Freyr - 01.06.2002, Qupperneq 16

Njóli 00-601 á Þorgautsstöðum III Hvítársíðu. (Ljósm. Lárus G. Blrgisson).
bestu hrúta í Hvítársíðu eins og
víða annars staðar og má þar
nefna Stöpul 00-567 á Þorgauts-
stöðum II og Loðinn 00-578 á
Gilsbakka, báðir feikna læra-
sterkir með vel lagaðan bak-
vöðva. A Gilsbakka voru jafn-
framt tveir ágætir synir Mjölnis
94-833, þeir Bakki 00-576 og
Breiðnefur 00-572.
í Stafholtstungum bar af Prúð-
ur 00-037 frá Stafholtsveggjum
undan Mola 93-986. Prúður er
feikna harðholda með frábær
bak-, mala- og lærahold.
Annar Molason bar af á sýn-
ingu í Hraunhreppi sem er Þeng-
ill 00-307 frá Stóra-Kálfalæk,
kostir hans eru þeir sömu og
bróður hans frá Stafholtsveggj-
um. Frá Dýrastöðum var sýndur
þroskamikill sonur Dals 97-838,
sem heitir Dreki 00-598, hann er
hreinhvítur, samræmisgóður og
Mjaldur 00-410 á Snorrastöðum. (Ljósm. Lárus G. Birgisson).
| 16-Freyr 5/2002
holdugur í afturparti. Móðurfaðir
Dreka er Skjanni 92-968.
Snæfellsnes
Mikil þátttaka var sem endra-
nær í sýningarhaldi á Snæfells-
nesi. Samtals voru sýndir 203
hrútar, þar af 198 veturgamlir eða
hartnær helmingi fleiri en árið
áður. Veturgömlu hrútamir vom
vel fram gengnir því að þeir vom
83,8 kg að meðaltali og feikilega
vel valdir því að 193 af þeim
fengu I. verðlaun.
Eins og oftast áður var stærsta
sýningin á Vesturlandi í Kolbeins-
staðahreppi og vom skoðaðir alls
94 hrútar í hreppnum, þar af 92
veturgamlir þó ekki allir á sam-
eiginlegri sýningu. Af athyglis-
verðum hrútum skal helst nefha
Mjaldur 00-410 frá Snorrastöðum
en hann er hreinhvítur, útlögumik-
ill og lærasterkur, undan Mjaldri
93-985. Glymur 00-711 frá Jörfa
er þroskamikill, jafnvaxinn með
feiknagóð bak- og malahold.
Albróðir hans, Blær 00-585 í Mið-
Görðum, er einnig öflugur hrútur
og heldur lærasterkari en aðeins
slakari á baki og mölum. Þessir
hrútar em synir Læks 97-843.
Frosti 00-511 frá Syðri-Hauka-
tungu ber sterk einkenni frá foður
sínum, Prúð 94-834, sem em frá-
bær mala- og lærahold, en móður-
faðir hans er Bjartur 93-800.
Einn hrút enn skal nefna, sem
vakti vemlega athygli á sameigin-
legri sýningu í Kolbeinsstaða-
hreppi, ekki skar hann sig úr fyrir
góða gerð, því að hann var lægst