfir líf hennar.
Mynd eftir mynd kom fram úr djúpi fortíSarinnar.
Fyrir utan féll fjúkiS mjúkt og hvítt niSur á svarta jörSina;
inni fyrir logaSi eldurinn i ofninum, dofnaSi og varS aS glæS-
um, en alt af sat garnla frúin sokkin niSur í æskuminningar
sinar.