Freyr - 01.04.1995, Side 19

BÆNDASKÓLINN Á HVANNEYRI
Búfræðinám er nauðsyn
Við stöndum frammi fyrir harðnandi samkeppni
sem krefst þekkingar. Við stöndum einnig frammi
fyrir því að byggja upp atvinnulíf í sveitum. Þess
vegna er búfræðinám nauðsyn.
Búfræði námið er tveggja ár nám. Það er fjölbreytt
nám sem kemur inn á flestar búgreinar. Möguleikar
eru á nokkurri sérhæfingu eftir valgreinum og
sviðum.
Stúdentar geta lokið námi á einu ári.
Umsóknarfrestur er til 10. júní n.k.
Við veitum nánari upplýsingar í síma 93-70000.
Bændaskólinn á Hvanneyri
311 Borgarnes
ítrekaði að þetta þing yrði að taka á
þeim erfiðleikum sem við blöstu,
sérstaklega í málefnum sauðfjár-
ræktarinnar, garðyrkjunnar og loð-
dýraræktarinnar. Þessar greinar
þarfnast aðgerða og það strax. Því
næst kom hann inn á sameiningar-
málið. Hann var sammála þeim
ræðumönnum sem lýstu þeirri
skoðun sinni að menn kæmu á Bún-
aðarþing sem fulltrúar allra bænda
á sínu svæði en ekki fulltrúar vissra
búgreina. Hann kvað styrk bænda
felast í samstöðu allra bænda, en
veikleika þeirra í sundrungu eftir
búgreinum. Tilgangurinn með sam-
einingunni er ekki eingöngu sá að
steypa SB og BI saman í eitt fyrir-
tæki, heldur miklu heldur að sam-
eina bændur í eina stétt. Við verð-
um að vara okkur á því að rjúfa ekki
þær hefðir sem hafa orðið okkur til
góðs, t.a.m. með nafninu Búnaðar-
félag íslands. Við eigum ekki að
vera feimin við það að gera þá
kröfu á ríkisvaldið að það veiti
stuðning til þeirra búgreina sem
verst eru settar.
Halldór Gunnarsson tók aftur til
máls. Hann var ósammála síðast
ræðumanni um nafngift nýrra sam-
taka. Hann kvaðst vera ánægður
með nafn það sem notast hefur ver-
ið við að undanförnu, þ.e. Sam-
einuð bændasamtök. Því næst fór |
hann inn á þau vandamál sem fyrir j
hendi væru í markaðsmálunum. Þá 1
kvað hann bændasamtökin verða að j
viðurkenna þá staðreynd að fé-
lagskerfið í framtíðinni verður ekki
öðruvísi byggt upp en á grunni bú-
greina.
Jóhannes Ríkharðsson. Hann
ræddi tillögur þær sem Skagfirð-
ingar hafa lagt fram varðandi ein-
földun og skilvirkni félagskerfisins.
Samkvæmt þeim telja þeir best að |
búnaðarsamþöndin myndi grunn fé- t
lagskerfisins og innan þeirra starfi
síðan fagdeildir fyrir hverja búgrein
fyrir sig. Hann taldi það brýnt áður
en lengra yrði haldið að fá það á
hreint hverjir væru bændur. Með
hvaða hætti á að skilgreina hver er
bóndi og hver ekki. Hann var þeirr-
ar skoðunar að ekki megi stað-
næmast við sameiningu SB og BI
heldur væri mikilvægt að ná undir
einn hatt öllum þeim samtökum
sem tengjast landbúnaðinum, t.d. I
Stofnlánadeild landbúnaðarins
o.s.frv. Það er lítið gagn í að sameina
bændasamtökin ef þeim verða búin
svo léleg skilyrði til búskapar að eftir
nokkur ár verði ekki lengur til neinir
bændur. Þegar við knýjum á um
aðstoð frá ríkisvaldinu við þær
greinar sem eiga í erfiðleikum
verðum við að benda á þá staðreynd
að slík aðstoð kæmi til aðstoðar fleiri
en bændunum sjálfum, því hún
styrkti atvinnustigið út um allt landið.
Hörður Harðarson tók aftur til
máls. Hann ræddi þá sérstöðu sem
sauðfjárræktin væri í þar sem hún
væri látin halda uppi byggð í land-
inu á sama tíma og henni er ætlað
að keppa við aðrar greinar á mark-
aði sem einugis lytu hinum hörðu
lögmálum markaðarins. Hann var
þeirrar skoðunar að staða sauðfjár-
ræktarinnar yrði ekki löguð með
því að reyna að setja markaðnum
skorður, heldur þyrfti að skapa
4.’95- FREYR 147