Jólagjöfin - 24.12.1918, Síða 47

Jólagjöfin.
41
þetta með au'ðmýktarhreím í röddinni, því a'ð honutn datt ekki
í hjartans hug aö miklast af því, þótt hann væri hærri í tign-
inni en Óskar konungur.
— Eg heyri, að þú hefir réttan skilning á hlutunum, sagði
konungur. Þeir munu þó fleiri, sem halda aö viö þjóöhöfö-
ingjarnir höfum ekki annaö aö gera en aö sitja lon og don
í hásætinu meö kórónuna á höföi og veldissprota í höndum.
En þegar maöur verður konungur, kemur fljótt annaö hljóö
í strokkinn. Og þaö er þá víst ekki tekiö út meö sitjandi sæl-
unni aö vera keisari í Portúgal?" bætti konungurinn viö og
andvarpaöi lítjiö eitt.
— Og þaö læt eg nú vera, þaö hefir ekki veriö svo erfitt alt
fram aö þessu, svaraöi keisarinn, því aö hann vildi ekki segja
neitt misjafnt urn sitt eigið ríki. -— Vér höfum notið friöarins
og þaö er nú þaö, sem mestu máli skiftir.
Þaö var ekki á því aö villast, aö konungurinn komst í gott
skap.
— Nú sé eg aö þú veist hvaö þaö er aö stjórna, sagði hann
— Því eins og gefur aö skilja, er alt undir því komiö aö fá
friöinn trygðan, því aö friöurinn er ríkinu þaö, sem heilbrigöin
er mannlegum líkama.
Keisarinn gat ekki stdlt sig um aö líta í kring um sig. Mann-
þyrpingin stóö umhverfis þá og enginn maöur þoröi aö láta
neitt á sér bæra, til þess að missa ekki af einu einasta oröi,
sem þeir sögöu, konungurinn og keisarinn. Þaö var leitt, aö
honum haföi ekki hugsast, aö hafa konuna sína, hana Kötu
gömlu, meö sér. Þaö hefði aö minsta kosti átt aö vera ein-
hver þarna frá Dimmavatni, og helst einhver af heldra taginu.
En samtímis þessurn hugleiðingum tók hann vel eftir því,
sem konungurinn sagöi, og hafði því svarið á reiöum höndurn.
— Já, blessaður er friðurinn, sagöi hann, — en maður veit
aldrei hve lengi maöur fær að njóta hans, því aö síðastliðinn
sunnudag var eg samferöa tveimur ókunnum mönnum á henri-
leið frá Dimmavatnskirkju. Annar þeirra hét Ófriður en hinn
Dauöi.
Þaö var svo alvanalegt, aö margt undarlegt bæri fyrir hann,
keisarann í Portúgal, aö honum datt ekki í hug að þetta sem