Dagblaðið Vísir - DV - 27.08.2005, Blaðsíða 31

DV Helgarblað
LAUGARDAGUR 27. ÁGÚST2005 31
Hildur átti ellefu ára brúð-
kaupsafmæli í sumar Hún
segist alltafhafa vitað að
Halldór veeri sá rétti enda
hafa þau átt einstaklega vel
saman frá fyrsta degi.
„Þetta var furðuleg reynsla.
Að vera skyndilega kastað inn
í einhvern fjarstæðukenndan
heim sem ég botnaði ekkert í.
Mér leið eins og Lísu í Undra-
landiþví ekkert var eins og ég
átti að venjast."
ildur tók við
stöðu forstjóra
Útlendinga-
stofnunar í
febrúar á þessu
ári en hún segist aldrei hafa ætíað
sér að enda í forstjórastólnum. „Ég
er auðvitað mjög ánægð með nýja
starfið en það var samt aldrei planið
að næla sér i forstjórastólinn," segir
Hildur og glottir. Hún útskrifaðist
sem lögfræðingur frá Háskóla ís-
lands árið 2000 og hefur hún því náð
ótrúlegum árangri á stuttum starfs-
ferli. Hildur er einnig í yngri kantin-
um í samanburði við marga aðra
stjórnendur, eða aðeins 34 ára.
„Ég áttaði mig í raun ekki á því
fyrr en eftir á að það var röð tilvilj-
ana sem gerði það að verkum að ég
endaði í þessari stöðu. Yfirleitt er
það líka þannig í lífinu. Þetta snýst
meira um að nýta þau tækifæri sem
bjóðast. Þegar staðan var auglýst
ákvað ég að sækja um og áður en ég
vissi af var ég orðin forstjóri. Þetta
gerðist sem sagt allt mjög hratt,"
tekur Hildur fram.
Furðulegt að vera
þekkt andlit
ísland er svo h'tið samfélag að
það þarf ekki mikið að gerast til að
fólk verði þekkt. Vegna forstjóra-
starfsins kemur Hildur oftar kunn-
uglega fyrir sjónir en áður. „Það þarf
lítíð til þess að fólk verði þekkt nafn
hér á landi því almenningur hefur
gaman af því að vita eitthvað um ná-
ungann.
Ég hef að vísu ekki orðið vör við
neitt nema jákvæða athygli varðandi
nýju stöðuna sem forstjóri. En þar
sem mitt hlutverk er að vera andlit
fyrirtækisins með því að svara fyrir-
spumum fjölmiðla og þess háttar og
því kemur fyrir að fólk kannist við
mig. Það er svolítið skrýtið að kom-
ast að því að skyndilega þekkir fólk
mig úti á götu," segir Hildur.
Forstjórar verða líka að vinna
Maður getur rétt ímyndað sér að
nýja starfinu fýlgi meiri ábyrgð og
meiri vinna en Hildur segir fjöl-
skylduna styðja sig í einu og öllu.
„Ég á tvö börn, Andra Pál sem er sjö
ára og Lönu Kristíu sem er fjögurra
ára. Þeim finnst þetta allt saman
voðalega merkilegt. Þau skilja samt
ekki hvers vegna ég get eldd bara
verið heima og slappað af fyrst ég er
forstjóri. Ég ætti bara að láta aðra
um að vinna.
Og fyrst ég er komin með svona
fína skrifstofu, af hverju ég get þá
ekki bara verið að leika mér í tölv-
unni allan daginn. Ég reyndi að
benda þeim á að maður þyrfti nú
líka að vinna. Annars yrði ég nú ör-
ugglega ekki lengi forstjóri," segir
Hildur og hlær.
Annars er álagið í vinnunni að
sögn Hildar ekki meira en áður en
það er öðruvísi. Hefur hún sett sér
þá reglu að passa að vinnan taki ekki
yfir líf hennar. Enda er hún þeirrar
skoðunar að ef fólk ætíar sér að end-
ast í starfi verði það að halda nokkuð
góðu jafnvægi á milli vinnu og
einkalífs. Annars er hætta á að fólk
brenni út.
