Freyr - 01.12.1946, Blaðsíða 23

FREYR
353
DÁUMLING
Föstudaginn 7. janúar 1938 stóðum við,
ég og félagi minn Adanos, á aðaljárnbraut-
arstöðinni í Hamborg, og biðum eftir Brem-
en-lestinni.
Við höfðum aðeins beðið í þrjár mínútur,
er lestin kom og staðnæmdizt, másandi og
blásandi. Við flýttum okkur „um borð“ og
vorum svo heppnir að ná í tóman klefa.
Lestin þaut af stað. Við sátum þarna í
mjúkum fjaðrasætum, horfðum út um
gluggann, dáðum náttúrufegurðina og
veðurblíðuna, og við vorum sammála um,
að okkur liði þarna eins vel, eins og værum
við hreinræktaðir greifar.
„Ég er sannfærður um, að þetta verður
láns för“, mælti Adanos allt í einu.
„Það vona ég sannarlega að verði“, svar-
aði ég; enda fór ég þessa ferð, til að undir-
skrifa atvinnu-samning við firmað Siebold
í Bremen, — sem ég.síðar starfaði hjá fram
að stríðsbyrjun, — en félagi minn Adanos
ætlaði að verða mér til aðstoðar. Hann
sagði, eins og satt var, að ég væri ekki nógu
veraldarvanur til að standa einn og hjálp-
arlaus í slíku, og þar að auki skelþunnur í
þýzkunni, — enda nýkominn til landsins.
Adanos varð sannspár. Ágætis samningar
tókuzt á milli okkar hr. Siebold. Frú Sie-
bold lék húsmóður-rulluna svo glæsilega
og töfrandi, að vinur minn Adanos varð
— að mér fannst — um of heillaður.
Heimasætan minnti mig á vestfirzka
bóndadóttur, hún var há og fönguleg, með
mikið skolbrúnt hár, og dökkblá dreym-
andi augu. Nú varð það ég, sem varð heill-
aður. Eftir einn mánuð átti ég að inn-
Jóhann Svarfdœlingur, með minnsta mann heims-
ins — Prinz Daumling — á lófa sínum.
skrifast í nýju vistina. Vonandi yrði þessi
mánuður nú ekki alltof lengi að líða.
Úr þessum draumórum vaknaði ég við,
að hr. Siebold sagði: Nú skulum við bregða
okkur til Delmenhorst, (þ e. þorp ca. 20
km. frá Bremen) og heilsa upp á vin minn