Dagblaðið Vísir - DV - 29.07.2005, Blaðsíða 23

r
DV Helgarblað
FÖSTUDAGUR 29. JÚLÍ2005 23
Sturla Þór Friðriksson fæddist í
Reykjavík 10. maí 1983. Hann lifði
slysið af, háði mikla baráttu til að
halda lífi en varð að lúta í lægra haldi.
Hann lést umvafinn ástvinum að
kvöldi nýársdags, tæpum fimm mán-
uðum eftir flugslysið í Skerjafirði.
Foreldrar Sturlu em Friðrik Þór
Friðriksson blaðamaður og Kristín
Dýrfjörð lektor. Hann átti eldri bróður,
Trausta, en unnusta hans er Karólína
Jóhannesdóttir.
Um Sturlu var mikið ritað daginn
sem hann var jarðsettur. Þar kom
glöggt fram hve vinmargur hann var
og hve tryggð vina og ættingj a var mik-
il við þennan unga mann. Faðir hans
Friðrik Þór, sem hvað harðast hefur
barist fýrir að sannleikurinn um orsök
þessa skelfilega slyss verði ljós, út-
skýrði í viðtali við DV skömmu eflir
sonarmissinn hve illa Sturla slasaðist.
Hann var með brotinn hrygg, mikil
innvortis meiðsli í kviðarholi og vökva
í lungum. Að öllum líkindum hafði
pilturinn verið tæknilega látinn þegar
læknum tókst að lífga hann við. Sturlu
var haldið sofandi í að minnsta kosti
tvo mánuði en enginn vissi hvert
ástand hans yrði þegar hann vaknaði.
Það var nánast kraftaverki líkast og
læknum til mikillar undrunar að í ljós
kom að hann var andlega heill. Hann
var hins vegar illa brotinn og ljóst að
hann mundi ekki ganga á ný. Friðrik
lýsir í viðtalinu þessum mánuðum og
segir meðal annars. „Það gekk allt vel,
má segja, fram í byrjun desember.
Þrátt fýrir að útlit væri fyrir varanlega
lömun og vist í hjólastól vegna hrygg-
brotsins, sem ég átti nokkuð erfitt með
að sætta mig við, þá var í raun ástæða
til bjartsýni. Hann var á lífi og sálin var
á sínum stað."
Nú fimm árum síðar rifjar Friðrik
Þór upp myndina sem hann á í huga
sér af Sturlu. „Hann Stulli minn var
sérlega skarpur og sjálfstæður dreng-
ur. Hann var nýbúinn að ganga í gegn-
um uppreisnartilburði unglingsár-
Sturla Þór Friðriksson
anna og var að breytast í ungan mann,
framtíðin blasti við, björt og lofandi.
Hann átti stóran vinahóp og meðal
vinanna var hann leiðtogi og hann
naut mikils trúnaðartrausts. Það var
mikill húmor í honum og eftirtektar-
vert hversu bömum leið vel í návist
hans. Jafnframt bjó í honum rík rétt-
lætiskennd og hann þoldi illa óréttlæti
hverskonar, og þá er ég ekki að tala um
einhverja frekju í foreldrunum, heldur
alvöm pælingar. Eitt sinn þegar ólga
var í Hagaskóla dró hann upp Bama-
sáttmála Sameinuðu Þjóðanna máli
sínu til stuðnings. Annað dæmi um
hversu alvarlega þenkjandi hann var
um þjóðfélagsmál er að 13 ára tók
hann algerlega sjálfstæða ákvörðun
um að fermast borgaralega. Hann var
mjög líkur mér þegar ég var ungur.
Bara myndarlegri, áræðnari, greindari
og vinsælli.
Þegar Stulli komst loks almenni-
lega til meðvitundar á spítalanum
kom í ljós að hann hafði ekki orðið fyr-
ir heilaskaða og það er kraftaverk út af
fyrir sig. Hann var þó töluvert slasaður
og meðal annars útlit fyrir að hann
yrði um ókomna framti'ð lamaður fyr-
ir neðan mitti. Eftir erfitt aðlögunar-
tfmabil braust síðan fram krafturinn í
honum og hann fór að taka endurhæf-
ingu sína alvarlega og fór sjálfur að spá
í það af fullri alvöru hvort hann þyrfti
sérstakt húsnæði eða hvort hægt væri
að umbreyta okkar gamla húsi. Því
miður varð ekkert frekar af slíkum
plönum."