„Á endanum er þetta líka bara
vinnan mín. Það sem mér er kærast
eru auðvitað börnin mín og maður-
inn minn. Þó svo að vinnan sé auð-
vitað mikilvæg vill maður rækta fjöl-
skyldulífið líka. Maður á að geta gert
hvort tveggja ef skipulagið er í góðu
lagi," útskýrir Hildur.
Langar að hjálpa öllum
Útíendingastofnun sér um að
veita tilvonandi innflytjendum land-
vistarleyfi. Það kemur þó auðvitað
fyrir að beiðnum er synjað eða fólki
vísað úr landi. „Það eru auðvitað
ekki okkar perónulegu skoðanir sem
skipta máli en við erum að fylgja lög-
um og reglum. Við höfum ekki leyfi
til að segja já ef umsækjandinn upp-
fyllir ekki ákveðin skilyrði. Jafnvel
þótt okkur langi það. Ég er nefnilega
gjörn á að hafa samúð með fólki sem
er að sækja um landvistarleyfi. Enda
eru þetta, þegar öllu er á botninn
hvolft, manneskjur en ekki einhverj-
ar skýrslur. Ég hef því þurft að læra
að taka hlutina ekki of mikið inn á
mig," segir Hildur.
Það er vel skiljanlegt að það geti
tekið á að ákveða hvetjir fá inn og
hverjir ekki en Útíendingastofnun
hefur ekki svigrúm til að fara fram-
hjá lögunum. „Þetta er án efa erfið-
asti hlutinn af starfinu. í sumum til-
fellum getum við aftur á móti að-
stoðað fólk sem er í erfiðri aðstöðu
og það er auðvitað alveg jafn gefandi
og hitt er erfitt," útskýrir Hildur.
Ætlaði að verða læknir
Hildur vann í fyrstu sem lögfræð-
ingur hjá Útíendingastofnun en lög-
fræðin var ekki alltaf það sem hún
ætlaði sér að læra. Upprunalega var
hún harðákveðin í að fara í læknis-
nám þar sem bæði faðir hennar og
afi voru læknar.
„Ég byrjaði í náminu en hætti
fljótíega. Fann mig einfaldlega ekki í
því. Ákvað svo að prófa lögfræðina
því maðurinn minn lofaði hana
óspart. Ég ákvað að fara að hans ráð-
um að gamni og líkaði svona rosa-
lega vel við námið. Það má því segja
að hann hafi leitt mig inn á þessa
braut. Þetta er eins og með margt
annað í mínu lífi. Það gerist allt fyrir
hálfgerða slysni og er sama sagan
með lögfræðina og forstjórastöð-
una. Ég ákvað að skella mér í inn-
flytjendamál til að breyta til og áður
en ég vissi af var ég orðin forstjóri,"
segir Hildur.
Giftist æskuástinni
„Ég og maðurinn minn, Halldór
Þorkelsson, kynntumst sumarið fyr-
ir menntaskóla. Hann var nánast
minn fyrsti kærasti og við höfum
verið óaðskiljanleg síðan," tekur
Hildur fram og brosir. „Við áttum
ellefu ára brúðkaupsafmæli í sumar.
Rosalega fannst mér ég vera gömul!
Við giftumst líka frekar ung, eða
þegar við vorum 23 ára. Þetta var
ekki svo stórt stökk því ég vissi ein-
hverra hluta vegna að hann yrði
alltaf maðurinn minn."
Vissi að Halldór væri sá rétti
í tilvikum eins og hjá Hildi og
Halldóri má velta fyrir sér hvernig
þau vissu hvort rétti lífsförunautur-
inn hefði orðið fyrir valinu. Halldór
er eini maðurinn sem Hildur hefur
verið með tii lengri tíma auk þess
sem þau kynntust mjög ung. HÚdur
segist hins vegar aldrei efast um að
hafa valið rétt enda hafi þau átt ein-
staklega vel saman frá fyrsta degi.
„Við erum bestu vinir og höfum
alltaf verið það. Ég get ekki hugsað
mér að eyða lífinu með neinum
öðrum," segir Hildur.
Kroppasýningar ekki
í uppáhaldi
Það þekkja kannski ekki allir
visst tímabil í h'fi Hildar en hún er
fyrrverandi fegurðardrottning. Lenti
hún í öðru sæti í Ungfrú ísland árið
1989, aðeins átján ára gömul og
vann í kjölfarið um stund í heimi
fegurðar og fríðleika.
