Freyr - 01.12.1946, Blaðsíða 9

FRE YR
339
verða að ráða bætur þar á. Eina ráðið, sem
koma mun að nokkru haldi er jöfnun lífs-
kjaranna í ríkari mæli, en nú hefir átt
sér stað um skeið. Og þó framar öllu jöfn-
un starfsaðstöðunnar. Og til þess að líf
fólksins í byggðum landsins geti um þæg-
indi og starfsaðstöðu nálgast það að verða
sambærilegt við líf þeirra, sem búa við
sæmilegan hag í fjölbýlinu, þarf fyrst og
fremst þrennt: Hagkvæm samgöngutæki,
orku og áhöld.
Fyrir mér vakir það, að ekki megi láta
staðar numið, fyrr en svo að segja hvert
heimili á sitt eigið farartæki, sem geri
mönnum fært að fara allra nauðsynlegra
erinda, án þess að þurfa að eyða í það
óhæfilega löngum tíma. Að raforka verði
tiltæk svo að segja hverju býli til allra
þeirra verka, sem hana má láta vinna með
viðeigandi áhöldum, og loks að stefna að
því að bóndinn geti eignast stórvirk vinnu-
tæki, hvort heldur er til jarðræktarstarfa,
eða heyskapar. Með öðrum orðum: Við
þurfum að stefna að því að búa þannig í
hendur á bændum, að hvert dagsverk
þeirra geti um afköst með aðstoð hag-
kvæmra áhalda, orðið fullgilt dagsverk á
alþjóðlegan mælikvarða. Þá er um leið
fengin sú trygging fyrir sómasamlegri af-
komu, sem er undirstaða þess, að byggðin
fái haldist, ef ekki brestur á um félags-
samtök bænda og skipulagsmál. Raforkan
á aftur að verða verkaspari og þæginda-
gjafi á heimilunum, svo að sveitaheimilið
á í þeim efnum ekki að þurfa að standa
að baki borgarheimilinu. Og loks á farar-
tækið — bíllinn — að létta aðdráttu og
skapa mönnum möguleika til samvista og
félagslífs, sem þeir yrðu annars að vera
án. Ef ótrauðlega er stefnt í þessa átt á
ég erfitt með að trúa því, að byggðin þurfi
endilega á komandi árum að vera dæmd
til þess að fara stöðugt halloka fyrir borg-
inni. Þetta er, ef ég á að segja það alveg
hreinskilnislega, einu úrræðin, sem ég sé,
til þess að hér megi skapast heilbrigt og
farsællegt jafnvægi. — Og það jafnvægi
verður að skapa, ef ekki á illa að fara.
Það stendur einhvers staðar í heilagri
ritningu: Sýn mér trú þína af verkunum.
Það hefi ég að vissu leyti reynt að gera
með því að taka þá ákvörðun að flytjast
austur í Rangárvallasýslu. Hitt er svo ann-
að mál, sem of snemmt er um að ræða,
hvers ég kann að verða megnugur um lið-
veizlu við þessi mál. Ég vildi feginn mega
eiga þar einhvern hlut að með öðrum góð-
um mönnum, já, þó ekki væri annað en
það að leggja minn skerf til þess að við-
halda trúnni á byggðina.
Reykjavík, 17. nóv. 1946.
Sigurður Einarsson.
<8*1?