Freyr - 01.06.2002, Blaðsíða 26

Stefáni og Huldu á Leifsstöðum í
Öxarfirði, en hann er undan
Mjaldurssyni þar, gríðarlega
vænn og vel gerður hrútur með
hreinhvíta og mikla ull.
I Kelduhverfi stóð efstur Gald-
ur 00-501 með 84 stig, hjá Kristni
Rúnari Tryggvasyni á Hóli, en
hann er undan Sekk 97-836.
Þroskamikill og langur hrútur,
þéttvaxinn og með ágætlega fyllt
læri, ullin þó dálítið gulkuskotin.
Á sýningunni í Klifshaga í
Öxarfirði, sem var hin glæsilegas-
ta, var efstur í röðun Prúður 00-
155 Halldórs Olgeirssonar á
Bjamastöðum en hann er undan
Prúð 94-834 og dóttursonur
Svaða 94-998 eins og ótrúlega
margir úrvalssynir Prúðs. Prúður
fékk 83 stig. Hann er sérlega fit-
ulítill og vel þéttvaxinn, sérstakle-
ga á baki, mölum og læmm, en
ullin ekki gallalaus. Hæst stigaðu
hrútamir á þeirri sýning í heil-
darstigum, með 84,5 stig, vom
hins vegar Prestur 00-108, Karls
Sigurðar Bjömssonar í Hafra-
fellstungu, og Deli 00-169, Fé-
lagsbúsins í Sandfellshaga. Prest-
ur er frá Presthólum, undan Búra
98-204, og Deli undan Jóa 99-
163. Báðir þessir hrútar vom sér-
lega þroskamiklir, Deli þó sýnu
þyngri, lengri og sterkari á fram-
part en Prestur með mun betur
gerð læri. Báðir em þeir með
ágæta ull. Subert á Daðastöðum
er feikilega athyglisverður ein-
staklingur. Þessi hrútur er smár,
76 kg að þyngd, kattlágfættur, en
samanrekinn holdahnykill. Þessi
hrútur er frá Snartarstöðum.
Á sýningunni í Leirhöfn voru
hrútar mjög jafnir, þar stóð efstur
í röðun Ostur 00-360, Jóns og
Hildar í Leirhöfn, með 82,5 stig,
en hann er undan Búra 98-204,
jafnvaxinn hrútur í alla staði og
með góða ull. Næstur honum,
jafn að stigum, var Dóri 00-358,
einnig í Leirhöfn, undan Bæti 98-
554 frá Bjamastöðum, heldur
léttari en Ostur, en kattlágfættur
og þéttvaxinn. Þriðji þar var
Drangi 00-407, Sigurðar og Öldu
í Presthólum, en hann er undan
Klett 98-344 frá Leirhöfn.
Efstu hrúta í Þistilfírði hefúr
þegar verið getið, má þar bæta
við Eir 00-019, Gunnars Þór-
oddssonar í Holti, sem hlaut 84
stig en hann er undan Túla 98-
858. Eir þessi var tæp 70 kg
þegar hann kom til dóms, en með
feikna þykkan bakvöðva og sér-
lega holdgróinn, ekki síst á möl-
um og læmm. Einnig ber að geta
tveggja sona Prúðs 94-834, Abels
00-022, Stefáns og Hólmffíðar í
Laxárdal, og Dóna 00-201,.
Gunnars og Kristínar í Svein-
ungsvík, sem báðir hlutu 84 stig í
dómi og eins og kunnugt er fór
Dóni á Sæðingarstöðina í Borgar-
nesi. Báðir þessir hrútar vom
gríðar þroskamiklir, vel gerðir og
með gallalausa ull.
Á Langanesi átti Gunnlaugur á
Hallgilsstöðum tvo hæst dæmdu
hrútana, auk Ljúfs var hann með
Hnokka, sem er undan Prúð 94-
834, keyptur ffá Presthólum, en sá
fékk 84,5 stig. Hnokki er kattlág-
fættur og mjög holdgróinn en ull-
in dálítið gölluð. Þriðji efsti hrút-
ur á Langanesi var Hjörtur 00-006
á Ytra-Lóni með 84 stig, en hann
er undan Stubb 95-815 og keyptur
frá Snartarstöðum. Hjörtur er
jafnvaxinn hrútur, útlögumikill og
holdgróinn á mölum og læmm, en
ekki gallalaus á ull.
Austurland
Múlasýslur
Verulega færri hrútar komu í
dóm en haustið áður eða samtals
191 hrútur. Af 184 veturgömlum
hrútum fengu 162 I. verðlaun.
Á hrútasýningu sem haldin var
á Ytra-Nýpi fyrir Vopnafjörð og
Bakkafjörð stóðu hæstir þrír hrút-
ar, sem allir voru keyptir frá Ytri-
Hlíð lömbin og bám allir nafnið
Hlíðar. Efstur meðal þessara jafn-
ingja kom Hlíðar 00-217 (f.
Vodki 94-055, m. 94-611) frá
Braga á Bustarfelli og síðan sam-
nefndir hrútar Karls og Sigmund-
ar á Hróaldsstöðum og í þeirri
röð. Einkennandi fyrir þessa
hrúta er sterk malabygging og
góð læri. Óhætt er að segja að
erfitt var að gera upp á milli
topphrúta á þessari sýningu. I því
sambandi er t.d. óhætt að nefna
hrút eins og Hnött frá Ásbrands-
stöðum (f.f Ljóri 95-828).
Af hrútum á Norður-Héraði má
segja að þeir Sveppur 00-238 (f.
Sveppur 94-807) og Moli 22-237
(f. Moli 93-986) frá Aðalsteini í
Klausturseli hafi borið af. Hinn
fyrmefndi er nokkuð háfættur en
langur, þungur, ullargóður og
óvenju þroskamikill. Báðir em
þeir samanreknar holdakindur.
Hjá Gylfa á Hofi í Fellum er
óhætt að staldra vel við Eir 00-
115 (f. Eir 96-840) sakir þess hve
jafnþéttvaxinn, myndarlegur og
þroskamikill hann er án þess að
vera á nokkum hátt grófvaxinn og
með mikla og góða ull að auki.
Af hrútum í Borgarfirði og á
Austur-Héraði sköruðu eftirtaldir
helst fram úr: Nói 00-261 (f. Eir
96-840), frá Þorsteini á Jökulsá,
sem er með alþyngstu (113 kg)
og þroskamestu veturgömlum
hrútum en samanrekinn, þótt
langur sé og fætur í hærra lagi.
Ullin er mikil og góð. Hjá þeim
| 26 - Freyr 5/2002