„Ég tók fyrst þátt í Ungfrú Skand-
inavíu í Finnlandi eftir íslensku
keppnina. Mér fannst finnska
keppnin reyndar kjörið dæmi um
það sem fólk kallar kroppakeppni.
Þá fékk ég á tilfinninguna að þetta
væri nautgripasýning eða eitthvað
slíkt. Það má vel vera að keppnin
hafi breyst til hins betra en þetta var
allavega ekki fyrir mig," tekur Hildur
fram. Eftir Ungfrú Skandinavíu var
ferðinni hins vegar heitið til Los
Angeles þar sem hún tók þátt í Miss
Universe. Þar lenti hún í heilmiklum
ævintýrum sem enduðu með því að
hún hreppti fimmtánda sætið.
Leið eins og Hollywood-
stjörnu í borg englanna
„Þó svo að fegurðarsamkeppnim-
ar hafi verið mjög skemmtilegar á
sínum ú'ma, þá er spurning hvert
inntakið var þegar maður lítur til
baka. Að keppast um að vera sætur
er dáh'tið umdeilanlegur bransi.
Þetta var samt ofboðslega góð
reynsla er og oft eini vettvangurinn
fyiir margar stelpur að koma sér á
framfæri. Ég er samt ekki frá því að
ég hafi verið aðeins of ung á sfnum
tíma.
Þegar ég tók þátt í Miss Universe
var ég skyndilega kominn í heim þar
sem komið var fram við mig eins og
einhverja Hollywood-stjömu," rifjar
Hildur upp. Mátti hún varla yfirgefa
hótelherbergi sitt án þess að hafa
tvo lífverði við hhð sér því alltaf var
múgur og margmenni á svæðinu
sem sóttist eftir eiginhandarárit-
unum.
„Þetta var mjög furðuleg reynsla.
Að vera skyndilega kastað inn í ein-
hvern fjarstæðukenndan heim sem
ég botnaði ekkert í. Mér leið hálfveg-
is eins og Lísu í Undralandi því ekk-
ert var eins og ég átti að venjast,"
segir Hildur og skehir upp úr. „AUtaf
í einhverjum stjömufansi í boðum
með kvilonyndastjömum og svo
framvegis. Þegar ég tók þátt í Ungfrú
íslandi gmnaði mig ekki hvað ég var
að fara út í enda hafði ég ekkert
fylgst með fegurðarsamkeppnum
áður. Ég er samt mjög sátt við þá
reynslu sem ég aflaði mér á þessum
tíma enda var þetta ákaflega þrosk-
andi."
Reynslan mótaði mig
„Það er aUtaf frekar leiðinlegt
þegar fólk er með mikla fordóma
gagnvart fegurðarsamkeppnum en
ég skU það samt betur í dag en áður.
Þegar maður horfir á þessar keppn-
ir, þá sér maður kroppasýningu. En
það sem fólk sér ekki er öU vinnan á
bak við keppnina og reynslan sem
keppendur fá við að koma fram og
vera með í ferlinu frá byrjun tU enda.
Ég sé ekki eftir að taka þátt í þessum
heimi enda hefur þessi reynsla átt
sinn þátt í að gera mig að þeirri
manneskju sem ég er í dag," útskýr-
ir Hildur.
Það fýlgir því oft ákveðin ímynd
að hafa tekið þátt í fegurðarsam-
keppnum. Að því fylgi einungis útlit-
ið en ekkert vit í koUinum. Það er að
sjálfsögðu algjör rökleysa að halda
því fram um aUa þá sem slíkt hafa
prófað. „Það er langt sfðan þetta var
og það er ekki eins og það skipti máli
þótt ég hafi tekið þátt í nokkrum
keppnum þegar ég var yngri. Ég get
ekki ímyndað mér að fólk komi með
athugasemdir varðandi þetta í sam-
bandi við ráðningu mína," segir
Hildur og skellir upp úr. Það verður
lflca að teljast ólíklegt að Hildur hafi
verið ráðin í stöðuna útíitsins vegna.
iris@dv.is