Freyr - 15.05.1999, Blaðsíða 5

Eg hafði gaman
af sauðfjárræktinni
Rætt við Leif Kr. Jóhannesson fyrrverandi
framkvæmdastjóra Lánasjóðs landbúnaðarins
Heilsi þér dísir að höfðingja sið,
hamingjan sé þar lika við hlið.
Þuklandi skepnur og það undir kvið,
það er mi starfið sem Leifur kann við.
Þannig orti Benjamín Markússon
í Ystu-Görðum til Leifs Kr. Jó-
hannessonar þegar hann varð
fímmtugur árið 1982 og þótti kom-
ast allnærri sannleikanum. Tveimur
árum síðar var Leifur hættur að
þukla sauðfé á Snæfellsnesi en þess
í stað farinn að útdeila annars konar
fé til bænda og búaliðs. Við það
fékkst hann í rúm fímmtán ár sem
framkvæmdastjóri Stofhlánadeildar
og síðar Lánasjóðs landbúnaðarins.
A úthallandi vetri ákvað hann að nú
væri nóg komið. Rúmlega Qörutíu
ára starfsferli í þágu íslenskrar
bændastéttar var lokið.
Utsendari Freys hitti Leif að máli
í Mosfellsbæ þar sem hann býr með
konu sinni, Maríu Steinunni Gísla-
dóttur úr Skáleyjum. Hún var ekki
heima og eftir að Leifur hafði borið
ffam kaffí og kleinur settumst við í
sólstofu þar sem spjallið fór fram.
Að þjóðlegum sið var byrjað á því
að spyrja um ætt og uppruna.
„Ætli ég verði ekki að teljast
Breiðfírðingur í báðar ættir. Faðir
minn, Jóhannes Guðjónsson, var
fæddur í Helgafellssveit en foreldr-
ar hans bjuggu lengst af að Saurum.
Afí minn keypti þessa jörð af ríkinu
en hún er afar falleg skógarjörð
með góð ræktunarskilyrði. Móðir
mín var Guðrún Hallsdóttir frá
Gríshóli í sömu sveit. Eg er ekki
farinn að grúska mikið í ættfræð-
inni en þó veit ég að móðurætt mín
á nokkuð inn til Dala að sækja. Ég
á töluvert af fjarskyldum ættingjum
í Dalasýslu. Föðurætt mín er hins
vegar að mestu leyti af Snæfells-
nesi svo að Breiðafjörður er alls
staðar nálægur.“
Strákurinn á að
læra eitthvað
- Þú elst upp að Saurum, hvernig
bú varþar?
„Þetta var hefðbundinn búskapur,
sauðfjár- og nautgriparækt og hest-
ar til heimilisþarfa. Foreldrar mínir
bjuggu með foðurafa mínum.
Þetta var svona meðalbú á þeim
tíma og með tímanum varð full-
þröngt um okkur svo að foreldrar
mínir fluttu á annan bæ í Helga-
fellssveit, Jónsnes. Föður mínum
þótti sárt að þurfa að yfirgefa Saura
og tók það nærri sér en fyrir því
voru ýmsar ástæður. Bræður hans
tóku við búi þar.
I Jónsnesi bjuggum við í íjögur ár
þar til faðir minn veiktist skyndi-
lega og dó. Það tók ekki nema rúma
viku og hann dó daginn eftir af-
Hjónin Maria Steinunn Gísladóttir
og Leifur Kristinn Jóhannesson.
mælisdaginn sinn, 31. janúar 1950,
aðeins 52 ára. Þá var ég sautján ára
og var í vinnu annars staðar og
gerði mér ekki fyllilega grein fyrir
því sem gerðist, áttaði mig ekki á
þessu strax. Við andlát foður míns
brá móðir min búi og seldi jörðina
vorið eftir. Þetta var mikið áfall fyr-
ir ljölskylduna.“
- Það hefur ekki komið til tals að
þú tækir við búinu?
„Nei, það gerði það nú ekki. Hins
vegar hef ég aldrei kunnað við mig
í öðrum störfum en þeim sem tengj-
ast landbúnaði og sveitunum.
Við fluttum inn í Stykkishólm
þar sem ég stundaði ýmis störf, fór
á síld eitt sumar. Hólmurinn var og
er hefðbundinn útgerðar- og þjón-
ustustaður, sýslumannssetur með
sjúkrahús og kaupfélag, tiltölulega
rótgróið samfélag."
- Þú fórst á bændaskólann á
Hvanneyri. Lá það beint við?
„Mig langaði að læra meira og
raunar voru það ein síðustu orð foð-
ur míns við móður mína þegar hann
lá banaleguna á sjúkrahúsinu inni í
Hólmi að hann vildi að ég lærði
eitthvað. Hún kom þessum skila-
boðum til mín og sennilega hefur
þetta setið í mér því að ég hugsaði
oft til þessara orða hans. Ég fór á
Hvanneyri og útskrifaðist þaðan
sem búfræðingur vorið 1954.“
- Hvaða hugmyndir gerðir þú þér
þá um tilveruna? Ætlaðirðu að
verða bóndi?
„Sjálfsagt hef ég haft það í huga
því að ég hef alltaf haft gaman af
sveitastörfum, sérstaklega búfjár-
rækt. Ég hef alla tíð haft mikla
ánægju af skepnum og það var gert
grín að mér í æsku fyrir það að ég
þurfti helst að fara í gripahúsin á
FREYR 7/99 - 5