í viðtalinu við DV sem áður er getið
segir hann ennfremur að í raun hafi
hann misst son sitt í tvígang. „Hann
dó tvisvar. Það er svo sem ekkert sér-
stakt við það. Það sem er sérstakt er að
hann dó og við fengum hann aftur, og
við fengum að vera með honum í dýr-
mætan tíma í viðbót.“ Friðrik leggur
áherslu á að öll hans barátta fari fram í
nafni sonarins. „Ég þekki minn mann
og eitt af því sem einkenndi hann var
sterk réttlætiskennd. Hann vissi að ég
bað um lögreglurannsókn og vissi að
ég ætlaði að láta einskis ófreistað til
þess að málið yrði kannað ofan í kjöl-
inn,“ segir hann nokkrum dögum eftir
lát Sturlu. Friðrik hefur staðið við orð
sín. Hann hefur aldrei gefist upp. Loks
í dag kemur skýrsla nefhdar undir for-
sæti Sigurðar Líndals lagaprófessors
sem samgönguráðherra skipaði í kjöl-
far skýrslu erlendra sérfræðinga. Ekki
er ljóst þegar þetta er ritað hvað hún
hefur að geyma. Hvort sem niðurstaða
þeirrar skýrslu afhjúpar hvað í raun og
vem gerðist, er ljóst að Friðrik lætur
ekki staðar numið fýrr en sannleikur-
inn um þessa Júnstu flugferð ung-
mennanna sex verður ljós. Því hét
hann syni sínum og ekki verður dregið
í efa að hann stendur við orð sín.
Heiða Björk Viðarsdóttir fæddist
í Reykjavík 19. júní 1980. Hún var
eina konan sem var í vélinni og hún
lést þremur dögum eftir slysið.
Móðir hennar var Auður Erla Sig-
friedsdóttir sem lést fyrir aldur
fram þegar Heiða var átta árá göm-
ul en faðir hennar er Viðar Stefáns-
son. Kona hans og stjúpmóðir
Heiðu er Anna Ólafsdóttir. Systkini
Heiðu eru þrjú, Bryndís Scheving,
sem er sammæðra, og bræðurnir
Stefán Fannar og Ægir Þór sem em
samfeðra. Stjúpsystir hennar og
dóttir önnu er Inga Huld Hermóðs-
dóttir og unnusti Heiðu þegar hún
lést var Björn Líndal Traustason
Heiða var nemandi í Borgar-
holtsskóla en vann með námi, hjá
Á stöðinni við Gylfaflöt og sumarið
sem hún lést starfaði hún einnig hjá
hverfisstöð borgarinnar, Jafnaseli.
Aðeins nokkmm vikum fyrir slysið
hafði Heiða stofnað heimili með
Birni, æskuvini sínum og unnusta.
Framundan vom ekki annað en
bjartir dagar og fram kemur í minn-
ingargreinum sem ritaðar vom um
Heiðu daginn sem útför hennar fór
fram að hún hlakkaði til framtíðar-
innar, full vonar og trúar á lífið. Það
má lesa út úr orðum Elsu Alexand-
ersdóttur vinkonu hennar;..ég sé
alltaf fýrir mér aftur og aftur brosið
hennar og hvað hún var hamingju-
söm í Vestmannaeyjum á þjóðhá-
tíðinni. Þegar við sátum saman í
brekkusöngnum og sungum úr
okkur röddina og þegar að hún
sagði mér hversu hamingjusöm
hún var með Bjössa og nýju íbúðina
og þá var eins og lífið brosti við
henni.“ Elsa nefnir einnig eðliskosti
hennar þegar hún talar um Heiðu
Björk sem bestu vinkonu sem hægt
iða Björk Viðarsdóttir
sé að eiga. „Hún var ávallt tilbúin til
að hjálpa og minnti oft á lítið ljós
sem var svo skært að það gat fyllt
tilveruna af birtu þegar þess
þurfti..." Hún nefnir einnig heiðar-
leika hennar og sanngirni. „...hún
lét engan vaða yfir sig eða vini sína,
hún studdi þá í gegnum hvað sem
var... Svo þegar í harðbakkann slær
er gott að geta leitað til þeirra innst
í hjarta sínu og muna hvernig hún
var og hvað hún myndi gera. Hún
laðaði að sér fólk og fór ekki fram
hjá neinum, allir tóku eftir
geislandi brosinu og klingjandi
hlátrinum sem smitaði út frá sér.
Hún var vinur allra og kom nær
ávallt rétt fram. Hún var alltaf þessi
litli stuðbolti sem hélt fjörinu gang-
andi og kom öllum í gott skap þessi
litla sæta stelpa sem átti allt lífið
framundan."
Starfsfóik Borgarholtsskóla
sendir henni einnig kveðjur en þar
segir meðal annars. „Það er fátt
hörmulegra en ótímabær dauði
ungmenna af völdum slysa. Við
sem störfum í Borgarholtsskóla sjá-
um nú á bak efnilegri og geðþekkri
stúlku, Heiðu Björk Viðarsdóttur,
sem lést eftir flugslys fimmtudag-
inn 10. ágúst. Hún hafði stundað
nám við skólann í eitt ár og var að
hefja nýtt námsár með okkur.
Heiða Björk stundaði nám sitt af
alúð og gekk að hverju verkefni
með því hugarfari að þroskast og
gera betur. Sú hugsun lýsir áhuga
sem kemur að innan og hún lýsir
einnig stúlku sem hefur gert upp
hug sinn og veit að nám er mikils
virði. Heiða Björk var einnig geðgóð
og þægileg í umgengni gagnvart
nemendum og starfsfólki. “
Mohamed Jósef Daghlas, flug-
maður vélarinnar, var íslenskur
rísldsborgari af jórdönskum upp-
runa. Hann fæddist í Jórdaníu 20.
ágúst 1971. Mohamed var þriðji í
röð níu systkina, sex bræðra og
þriggja systra. Foreldrar hans voru
frá Nablus í Palestínu og flýðu þau
stríðið árið 1967, en faðir Mo-
hameds lést árið 1988.
Mohamed kom til íslands seinni
hluta árs 1989, aðeins 18 ára að
aldri. Mohamed var búinn að ljúka
menntaskólanámi i Jórdaníu og
kom hann til íslands til að mennta
sig enn frekar. Tveir eldri bræður
hans voru þá búsettir hér á landi,
Samir og Semi. Mohamed ákvað að
leggja flugnám fyrir sig og lærði
hann að fjúga hér á landi og einnig
í Ameríku. Flugið átti hug hans ail-
an. Hann lagði hart að sér til að fjár-
magna námið og kom hann víða
við, starfaði vð byggingavinnu, og
pitsugerð og kenndi einnig flug hjá
Flugmennt. Mohamed kenndi líka
arabísku fyrir yngri kynslóðina hjá
Námsflokkunum í Reykjavík. Mo-
hamed Jósef var látinn þegar björg-
unarsveitir komu á vettvang.
í minningargreinum um Mo-
hamed í Morgunblaðinu daginn
Mohamed Jósef Daghlas
fram að hann hafi lagt á sig mikla
vinnu til að ná settu marki, að verða
flugmaður. Þeir sem minnast hans
eru einnig sammála um hve barn-
góður Mohamed var, eins og kemur
skýrt fram í eftirfarandi minningar-
orðum vina hans. „Þú varst alveg
einstaklega barngóður, börnin
munu sakna þín sárt, þau munu
sakna daganna sem þú tókst þau
með í Bláa lónið, í veiðiferðir, keilu
og hvaðeina. Öll börn elskuðu þig
og dáðu. Alltaf varstu tilbúinn að
gefa þér tíma til að leika við þau, þó
að þú værir aðeins að koma í stutta
heimsókn."
Þennan sama daga minnist Jón-
atan Karlsson vinar síns og má
skynja hvern mann Mohamed hafði
að geyma í eftirfarandi orðum:
„Flugmannsnámið er strangur skóli
frá byrjun, en ég var svo lánsamur
að lenda í skemmtilegum og góðum
hópi hjá afbragðs kennurum flug-
skólans Flugmennt, sem starfaði á
vegum Leiguflugs ísleifs Ottesen.
Þarna kynntist ég þér, brosmildum
heiðursdreng, sem sannarlega lýst-
ir upp umhverfi þitt. Þú hélst þínu
striki og fórst í atvinnumennskuna
sem þú lagðir stund á bæði hér og í
Bandaríkjunum. Það kom mér ekki
á óvart, að þú að námi loknu hæfir
störf sem flugkennari hjá Flugskóla
íslands og flugstjóri hjá Leiguflugi
ísleifs Ottesen. í þessi ábyrgðarstörf
eru aðeins þeir bestu ráðnir."
J